ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή τοποθετήθηκε ἀπό τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία ὡς ἐπίκαιρη καί ἐνδιαφέρουσα σ’ αὐτήν τήν τέταρτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν γιά νά δείξει τή σχέση τοῦ θαύματος μέ τήν προσευχή καί τή νηστεία.
Καί σήμερα προβάλλεται ἡ μεγάλη ἀσκητική μορφή τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου, τοῦ συγγραφέα τῆς «Κλίμακος».
Στό σημερινό Εὐαγγέλιο, μετά τό θαῦμα οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ προβληματισμένοι ρωτοῦν τόν Κύριο, γιατί «ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό», δηλαδή τό δαιμόνιο. Καί ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου εἶναι σαφής : «τοῦτο τό γένος (τῶν δαιμόνων) ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ».
Ἡ νηστεία καί ἡ προσευχή εἶναι δύο στύλοι τῆς πίστεως. Εἶναι δύο φωτιές πού καῖνε τά πονηρά πνεύματα. Μέ τή νηστεία καθαρίζονται τά δοχεῖα τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς ἀπό τό δυσῶδες περιεχόμενό τους, ἀπό τά ἐγκόσμια πάθη καί τήν κακία. Μέ τήν προσευχή προσελκύουμε στό κεκαθαρμένο δοχεῖο τῆς καρδιᾶς τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κι ἡ πληρότητα τῆς πίστεως κατορθώνεται μέ τήν ἐνοίκηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στόν ἄνθρωπο, ὅπως μᾶς λέγει καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης στήν Κλίμακά του.
Αἰῶνες τώρα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἐφαρμόζει τήν νηστεία σάν ἕνα δοκιμασμένο και ἀποτελεσματικό φάρμακο γιά ὅλα τά ψυχικά πάθη, σάν ἕνα δυνατό ὅπλο ἐνάντια στά πονηρά πνεύματα.
Ὅλοι ἐκεῖνοι πού ὑποτιμοῦν ἤ ἀπορρίπτουν τή νηστεία, στήν οὐσία ὑποτιμοῦν ἤ ἀπορρίπτουν μιά σαφή καί καθοριστική ὁδηγία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ προσευχή, πάλι, δυναμώνει καί ἐνισχύεται μέ τήν νηστεία. Καί ἡ πίστη βεβαιώνεται καί ἀπό τήν νηστεία καί ἀπό τήν προσευχή. Κι ἡ πίστη ἔτσι μετακινεῖ βουνά, διώχνει δαίμονες καί κάνει τά ἀδύνατα δυνατά.
Παράλληλα, καί ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης στήν Κλίμακά του μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ πνευματική ἀνάβαση μέ τήν συνεχῆ καί ἄοκνη ἄσκηση τῆς νηστείας καί προσευχῆς ὁδηγεῖ τούς πιστούς στήν πληρότητα τῆς πίστεως καί στήν ἁγιότητα.
Εἴθε, λοιπόν, ὁ στεφανοδότης Κύριός μας νά μᾶς ἀξιώσει νά ἀνεβοῦμε σταθερά στή ζωή μας τήν Κλίμακα τῶν ἀρετῶν καί τῆς πνευματικῆς προόδου μέχρι νά συναντήσουμε τόν Ἴδιο τόν Κύριό μας.-
π. Φρ. Δημ.