στό νησί μας
Οἱ ἐκδηλώσεις τῆς παραμονῆς.
Ὁ ἑορτασμός τῆς ἐθνικῆς μας
ἐπετείου 25ης Μαρτίου 1821 ξεκίνησε ἀπό τήν παραμονή 24 Μαρτίου 2014. Τό πρωί
ἔλαβαν χώρα μέ ἐπιτυχία οἱ γιορτές τῶν σχολείων μας (Γυμνασίου - Λυκείου - Δημοτικοῦ
Χώρας καί Νηπιαγωγείου Λειβαδίου).
Στίς 12 τό μεσημέρι ἔγινε μέ
πρωτοβουλία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐπιμνημόσυνος Δέησις στό Μνημεῖο τοῦ ἥρωα τοῦ
1821 Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, στή συμβολή τῶν ὁδῶν Διακοφτίου καί Ἁγίας Μόνης,
προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.Σεραφείμ καί κατάθεσις στεφάνων ἀπό
τίς Ἀρχές τοῦ τόπου καί τή μαθητιῶσα νεολαία.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας παρευρέθηκε σέ ὅλες τίς σχολικές γιορτές (πλήν τῶν Νηπιαγωγείων) καί ἀπηύθυνε ἐπίκαιρο χαιρετισμό.
Οἱ ἐκδηλώσεις τῆς κυριώνυμης ἡμέρας.
Μέ τήν ἁρμόζουσα λαμπρότητα ἑορτάστηκε ἡ Ἐθνική Ἐπέτειος τῆς 25ης Μαρτίου στό νησί μας.
Στόν Ποταμό, μετά τή Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Παναγίας Ἱλαριωτίσσης, παρουσία τοῦ Δημάρχου Κυθήρων κ.Θεοδώρου Κουκούλη, μελῶν τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου καί ἄλλων ἐκπροσώπων τοπικῶν Ἀρχῶν τελέστηκε ἐπιμνημόσυνη δέησι, κατάθεσι στεφάνων, ἐκφωνήθηκε ὁ πανηγυρικός τῆς ἡμέρας καί παιδιά τοῦ Νηπιαγωγείου ἀπήγγειλαν ποιήματα.
Στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ Χώρας, ἐτελέσθη Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία ἱερουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ, καί ἀκολούθησε ἡ ἐπίσημη Δοξολογία τῇ συμμετοχῇ Ἱερέων, τοῦ κ.Δημάρχου, καί τῶν πολιτικῶν καί στρατιωτικῶν Ἀρχῶν τῆς νήσου καί τῶν μαθητῶν Γυμνασίου, Λυκείου. Οἱ μαθητές τοῦ Δημοτικοῦ Χώρας-Καρβουνάδων καί τῶν Νηπιαγωγείων μετά τῶν ἀξιοτίμων ἐκπαιδευτικῶν ἐκκλησιάσθηκαν στόν Ἱερό Ναό Παναγίας Ἐλεούσης Χώρας.
Ἀκολούθως, στήν πλατεῖα Στάη τῆς Xώρας, ἔγινε ἡ Ἐπιμνημόσυνος Δέησις καί ἡ κατάθεσις στεφάνων στό Μνημεῖο τῶν πεσόντων, ἀπό τόν Δήμαρχο Κυθήρων κ.Θεόδωρο Κουκούλη, τόν Διοικητή τοῦ Ναυτικοῦ Παρατηρητηρίου κ.Ἐμαννουήλ Ἀμπλιανίτη, τόν Διοικητή TACAN κ. Ἠλία Πετρόπουλο, τόν Διοικητή τοῦ Ἀστυνομικοῦ Τμήματος Κυθήρων κ.Παναγιώτη Κουβελέτσο, τόν Λιμενάρχη Καψαλίου κ.Γεώργιο Καλλίγερο, τόν Προϊστάμενο τοῦ Πυροσβεστικοῦ Κλιμακίου Κυθήρων κ.Λάζαρο Κωνσταντίνου, τόν μαθητήν τῆς Γ' Λυκείου κ.Ἀλέξανδρο Σούγιαννη, ὡς ἐκπρόσωπο τῆς Μαθητιώσης Νεολαίας τῆς Νήσου Κυθήρων.
Τόν πανηγυρικό τῆς ἡμέρας ἐκφώνησε ὁ Δήμαρχος Κυθήρων κ. Θεόδωρος Γ. Κουκούλης, ὁ ὁποῖος ἀναφέρθηκε στό μεγαλεῖο τοῦ 1821, ἐνῶ μέσα ἀπό ἀποσπάσματα τῶν Ἀπομνημονευμάτων τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη καί τοῦ Στρατηγοῦ Ἰωάννη Μακρυγιάννη τόνισε πόσο κακό προξένησε στήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση ἡ διχόνοια, ὅποτε αὐτή εἰσχώρησε στό μυαλό καί τήν καρδιά των ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων. Ὁ κ. Δήμαρχος ἔκλεισε τήν ὁμιλία του ἀναφερόμενος στίς προτεραιότητες καί τούς στόχους πού πρέπει νά ἔχουμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες σήμερα, προκειμένου νά προοδεύσει ἡ πατρίδα μας καί νά γίνεται σεβαστή ἀπό ἐχθρούς καί φίλους.
Ἀκολούθησαν παραδοσιακοί χοροί ἀπό τούς μαθητές τῶν Σχολείων μας καί οἱ ἐκδηλώσεις ἔκλεισαν μέ τήν παρέλασι τῆς μαθητιώσης νεολαίας Πρωτοβάθμιας καί Δευτεροβάθμιας Ἐκπαίδευσης, καθώς καί τοῦ Νηπιαγωγείου Λιβαδίου, κάτω ἀπό τούς ἤχους τῆς φιλαρμονικῆς μας, ὑπό τή διεύθυνσιν τοῦ μαέστρου μας κ.Εὐστρατίου Θεοδωρακάκη.
Νά ἐπαινέσουμε γιά ἄλλη μιά φορά τούς μαθητές τῶν σχολείων μας ὅλων τῶν βαθμίδων καί βέβαια τούς ἀξιότιμους κύριους καί κυρίες ἐκπαιδευτικούς τους, διότι σ' αὐτούς ὀφείλεται ἡ ἐπιτυχία ὅλων αὐτῶν τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων, πού τόσο ὡραῖα ἀπέδωσαν τό βαθύτερο νόημα τῆς ἐθνικοθρησκευτικῆς μας αὐτῆς ἑορτῆς, ὅπως ταιριάζει σέ ἑλληνοχριστιανικά σχολεῖα.
Πανηγυρικός 25ης Μαρτίου 2014
τοῦ (φιλολόγου) κ.Θεοδώρου Κουκούλη, Δημάρχου Κυθήρων
Σεβασμιώτατε.
Κύριοι Δημοτικοί Σύμβουλοι,
Kύριοι εκπροσωποι των Στρατιωτικῶν καί Ἀστυνομικῶν Αρχών,
Ἀγαπητοί ἐκπαιδευτικοί,
Συμπατρισώτισσες, συμπατριῶτες,
Ἀγαπητά μας παιδιά,
Σχεδόν 200 χρόνια ἔχουν περάσει ἀπό τήν λαμπρή ἡμέρα τῆς 25ης Μαρτίου 1821. Τήν ἡμέρα τοῦ ἐθνικοῦ ξεσηκωμοῦ, τήν ἡμέρα πού ἄρχισε νά λαμβάνει σάρκα καί ὀστά ἡ ἐθνική μας Ἐλευθερία.
Ἡ ξεχωριστή αὐτή Ἐπέτειος, ἕνα ἀκόμη φωτεινό ὁρόσημο στήν
πλουσιώτατη Ἱστορία μας, δείχνει ξεκάθαρα τόν δρόμο τοῦ Ἐθνικοῦ χρέους. Ἐμπνέει
ὅλες τίς μετεπαναστατικές γενιές καί ἔντονα προβάλλει τό κορυφαῖο γεγονός τῆς λυτρώσεως
τοῦ ἑλληνικοῦ Γένους ἀπό τά δεσμά τῆς 400 χρόνων σκλαβιᾶς.
Ἡ 25η Μαρτίου δέν σηματοδοτεῖ μόνο τήν ἀρχή τοῦ τέλους τῆς ἐθνικῆς τραγωδίας
πού ξεκίνησε μέ τήν πτώση τῆς Βασιλεύουσας Πόλης τήν 29η Μαΐου 1453. Παράλληλα,
ὁρίζει τό ἀφετηριακό γεγονός τῆς δυνατότητας τοῦ ἀνθρώπου νά γίνει μέτοχος τῆς ζωῆς
τῆς Ἐκκλησίας καί νά ἑνωθεῖ καί πάλι μέ τόν Θεό ἀποτινάζοντας τά ἄλυτα δεσμά
τῆς ἁμαρτίας.
Ἡ Ἐπέτειος τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας ἀναπόφευκτα ἐπιβάλει ὄχι μόνο τήν ἀναφορά σέ πρόσωπα πού σημάδεψαν μέ τόν ἀγῶνα καί τήν θυσία τους ὑπέρ τῆς πατρίδας τήν μεγάλη Ἐθνική Ἐπανάσταση, ἀλλά καί τόν ἐθνικό προβληματισμό γιά τό σήμερα καί τό αὔριο τῆς Πατρίδας μας.
Μεγάλες καί ἡρωικές μορφές τοῦ 1821, ὅπως ὁ Δημήτριος Ὑψηλάντης, ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ὁ Γεώργιος Καραϊσκάκης, ὁ Παπαφλέσσας, ὁ Ἀθανάσιος Διᾶκος, ὁ Ἰωάννης Μακρυγιάννης καί πολλοί ἄλλοι πρόσφεραν τό εἶναι τους γιά τήν ἐθνική ἐλευθερία.
Πολεμώντας γιά τά ὅσια καί τά ἱερά τοῦ Ἑλληνικοῦ Γένους, γνώριζαν πολύ καλά -ἔστω κι ἄν ἦταν ἀγράμματοι- ὅτι δέν ὑπάρχει πολυτιμότερο ἀγαθό ἀπό τήν Ἐλευθερία.
Πίστευαν ἀκράδαντα στό δίκαιο τοῦ ἀγῶνα τους, ἑνός ἀγῶνα καθόλα ἄνισου, ὁ ὁποῖος στά μάτια τῶν ἄλλων ἦταν καταδικασμένος σέ ἀποτυχία.
Ὅμως, οἱ ψυχροί παρατηρητές, στήν Εὐρώπη καί στόν ὑπόλοιπο κόσμο, ἔμελλε νά πέσουν ἔξω στούς ὑπολογισμούς τους. Κι αὐτό, γιατί δέν γνώριζαν προφανῶς ὅτι τούς ἀγωνιστές -εἴτε κληρικοί ἦταν, εἴτε λαϊκοί- ἐνέπνεε ἡ βαθιά πίστη στόν Χριστό καί ἡ ἄδολη ἀγάπη γιά τήν Πατρίδα. Κήρυξαν τήν ἔναρξη τῆς Ἐπαναστάσεως στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἔδωσαν ὅρκο φοβερό ἤ νά ἐλευθερωθοῦν ἤ νά πεθάνουν. Βαρύ ὅπλο τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων δέν ἦταν τό καρυοφύλλι, ἀλλά ἡ σφυρηλάτηση τῆς ἑνότητας , τῆς ὁμόνοιας, τῆς ὁμοψυχίας. Οἱ ἀγωνιστές ἦταν ἄνθρωποι. Καί εἶχαν ἐλαττώματα. Ἀλλά τούς ὁδηγοῦσε ἡ Πίστη στό Θεό καί ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα.
Ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ἀναφέρει χαρακτηριστικά στά Ἀπομνημονεύματά του : «Εἰς τόν πρῶτον χρόνον τῆς Ἐπαναστάσεως εἴχαμε μεγάλην ὁμόνοιαν καί ὅλοι ἐτρέχαμε σύμφωνοι... Ἄν αὐτή ἡ ὁμόνοια ἐβαστοῦσε ἀκόμη δύο χρόνους ἴσως ἐφθάναμεν εἰς τήν Κωνσταντινούπολιν...». Παρακάτω ὅμως μέ βαθειά ὀδύνη ὑπογραμμίζει. «Ἄρχισε ἡ διχόνοια καί ἐχάθη ἡ πρώτη προθυμία καί ἡ ὁμόνοια...Ὅταν προστάζουνε πολλοί ποτέ σπίτι δέν χτίζεται....».
Ἀλλά καί ὁ Στρατηγός Ἰ. Μακρυγιάννης, ταπεινός ἀγωνιστής καί πρότυπο ἤθους, εὐσέβειας καί πατριωτισμοῦ τονίζει. « Ἡ πατρίς μου χωρίς νόμους καί διοίκησιν κινδυνεύει. Καί ποῖον ἔθνος χωρίς διοίκησιν καί νόμους δέν ἐχάθη;»
Ἀπό αὐτές καί μόνο τίς ἐνδεικτικές ἀναφορές γίνεται φανερό ὅτι, πέρα ἀπό τά πεδία τῶν μαχῶν, μακριά ἀπό τίς ἡρωικές πράξεις καί τή θυσία τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, ἡ θυμοσοφία τῶν πρωταγωνιστῶν, καί ὄχι μόνον, τοῦ Μεγάλου Ἐθνικοῦ Ἀγῶνα μᾶς ὁδηγεῖ σέ συναγωγή χρήσιμων διδαγμάτων, πολύτιμων παρακαταθηκῶν καί γόνιμων σκέψεων.
Ἡ Ἐλευθερία ἀσφαλῶς κερδήθηκε μέ σκληρούς ἀγῶνες καί αἷμα. Δέν μᾶς χαρίστηκε ἀπό κανέναν. Τό πρῶτο νεώτερο Ἑλληνικό κράτος θεμελιώθηκε, ἔστω καί μέ περιορισμένη ἔκταση, πάνω στά μπαρουτοκαπνισμένα καί σχεδόν ἄσαρκα σώματα τῶν ἀγωνιστῶν στά πεδία τῶν μαχῶν. Ἄς θυμηθοῦμε : Δερβενάκια, Χάνι τῆς Γραβιᾶς, Μεσολόγγι, Μανιάκι, Μύλοι τοῦ Ἄργους.
Γιά νά φθάσει ἡ Ἑλλάδα στά σημερινά σύνορα ἀπαιτήθηκαν νέοι ἀγῶνες, νέες θυσίες. Ἡ ἀνεξαρτησία μας δοκιμάστηκε πολλές φορές ἀπό τό 1821 ὡς σήμερα. Κινδυνεύσαμε σοβαρά νά συρρικνωθοῦμε ὡς κράτος, καί ὁ κίνδυνος αὐτός συνεχῶς ἐλλοχεύει. Οἱ ξένες ἐπεμβάσεις καί παρεμβάσεις -δυστυχῶς- δέν ἔλειψαν, δέν λείπουν.
Κι αὐτό γιατί τά διδάγματα τοῦ 1821 -ἰδιαίτερα τίς
τελευταῖες δεκαετίες- δέν ἀξιοποιήθηκαν, δέν ἐμπεδώθηκαν στόν βαθμό πού ἔπρεπε.
«Ἡ διχόνοια ἡ δολερή», ὅπως ἀναφέρει ὁ ἐθνικός μας ποιητής, δέν ἐξοστρακίστηκε
ἀπό τό λεξιλόγιο καί ἀπό τήν ψυχή τῶν Ἑλλήνων. Ἡ ὁμόνοια δέν ὑπῆρξε ὁ μόνος
ὁδηγός μας στά τελευταία 200 χρόνια. Μεσολάβησαν ὁ καταστροφικός Ἐθνικός
διχασμός, ὁ Ἐμφύλιος 1946-49 καί ἄλλα ὀδυνηρά γεγονότα.
Ἡ ἀνιδιοτελής προσφορά στήν Πατρίδα δέν υἱοθετήθηκε ἀπό ὅλους μας. Τό Ἐγώ
πρυτάνευσε πάμπολλες φορές ἀντί τοῦ Ἐμεῖς.
Ἡ ποιότητα καί ἡ ἀξιοκρατική ἅμιλλα παραμερίστηκαν μπροστά στήν ἐξυπηρέτηση ἰδίων ἤ κομματικῶν συμφερόντων. Ἡ Παιδεία παραμελήθηκε. τό φρόνημα ὑπεχώρησε.
Χάθηκαν σιγά-σιγά σ᾿ αὐτά τά 200 περίπου χρόνια ἐλεύθερου ἐθνικοῦ βίου «πράγματα, τζιβαϊρικά, πολυτίμητα». Πράγματα δηλαδή πού ἡ τεσσάρων αἰώνων σκλαβιά στούς Τούρκους δέν κατάφερε νά καταστρέψει. Γιατί τότε, στά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, οἱ Ἕλληνες παρῆγαν πολιτισμό καί ἰλιγγιώδη ποιοτικά ἐπιτεύγματα.
Σήμερα, στήν πρωτόγνωρη κρίση πού βιώνουμε δίνουμε ἔμφαση στά οἰκονομικά μεγέθη καί ἀποτελέσματα.
Ξεχνᾶμε ὅμως ὅτι τήν οἰκονομική παρακμή ἤ τήν οἰκονομική ἀνάπτυξη τήν κρίνουν πρωτίστως καί κυρίως τό ἐπίπεδο παιδείας πού διαθέτουμε, ἡ διαβάθμιση προτεραιοτήτων στίς συλλογικές ἀνάγκες, τό ἐπίπεδο τῆς κατά κεφαλήν καλλιέργειας, ἡ νοηματοδότηση τῆς καθημερινότητάς μας, ἡ αἴσθηση τοῦ ἱεροῦ καί τῆς εὐθύνης ἀπέναντι στήν Πατρίδα καί τήν Κοινωνία.
Στό σημερινό ἀσταθές παγκόσμιο γίγνεσθαι ἡ Ἑλλάδα ὀφείλει -μέ ὁδηγό τό 1821- νά πάψει νά παράγει εὐτέλεια, νά ἰσοπεδώνει ἀξίες, νά χαϊδεύει τόν ἀμοραλισμό, νά μιμεῖται ἄκριτα ξένα ἤθη καί πρακτικές ζημιογόνες.
Εἴτε μᾶς ἀρέσει, εἴτε ὄχι, εἴμαστε ἕνα ἔθνος πού στό διάβα τῆς Ἱστορίας παρῆγε πολιτισμό καί κόμιζε πρόταση πού ἐνδιέφερε καί ἐνδιαφέρει πανανθρώπινα. Μέ λίγα λόγια, ἡ ἱστορική μας ὕπαρξη καί ἡ ποιότητα τῆς ζωῆς μας ἐξαρτῶνται πρῶτα ἀπό τήν πολιτιστική πρότασή μας στόν σύγχρονο κόσμο καί στή συνέχεια ἀπό τούς οἰκονομικούς δεῖκτες.
Ἄς μήν ξεχνᾶμε ὅτι οἱ ἀγωνιστές τοῦ 1821 πέρασαν ὁριστικά στίς δέλτους τῆς ἑλληνικῆς καί τῆς παγκόσμιας ἱστορίας ὄχι μόνο γιατί πολεμοῦσαν γενναῖα, ἀλλά κυρίως γιά τήν βαθιά πίστη τους στό Θεό, τήν ἀφοσίωσή τους στήν Πατρίδα, τήν ἀγάπη τους στήν Οἰκογένεια, καί γιά τό νόημα πού ἔδιναν στή ζωή τους.
Σήμερα, παρά τίς παρακμιακές πρακτικές πού κυριάρχησαν τίς τελευταῖες κυρίως δεκαετίες, ἀντλώντας δύναμη καί ἀξιοποιώντας τήν ἐμπειρία ἀπό τίς μεστές παρακαταθῆκες τοῦ '21 μποροῦμε καί πρέπει νά ἐπιτύχουμε μιά νέα ἐθνική ἀναγέννηση.
Συμφωνοῦμε, πιστεύω ὅλοι, ὅτι αὐτό εἶναι καί ἐπιβεβλημένο καί ἐφικτό. Ἀφοῦ βέβαια πρῶτα κτίσουμε σέ στέρεες βάσεις τό ἐκπαιδευτικό μας σύστημα, διδάξουμε σωστά τή γλῶσσα μας καί καλλιεργήσουμε ἐπιτέλους στά σχολειά μας τήν κριτική σκέψη.
Ἀφοῦ ἀναζητήσουμε τήν ἀνθρώπινη ποιότητα παντοῦ, πού σίγουρα ὑπάρχει, ἀλλά συνήθως βρίσκεται στήν ἀφάνεια.
Ἀφοῦ τονώσουμε τό ἐθνικό μας φρόνημα. Ἀφοῦ πρῶτα ξεκαθαρίσουμε σέ ποιό εἶδος κοινωνίας σκοπεύουμε. Καί ἀφοῦ ἐξασφαλίσουμε εὐνομία, κοινωνική δικαιοσύνη, τίμια ἀποκέντρωση, σωστή λειτουργία θεσμῶν, ἀξιοπρέπεια καί αὐτοσεβασμό.
Τότε, σίγουρα ἡ Ἑλλάδα τοῦ 21ου αἰῶνα μέ ἑδραία αἴσθηση ἀξιοπρέπειας καί ἐπίγνωση τῆς πολιτιστικῆς μας ἰδιαιτερότητας θά ἀποτελέσει πρότυπο γιά μίμηση καί θαυμασμό ἀπό φίλους καί ἐχθρούς σέ ὅλη τή Γῆ.
Αὐτήν τήν Ἑλλάδα ἐπιθυμοῦμε καί γι' αὐτήν ὀφείλουμε νά ἐργαστοῦμε σκληρά -ὅλοι ἑνωμένοι- μέ ὁδηγό τό ὑπέρλαμπρο καί πάντα ἐπίκαιρο 1821.
Φωτογραφίες ἀπό τίς ἐκδηλώσεις τῆς κυριωνύμου
ἡμέρας
