ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ
21-08-2016
ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Μετά ἀπό τήν γλαφυρή περιγραφή τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου γιά τό θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων, ἀλλά καί γιά τήν διάβασι τοῦ Ἰησοῦ πάνω στά κύματα τῆς λίμνης , παίρνουμε θεῖα μηνύματα γιά τήν ἀγάπη καί τήν πρόνοια τοῦ Χριστοῦ πρός ἐμᾶς, ἀλλά καί γιά τήν πίστη πού πρέπει νά καρποφορεῖ σέ κάθε χριστιανική καρδιά.
Καί θά σταθοῦμε σέ κάποια σημεῖα αὐτῆς τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς ὥστε νά διδαχθοῦμε μἐ τά θεῖα λόγια τοῦ Κύριου μας, πού μᾶς καλοῦν στή ἐν Χριστῷ Σωτηρία.
Το πρῶτο σημεῖο, τό ὁποῖον εἶναι ἄξιο μεγάλης προσοχῆς εἶναι ὁ στίχος 27. Οἱ μαθηταί μέσα στήν θαλασσοταραχή, ὅταν εἶδαν τόν Ἰησοῦ μέσα στό σκοτάδι νά περπατάει πάνω στά κύματα. Καί ὁ Κύριος τούς ἔδωσε ἀμέσως θάρρος, λέγοντάς τους «θαρσεῖτε ἐγώ εἰμῖ». Ἐδῶ τά κύματα, ἀδελφοί μου, εἶναι τά κύματα τῆς ζωῆς μέ τίς δοκιμασίες πού μᾶς χτυποῦν καί καμιᾶ φορά μᾶς κάνουν νά χάνουμε τό κουράγιο μας. Καί, ἐπειδή βρισκόμαστε στό πνευματικό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, δέν καταλαβαίνουμε ὅτι μέσα στή δοκιμασία πού περνοῦμε, βρίσκεται δίπλα μας ὁ Χριστός παρασυρόμαστε μέσα στή δίνη τῆς ἀπελπισίας. Ὁ Χριστός μας, ὅμως, ἀμέσως ἀδελφοί μου, ὅταν οἱ ψυχές μας κράζουν γιά βοήθεια, ἀμέσως ἔρχεται νά μᾶς δώσει θάρρος καί νά μᾶς ἁπλώσει τό χέρι. Ἀρκεῖ νά τό ζητήσουμε.
Ἆραγε, ἀδελφοί μου, μήπως τό ἴδιο δέν συμβαίνει πολλές φορές καί σέ ἐμᾶς; Ἐνῶ ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό στήν προσευχή μας νά μᾶς βοηθήσει νά ἀνεβαίνουμε τά πνευματικά σκαλιά τῆς μετανοίας καί τῆς πνευματικῆς ζωῆς, κι ἐνῶ ξεκινᾶμε σέ αὐτό τό μεγάλο ἀγῶνα, ἡ προσωπική μας ἀδυναμία, μᾶς παρασύρει στήν ἁμαρτία, μέ κάθε τρόπο, κι ἀμέσως θεωροῦμε ἀκατόρθωτη τήν πνευματική μας πορεία καί καταποντιζόμαστε στήν ἀπελπισία τήν ὁποία στροβιλίζει μέσα μας σάν τόν ἄνεμο ὁ διάβολος. Κι ὅμως, ὅταν ζητήσουμε ἀμέσως τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὁ Κύριός μας ἁπλώνει ξανά τό χέρι του γιά νά μᾶς δώσει κουράγιο. Καί τότε ἔρχεται τό ἐρώτημα τοῦ Κυρίου στήν καρδιά μας ὡς πνευματικός ἔλεγχος γιά πνευματική ἀφύπνιση, πού λέγει «ὀλιγόπιστε εἰς τί ἐδίστασας;»
Καί τότε μᾶς ξαναβάζει μέσα στό πνευματικό καράβι τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τήν βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ μας πατέρα, πού μέ τό πετραχήλι του μᾶς καθαρίζει ἀπό τό πνευματικό μας σκοτάδι, ὥστε καί ἐμεῖς, ὡς ἄλλοι μαθηταί , ἀναγνωρίζουμε στό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ τόν μόνον ἀληθινό Σωτῆρα καί συμπαραστάτη μας, πού δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ πού μέ τά ἀψευδῆ χείλη του μᾶς καλεῖ στήν Σωτηρία. Εἴθε ἡ χάρις τοῦ μεγάλου Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ νά εἶναι μετά πάντων ἡμῶν. Ἀμήν