ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ

                                                                                                                             22-1-2012

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Η  ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ

Μιά δύσκολη στιγμή γιά τήν ποιμενική ζωή εἶναι ὅταν κάποιο ζῶο τοῦ κοπαδιοῦ ξεχωρίσει ἀπό τά ἄλλα καί ὁ βοσκός τό χάσει. Τότε -ὅπως εἶπε ὁ Χριστός μας- ὁ τσοπᾶνος ἀφήνει τό κοπάδι καί ψάχνει γιά τό χαμένο πρόβατο.

Τί χαρά, ὅμως θά κάνει ἄν, ψάχνοντας στούς λόγγους καί τίς ρεματιές, ἀκούσει τό βέλασμά του νά ἠχεῖ μακρυά! Τότε παραβλέποντας τόν κόπο του τρέχει χαρούμενος νά τό βρεῖ...

Μιά τέτοια ἄρρητη φωνή ἦταν καί τοῦ Ζακχαίου ἡ ἐνέργεια νά ἀνεβεῖ στό δένδρο : «...ἐζήτει ἰδεῖν τόν Ἰησοῦν, τίς ἐστίν».

Καί ὁ μεγάλος Ποιμένας, πρίν ὁ Ζακχαῖος μιλήσει, τοῦ εἶπε πώς θά μείνει στό σπίτι του, ξεσηκώνοντας ταὐτόχρονα τίς ὑποκριτικές διαμαρτυρίες τῶν «ἀναμαρτήτων».

Τό ἀποτέλεσμα ἦταν ὁ Κύριος πράγματι νά μεταβεῖ στό σπίτι τοῦ ἀρχιτελώνη. Ὁ τελευταῖος βλέποντας τόν Διδάσκαλο νά τοῦ δίνει τέτοια τιμή, συγκλονίσθηκε. Γεμᾶτος χαρά καί δείχνοντας εἰλικρινῆ μετάνοια διαβεβαίωσε  τόν Χριστό, πώς θά ἀποκαθιστοῦσε κάθε ἀδικία πού εἶχε κάμει καί ἐπιπλέον θά ἐνίσχυε πλουσιοπάροχα τούς φτωχούς. 

Ὁ Κύριος ἐπιβεβαίωσε τήν σωτηρία τοῦ Ζακχαίου, προσθέτοντας, ὅτι ὁ ἐρχομός του στήν Γῆ ἦταν γιά νά σωθεῖ κάθε χαμένο ἀνθρώπινο πλᾶσμα, ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα, πού -μακρυά Του- βάδιζε στήν καταστροφή.

Ἀρκεῖ νά ἀκουγόταν ἡ ἀπελπισμένη φωνή τοῦ Πλάσματός Του γιά βοήθεια... Ἡ Θεϊκή ἀνταπόκριση ἦταν σίγουρη. Καί τότε καί σέ κάθε ἐποχή...

 

π.Π.Μαρ.