baiforos 1ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἡ σημερινή Κυριακή τῶν Βαΐων, ὅπως τήν λέμε, χριστιανοί μου, εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ χθεσινοῦ θαύματος καί τελευταίου ἐπί τῆς γῆς σέ ἀνθρώπους θαύματος τοῦ Κυρίου μας, τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Λαζάρου. Ὁ Κύριός μας σκόπιμα πηγαίνει καθυστερημένα στή Βηθανία, ἄν καί εἶχε εἰδοποιηθεῖ γιά τήν πολύ σοβαρή ἀσθένεια τοῦ φίλου του Λαζάρου. Φτάνει, λοιπόν, στή Βηθανία ὅταν ὁ Λάζαρος ἦταν πεθαμένος τέσσερεις μέρες. Δακρύζει μπροστά στόν τάφο τοῦ φίλου του, γιά νά δείξει τό ἀνθρώπινο τῆς φύσεώς Του, προσεύχεται στό Θεό Πατέρα μπροστά στά μάτια τοῦ λαοῦ, γιά νά δείξει τή σύνδεσή του μέ τόν Θεό καί ἐπιτελεῖ τό θαῦμα ὡς Θεός Παντοδύναμος ἐνώπιον ὅλου τοῦ πλήθους πού ἦταν ἐκεῖ. Κάτι ἀσυνήθιστο γιά τόν Ἰησοῦ Χριστό, πού συνήθως ἔκανε στά κρυφά τά θαύματά του ἤ ἐπαινοῦσε τήν πίστη τῶν εὐεργετηθέντων. Τά ἔκανε αὐτά γιά νά δηλώσει στούς παρευρισκομένους, ὅτι ὁ ἄνθρωπος, ἤ ὁ προφήτης, ἤ ὁ διδάσκαλος πού βρέθηκε ἀνάμεσά τους ὅλα αὐτά τά χρόνια εἶναι Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Θεός ὁ ἴδιος. Βέβαια, ἐλάχιστοι κατάλαβαν τό βάθος τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἰησοῦ. Οἱ περισσότεροι ἔμειναν στήν ἐπιδερμική κατανόηση τῆς παντοδυναμίας τοῦ ἡγέτη.
Ἡ ὑποδοχή, λοιπόν, τήν ἑπομένη ἡμέρα, ἀφοῦ αὐτό τό θαῦμα εἶχε διαδοθῆ καί σέ ἄλλους ἀνθρώπους, μετά βαΐων καί κλάδων ἐλαίας ἀπό τούς Ἑβραίους καί οἱ ἰαχές «Ὡσαννά Εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος» εἶχε νά κάνει μέ τήν ὑποδοχή καί τήν εἴσοδο στήν ἱερή Πόλη ἑνός ἡγέτη πού θά ἔκανε τό λαό Του ἰσχυρό γιά νά διώξει τούς κατακτητές. Καί ὅπως σημειώνει ἕνας σύγχρονος Θεολόγος καί Κληρικός «ὁ λαός δοξολογεῖ τό Χριστό γιατί πιστεύει ὅτι εἶναι παντοδύναμος, γιατί πιστεύει ὅτι μπορεῖ νά τοῦ ἱκανοποιήσει τά αἰτήματα. Ὁ λαός δοξολογεῖ τό Χριστό γιατί πιστεύει ὅτι μπορεῖ νά τόν κάνει παντοδύναμο, γιατί πιστεύει ὅτι μπορεῖ νά τόν κάνει νά ἐπικυριαρχεῖ, ὥστε ν’ ἀπολαμβάνει τίς τιμές καί τή δόξα αὐτοῦ τοῦ κόσμου».
Γι’ αὐτό ὅταν μετά ἀπό δύο – τρεῖς ἡμέρες ἦλθε ἡ ταπείνωση τοῦ ἡγέτη μέ τή σύλληψή του καί ἡ «ἀποδόμηση» τῆς προσωπικότητάς Του ἀπό τούς μαΐστορες τοῦ εἴδους Γραμματεῖς καί Φαρισαίους ὁ ἔπαινος καί ἡ δοξολογία μετατράπησαν σέ ὕβρεις «ἆρον, ἆρον, σταύρωσον αὐτόν».
Χριστιανοί μου, μήπως καί μεῖς σήμερα θαυμάζουμε ἕναν τέτοιο Θεό πού μπορεῖ νά μᾶς κάνει δυνατούς, ὥστε νά μποροῦμε νά ἐλέγχουμε τή δική μας ζωή καί τῶν ὑπολοίπων; Τί σημαίνει ν’ ἀγαπήσουμε πραγματικά τό Χριστό καί τό Σταυρό Του καί νά ὑμνήσουμε τήν Ἀνάστασή Του; Σημαίνει ὁ καθένας ἀπό μᾶς νά στερηθεῖ ἕνα κομμάτι τοῦ ἑαυτοῦ του γιά νά τό δώσει στόν ἀδελφό Του, νά δεχτεῖ νά περιορίσει τό χῶρο Του γιά νά μπορεῖ ν’ ἀναπνέει πιό ἄνετα ὁ ἀδελφός Του, νά δεχθεῖ ν’ ἀρνηθεῖ τή δική Του δύναμη καί ν’ ἀφεθεῖ στό Χριστό μετανοημένος καί ἀνακαινισμένος διά τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Γιατί ὅσο μένουμε καθηλωμένοι στά δικαιώματά μας δέν ἔχουμε σχέση μέ τόν Σταυρωθέντα Χριστό καί ὅσο μένουμε καθηλωμένοι στά Πάθη μας δέν μποροῦμε νά γευθοῦμε τήν Ἀνάσταση.
Καί κάτι τελευταῖο. Πολλοί εἶναι αὐτοί πού εἶδαν τά θαύματα, ἀκόμη περισσότεροι ζητωκραύγασαν τή σημερινή Κυριακή, μετρημένοι ἴσως στά δάκτυλα τοῦ ἑνός χεριοῦ αὐτοί πού ἔφθασαν μέχρι τό Σταυρό. Ἔτσι καί σήμερα. Πολλοί θά κατακλύσουν γεμᾶτοι συγκίνηση τούς Ναούς μας αὐτές τίς ἡμέρες. Ἀκόμη περισσότεροι θά ἔρθουν νά ζητωκραυγάσουν τό βράδυ τῆς Ἀναστάσεως. Ἐλάχιστοι ὅμως θά παραμείνουν ἕως τέλους γιά νά γευθοῦν τό Ποτήριον τῆς Ζωῆς. Θά εἴμαστε μέ τούς πολλούς τῆς ἀπωλείας ἤ μέ τούς ὀλίγους; Ἡ ἐπιλογή δική μας. Καλή Ἀνάσταση.
π. Παν. Μεγ.