ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ)

                                                                                                  29-1-2012

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Η  ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗ ΤΗΣ ΧΑΡΗΣ

          Σέ πολλές περιπτώσεις ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀναφέρθηκε στήν ἀνθρώπινη δυνατότητα πού ἔχουν πιστοί νά ἐπιτυγχάνουν τήν Θεϊκή ἀνταπόκριση. Εἴτε μέ τό παράδειγμα τοῦ πατέρα, πού ποτέ δέν δίνει στό παιδί του μιά πέτρα ἀντί γιά τό ψωμί, πού τοῦ ζητᾶ, εἴτε μέ τό παράδειγμα ἐκείνου πού ζητᾶ νύχτα καί μέρα μέ ἐπιμονή κάμπτοντας στό τέλος τήν ἄρνηση τοῦ χορηγοῦ, ὁ Χριστός θέλησε νά διδάξει τήν ἐπιμονή στά πρός τόν Θεόν αἰτήματά μας.

 

 

          Στήν σημερινή μάλιστα περικοπή τῆς μητέρας, πού ἐπιπλέον ἦταν καί ἀλλοεθνής, ἡ σταθερότητα στήν ἐλπίδα τῆς εὐεργεσίας παίρνει ἄλλες διαστάσεις. Ἡ Χαναναία πρίν ἀπ' ὅλα ἐπικαλέσθηκε ὅλα ὅσα γνώριζε γιά τόν Ἰησοῦ : τήν καταγωγή Του, τά θαύματά Του. Καί ζήτησε νά τήν λυπηθεῖ. Ἀπρόοπτα, ὁ Χριστός ἔδειξε νά ἀδιαφορεῖ. Μά ἡ μητέρα ἄρχισε νά τρέχει πίσω ἀπό τούς Μαθητές καί νά μή σταματᾶ νά φωνάζει. Κι ἐκεῖνοι -πιό πολύ ἐνοχλημένοι κι ὄχι τόσο ἀπό εὐσπλαχνία- Τοῦ εἶπαν ἤ νά τῆς κάμει τή χάρη πού ζητᾶ ἤ νά τῆς ἐξηγήσει πώς αὐτό δέν γίνεται καί νά ἀπομακρυνθεῖ.

          Γιά δεύτερη φορά ὁ Χριστός ἔδειξε ἀνένδοτος. Δέν εἶχε σταλεῖ ἀπό τόν Πατέρα Του, παρά μόνο γιά τούς Ἰσραηλῖτες.

          Ἡ μάνα ἔτρεξε καί γονατίζοντας Τοῦ φώναξε :

-         Κύριε βοήθα με!..

Μά γιά ἄλλη μιά φορά ὁ Ἰησοῦς ἀρνήθηκε, ἀπαντῶντας :

-         Δέν εἶναι καλό νά παίρνεις τό ψωμί τῶν παιδιῶν καί νά τό πετάξεις στά σκυλάκια...

          Μά ἡ Χαναναία δέν πτοήθηκε. Μέ τό θάρρος τῆς μητρικῆς ὀδύνης, ἀλλά καί τῆς ἐμπιστοσύνης στόν Κύριο, πού φαινόταν νά ἀδιαφορεῖ Τοῦ ἀπάντησε :

-                     Καλό εἶναι, Κύριε. Δέν τρῶν καί τά σκυλάκια ἀπό τά ψίχουλα πού περισσεύουν; (Ἐπιδεικνύοντας τήν μοναδική πίστη, ὅτι καί ψίχουλα μόνον τῆς δύναμης τοῦ Χριστοῦ ἔφθαναν νά θεραπεύσουν τήν κόρη της).

Τά ὑπόλοιπα εἶναι γνωστά : Ὁ Κύριος ἐθαύμασε τήν ἐπιμονή τῆς πίστης καί ἔκαμε καλά τό κορίτσι.

Ἀσφαλῶς ὁ Ἰησοῦς οὔτε ὑποκρινόταν στίς ἀρνήσεις Του, οὔτε ἄλλαξε βούληση. Εἶναι φανερό πώς δοκίμαζε τήν Χαναναία. Κι ὅταν τό χρυσάφι τῆς Πίστης ἀντέξει στήν φωτιά, τότε... «Πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι...». Πόσο πιό πολύ ὅταν πρόκειται γιά πιστούς ἀκολούθους Του, γιά τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του, γιά τόν νέο Ἰσραήλ.

π.Π.Μαρ.