ΓΡΑΠΤΟΝ
Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(Ματθ. θ΄ 1-8)
Σήμερα, στό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς, βλέπουμε ὅτι ἕνας παράλυτος μ' ἕνα πρόσταγμα τοῦ Χριστοῦ σηκώνει στούς ὤμους του τό κρεβάτι του καί τρέχει. Πρόκειται γιά ἕνα θαῦμα πού εἶναι πέρα ἀπό τή λογική καί προϋποθέτει τήν δύναμη τῆς πίστεως.
Τό χαρακτηριστικό εἶναι ὅτι πρίν τήν θεραπεία ὁ Χριστός συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες τοῦ παραλυτικοῦ. Προτοῦ τοῦ χαρίση τήν σωματική ὑγεία, τοῦ προσφέρει πρῶτα τήν πνευματική. Διότι ὁ ψυχικός παράγων εἶναι ὁ βασικώτερος στήν ἐξέλιξη τῆς ὑγείας ἤ τῆς ἀρρώστιας τοῦ σώματος. Ὡς Παντογνώστης ὁ Χριστός ἔβλεπε τήν αἰτία τῆς ἀρρώστιας. Καί στήν προκειμένη περίπτωση αἰτία ἦταν ἡ ἁμαρτία. Ἐμεῖς βλέπουμε τήν ἀρρώστια καί τό παρόν τοῦ παραλυτικοῦ. Ὁ Χριστός βλέπει καί τό παρελθόν. Καί ἦταν ἁμαρτωλό τό παρελθόν. Τό βλέπουμε στά λόγια τοῦ Κυρίου στόν παραλυτικό : «Θάρσει, τέκνον˙ ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».
Στήν σημερινή ἐποχή μας, βλέπουμε ὅτι ὅσο αὐξάνονται οἱ ἁμαρτίες, τόσο αὐξάνονται καί οἱ ἀρρώστιες. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δέν εἶναι ἀπελπισμένος τόσο ἀπό τά ὑλικά καί σωματικά του προβλήματα, ὅσο ἀπό τά ψυχικά καί πνευματικά. Ἡ ἁμαρτία, οἱ συνεχεῖς πτώσεις μας, μᾶς ἐξωθοῦν σέ ἀπελπισία.
Γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Παντογνώστη Κύριο, δέν ὑπάρχει μυστικό. Παρακολουθεῖ τά πάντα ὡς Θεός ἀπό φυσική δυνατότητα. Δέν παρακολουθεῖ γιά νά μᾶς ἐκθέση, ἀλλά γιά νά τά γνωρίζει μόνο Ἐκεῖνος περιμένοντας τήν μετάνοιά μας.
π.Φρ.Δημ.