ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΩΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ἀνήμερα τῶν σεπτῶν Ὀνομαστηρίων του, τέλεσε τό μέγα μυστήριον τῆς Ἀναιμάκτου Θυσίας στόν περικαλλῆ Ἱερό Ναό Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου Καρβουνάδων.

Παρέστησαν ὅλες οἱ τοπικές ἀρχές, ἀντιπροσωπεία μαθητῶν ἀπό τό Λύκειο καί τό ἑξαθέσιο Δημοτικό Σχολεῖο Χώρας - Καρβουνάδων μέ δασκάλους καί καθηγητές τους καί πλῆθος Κυθηρίων πού ἔσπευσαν νά εὐχηθοῦν στόν ἀξιαγάπητο Ποιμενάρχη τους.

Κατά τή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ ἕως σήμερα διακόνου π. Νικολάου Ζουναρέλη.

Ὁ π. Νικόλαος στόν χειροτονητήριο λόγο του εὐχαρίστησε τόν Σεβασμιώτατο καί τούς Ἱερεῖς τῆς νήσου γιά τήν ἀγάπη καί τή στοργή μέ τήν ὁποίαν τόν ἔχουν περιβάλλει, ἐνῶ ὁ Σεβασμιώτατος τοῦ ἀπηύθυνε πατρικές νουθεσίες καί συμβουλές τονίζοντας τή σημασία τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης, ἀλλά καί τίς ἄπειρες δοκιμασίες, θλίψεις καί στενοχώριες πού ἔχει καί τίς ὁποῖες ὁ Ἱερεύς πρέπει νά ἀντιμετωπίζει μέ τή διαρκῆ προσευχή του ἐνώπιον τοῦ Θυσιαστηρίου.

Τό νέο Ἱερέα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως συνόδευαν καί οἱ πνευματικοί του πατέρες, ὁ τῶν παιδικῶν του χρόνων π. Ἰωάννης καί ὁ νῦν π. Ἱερώνυμος, ὁ καί συμμαρτυρήσας ὑπέρ αὐτοῦ. Ὁ π. Ἱερώνυμος κήρυξε τό Θεῖο Λόγο καί ἀναφέρθηκε διεξοδικά στήν ἁγία βιοτή τῶν ἑορταζομένων Ἁγίων (Ἁγίας Βαρβάρας, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καί Ἁγίου Σεραφείμ), εὐχαριστώντας παράλληλα τόν Σεβασμιώτατο γιά τή φιλοξενία καί παρακαλώντας τούς κατοίκους τῶν χωρίων Καρβουνάδων καί Κεραμωτοῦ νά περιβάλλουν τό νέο τους Ἱερέα μέ ἀγάπη καί ἐμπιστοσύνη καί νά τόν βοηθήσουν στό ποιμαντικό ἔργο πού ἀπό σήμερα ἀναλαμβάνει.

Στίς Ἱερές Ἀκολουθίες τοῦ διημέρου ἔψαλλε μελωδικότατα ὁ Πρωτοψάλτης κ. Γεώργιος Κατσούλας μαζί μέ τούς ἐντόπιους Ἱεροψάλτες τῆς Νήσου.

Τό ἀπόγευμα τῆς κυριωνύμου μέρας στό Ἐπισκοπεῖο πλῆθος Κυθηρίων εὐχήθηκαν στόν ἑορτάζοντα Ποιμενάρχη τους καί τόν παρεκάλεσαν νά τούς ἐνθυμεῖται στίς Ἀρχιερατικές του προσευχές.

Ὁ λόγος τοῦ Σεβ.Μητροπολίτου Κυθήρων ΣΕΡΑΦΕΙΜ
κατά τήν χειροτονία τοῦ νέου Ἱερέως π.Νικολάου Ζουναρέλη
τήν 4ην Δεκεμβρίου 2013 εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Γεωργίου Καρβουνάδων

Ἱερολογιώτατε Διάκονε π.Νικόλαε,

Δέν συνεπληρώθησαν ἀκόμη 40 ἡμέρες ἀπό τήν εἰς Διάκονον Χειροτονία σου καί ἡ Ἁγία μας Τοπική Ἐκκλησία μέ τήν φωνήν τοῦ Ποιμενάρχου καί Ἐπισκόπου της σέ καλεῖ νά λάβης τόν δεύτερο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης, τόν Ἱερατικό βαθμό τοῦ Πρεσβυτέρου.

          Γίνε Ἱερεύς μου σοῦ λέγει σήμερα ὁ μέγας Ἀρχιερεύς καί Ἀρχιποίμην Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Γίνε ὑπηρέτης καί οἰκονόμος τῶν Θείων Μυστηρίων καί τῆς Ἱερᾶς καί πνευματικῆς Τραπέζης. Γίνε ποιμήν καί διάκονος τῶν λογικῶν μου προβάτων. Γίνε στοργικός πατήρ καί φρουρός καί πνευματικός ἰατρός τοῦ λογικοῦ ποιμνίου, πού σοῦ ἐμπιστεύεται σήμερα ὁ τῶν ὅλων Κύριος καί Δεσπότης. Γίνε, ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «τοῖς πᾶσι τά πάντα, ἵνα πάντως τινάς σώσῃς» (Α' Κορ.9,22).

          Μέγα ὄντως καί φοβερόν «καί αὐταῖς ταῖς ἐπουρανίαις δυνάμεσι», ἀγαπητέ μου Διάκονε Νικόλαε, εἶναι ἡ ἱερατική διακονία. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος εἰς τούς περί Ἱερωσύνης περιφήμους λόγους του λέγει ὅτι «ἡ Ἱερωσύνη τελεῖται μέν ἐπάνω εἰς τήν γῆν, ἔχει ὅμως τάξι καί θέσι ἀνάμεσα εἰς τά ἐπουράνια τάγματα. Καί πολύ εὔλογα. Γιατί ὄχι ἄνθρωπος, οὔτε ἄγγελος, ὄχι ἀρχάγγελος, οὔτε κάποια ἄλλη κτιστή δύναμις, ἀλλ' αὐτός ὁ Παράκλητος, τό Πανάγιο Πνεῦμα, καθώρισε τά τῆς ἱερᾶς Ἀκολουθίας καί τοῦ Μυστηρίου αὐτοῦ, καί ἐνῷ ἀκόμη ζοῦμε ὡς σαρκοφόροι ἄνθρωποι εἰς τόν κόσμον αὐτόν (τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ) μᾶς ἔπεισε νά φέρουμε εἰς τόν νοῦν μας τήν διακονία τῶν ἁγίων Ἀγγέλων. Διά τοῦτο πρέπει ὁ ἱερωμένος, ὡσάν ἀκριβῶς νά στέκεται εἰς τούς οὐρανούς, ἀνάμεσα εἰς τάς ἐπουρανίους ἐκείνας δυνάμεις, ἔτσι νά εἶναι καθαρός» (Περί Ἱερωσύνης PG 4,8, λόγ. γ', παράγρ. δ', σ.642)

          Ὁ οὐρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος λέγει διά τόν πνευματικό Ποιμένα ὅτι «δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά αὐτός πού ὑπενθυμίζει τό πρόσωπο τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί εἶναι μεσίτης Θεοῦ καί ἀνθρώπων καί ἱερουργεῖ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τό μυστήριο τῆς σωτηρίας τῶν πιστῶν» (Μ. Βασιλείου, PG 31, κεφ.κβ', παρ. 4-5, σ.1408).

          Καί ὁ τρίτος μέγιστος φωστήρ τῆς Τρισηλίου Θεότητος, ὁ ὑψιπέτης ἀετός τῆς Θεολογίας, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, λέγει τά ἑξῆς σχετικά μέ τήν Ἱερωσύνην καί τό πρόσωπο τοῦ ἱερωμένου : «Αὐτά λοιπόν γνωρίζοντας ἐγώ πώς κανένας δέν εἶναι ἄξιος τοῦ μεγάλου Θεοῦ, καί θύματος καί Ἀρχιερέως, ὁ ὁποῖος προηγουμένως δέν παρέστησε τόν ἑαυτό του ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ζωντανή θυσία, μᾶλλον δέ δέν ἔγινε ἅγιος ναός τοῦ ζῶντος Θεοῦ καί ζωντανός ναός, πῶς εἶναι δυνατόν μέ προχειρότητα νά ἐμπιστευθῶ κάπου τούς λόγους περί τοῦ Θεοῦ ἤ νά ἀποδεχθῶ ἐκεῖνον πού τό ἐπιχειρεῖ μέ θρασύτητα;Ὁ πόθος δέν εἶναι ἐπαινετός˙τό ἐγχείρημα εἶναι φοβερό. Καί δι' αὐτό πρέπει πρῶτα νά καθαρίση κανείς τόν ἑαυτό του καί ἔπειτα νά πλησιάση τόν καθαρό» (Ἁγ. Γρηγορίου, PG 35, Λόγος 20ος, παραγρ.δ', σ.1068-1069).

          Γι' αὐτό καί ὁ πνευματέμφορος καί πνευματοκίνητος ἐκεῖνος Ἰσαπόστολος, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἀπονέμοντας τήν προσήκουσα καί θεάρεστη τιμή καί τόν ἐπιβαλλόμενο σεβασμό πρός τόν Θεῖο Λειτουργό καί τήν Ἱερωσύνη ἔλεγε ἐκεῖνο τό ὑπέροχο : Ἄν βαδίζης στό δρόμο σου καί συναντήσης ἕναν Ἱερέα καί ἕναν βασιλιά, θά χαιρετίσης πρῶτα τόν Ἱερέα καί ἔπειτα τόν ἀνώτατο ἐκεῖνο κοσμικό ἄρχοντα. Καί ἄν στή συνέχεια τῆς πορείας σου συναντήσης ἕναν ἄγγελο καί ἕναν Ἱερέα, θά χαιρετίσης πρῶτα τόν Ἱερέα καί ἔπειτα τόν ἄγγελο. Γιατί ἡ διακονία καί ἡ ἀποστολή τοῦ Ἱερέως εἶναι ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀπό ἐκείνην τοῦ βασιλέως καί τοῦ ἀγγέλου.

          Θά σοῦ ὑπομνήσω, ἀγαπητέ μου Διάκονε Νικόλαε, τρία πρότυπα Ἱερωμένων Ἁγίων, πού ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ καί ἑορτάζει αὐτές τίς ἡμέρες : 1) Τό φωτεινό παράδειγμα τοῦ Προστάτου σου ἁγίου Νικολάου, Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ, ὁ ὁποῖος εἰς τά Μῦρα τῆς Λυκίας ἀνεδείχθη θεῖος Ἱερουργός, διδάξας τοῦ Χριστοῦ τό Ἅγιον Εὐαγγέλιον καί θείς τήν ψυχήν αὐτοῦ ὑπέρ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. 2)τοῦ ἑορταζομένου σήμερα ἁγίου Ἱερομάρτυρος Σεραφείμ Ἀρχιεπισκόπου Φαναρίου καί Νεοχωρίου τοῦ θαυματουργοῦ καί ἡμετέρου προστάτου καί ἐμπνευστοῦ. Ὁ ἅγιος Ἱερομάρτυς Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος ἀνεδείχθη θεοτίμητος Ἐπίσκοπος στά μαῦρα χρόνια τῆς Τουρκικῆς σκλαβιᾶς, ὑπῆρξε «ὑπουργός τῶν θείων Μυστηρίων». Προσέφερε τόν ἑαυτόν του ὡς θῦμα ἅγιον ἐνώπιον τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ καί πρό τοῦ Θρόνου τῆς Θείας Μεγαλωσύνης. Δέν ἠρνήθη τό Πανάγιο Ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀμώμητον πίστιν εἰς τήν Ἁγία Τριάδα, οὔτε ἐδειλίασε πρό τῶν φρικτῶν βασανιστηρίων καί τῶν τυραννικῶν ἀπειλῶν. «Μή μοι γένοιτο ποτέ ἀπαρνήσασθαι Χριστόν», ἔλεγε ὁ ἅγιος Σεραφείμ βασανιζόμενος˙ «παῖε, καῖε, τιμώρει, ἡδύνομαι, ἀγαλλιῶμαι, ἐγκαλλωπίζομαι». «Ἀθλήσας δέ λαμπρῶς ὑπέρ Χριστοῦ, θαυμάτων ἐπομβρίζει δωρεάς».

          Καί τό τρίτο ὑπόδειγμα εἶναι ὁ νεοφανής καί μόλις προχθές ἑορτασθείς διά πρώτην φοράν ἅγιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης. Λαμπρό ὑπόδειγμα ταπεινοῦ καί ἁπλοϊκοῦ Ἱερέως, ὁ ὁποῖος μέ χαρισματικό τρόπο καί μεγάλη ἀγάπη πρός τούς συνανθρώπους του προσέφερε ἐπί 25ετία τήν ἱερατική του διακονία εἰς τούς ἀρρώστους τῆς Πολυκλινικῆς Ἀθηνῶν, καταλιπών ἀγαθάς ἀναμνήσεις σέ νοσηλεύοντας ἰατρούς καί βοηθητικό προσωπικό, ἀλλά καί σέ νοσηλευομένους ἀσθενεῖς.

          «Χριστέ μου, εἶσαι ἡ ἀγάπη μου! ἔλεγε ὁ ἅγιος Πορφύριος ὁ νέος. Δέν σκέπτομαι τόν θάνατο. Ὅ,τι θέλει ὁ Κύριος. Ἐγώ θέλω νά σκέπτομαι τόν Χριστό. Ἀνοῖξτε καί σεῖς τά χέρια σας καί ριχθεῖτε στήν ἀγκαλιά τοῦ Χριστοῦ. Τότε ζῆ μέσα σας. Κι ὅλο  νομίζετε ὅτι δέν τόν ἀγαπᾶτε πολύ καί θέλετε πιό πολύ νά τόν πλησιάσετε καί νά εἶσθε ἕνα μαζί Του. Περιφρονῆστε τά πάθη, μήν ἀσχολεῖσθε μέ τόν διάβολο. Στραφεῖτε στόν Χριστό. Γιά νά γίνουν αὐτά, χρειάζεται νά ἔλθει ἡ Χάρις. «Ἡ Θεία Χάρις, ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα» (Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος καί Λόγοι, Ἱ. Μ. Χρυσοπηγῆς, Χανιά 2009, 10^η ἔκδοση, Λόγοι περί τοῦ Θείου Ἔρωτος, σελ.242).

Ἀγαπητέ μου Διάκονε Νικόλαε,

          Δι' εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν ἀρχίζει σήμερα ἡ ἱερατική σου διακονία. Αὐτές τίς ἅγιες καί θεοπειθεῖς εὐχές τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν θά ἐπικαλεῖσαι καί θά ἐπιζητῆς καθημερινά καί πρωτίστως∙ «Τήν Χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί τήν κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

          Εἶναι δύσκολο τό ἔργο τῆς ἱερατικῆς σου διακονίας σήμερα, ἀλλ' ὄχι καί ἀκατόρθωτο. «Πάντα θά ἰσχύῃς ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί σε Χριστῷ» (Φιλ. 4,13). Ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν ἐψύγη (πρβλ. Ματθ.24,12), κατά τόν λόγον τοῦ Κυρίου «διά τό πληθυνθῆναι τήν ἀνομίαν». Ὁ ἱερός ζῆλος μειώνεται. Ἡ ἀγωνιστική διάθεσις ἐλαττώνεται. Ὁ σεβασμός πρός τά ἱερά καί τά ὅσια καί πρός τούς θεσμούς, καί μάλιστα τούς ἱερούς, δέν εἶναι πιά αὐτονόητος, ἀλλά καί ἐξασθενεῖ. Ἰσχύει ἐν πολλοῖς τό προφητικόν λόγιον τοῦ μεγαλοφωνοτάτου τῶν Προφητῶν Ἡσαΐα, ὁ ὁποῖος λέγει : «οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν καλόν καί τό καλόν πονηρόν, οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς καί τό φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ καί τό γλυκύ πικρόν» (Ἡσ. 5,20).

          Ἀλλά ποτέ δέν θά ἀποθαρρύνεσαι, ἀδελφέ. Θά πιστεύης ἀκράδαντα τόν λόγον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, πού μᾶς διαβεβαιώνει : «μείζων ἐστίν ὁ ἐν ὑμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ» (Α' Ἰωαν. 4,4). Θά ἀντλεῖς πάντοτε τήν δύναμιν καί τήν ὑπομονήν σου ἀπό τήν προσευχή καί τήν Θεία Λατρεία, τήν Μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας.

          Ἔχεις τά τυπικά προσόντα : πτυχίο Θεολογικῆς Σχολῆς καί πτυχίο Βυζαντινῆς Μουσικῆς καί τά οὐσιαστικά προσόντα : εὐλάβεια, ἐκκλησιαστικό ἦθος, ζῆλο ἱερό, ταπείνωσι, προθυμία, φιλεργία καί ἀπόφασι νά διακονήσης ἰσόβια τόν λαό τοῦ Θεοῦ, πού ἀπό σήμερα σοῦ ἐμπιστεύεται ἡ Ἐκκλησία.

          Μέ τό καλό παράδειγμα τοῦ πρώτου Πνευματικοῦ σου π.Ἰωάννη, μέ τήν πνευματική καθοδήγησι τοῦ σημερινοῦ σου Πνευματικοῦ π.Ἱερωνύμου καί μέ τήν ἀγάπη τῶν πολιῶν καί σεβασμίων Ἱερέων τῆς νήσου μας π.Εὐαγγέλου Λουράντου, Ἐπιτίμου Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου καί π.Ἀνθίμου Βενέρη θά διακονήσης μαζί τους, τόσο στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Ἐλέσης, ὅσον καί στίς ἐνορίες Καρβουνάδων καί Κεραμωτοῦ. Καί εἴμαστε βέβαιοι ὅτι μέ τήν καλωσύνη, τήν ἁπλότητα καί τήν εὐγένεια τῆς καρδίας σου θά ἀποτελέσης εὔχρηστον σκεῦος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιά τήν διακονία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

          Μέ αὐτές τίς πατρικές σκέψεις καί προτροπές θά σέ προσκαλέσω, μετά τήν χειροτονητήριο ὁμιλία σου, νά εἰσέλθης εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου, εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων διά νά λάβης τόν δεύτερο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης, νά χειροτονηθῆς Ἱερεύς Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου.-