ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ τιμή τοῦ μύρου καί τῆς ἀγάπης
Μετά τήν γιορτή τοῦ Ἀντίπασχα καί τήν ἀποκατάσταση τοῦ Θωμᾶ διά τῆς μετανοίας καί τῆς ὁμολογίας του ἡ Ἐκκλησία μας μνημονεύει τίς Μυροφόρες. Τίς θαρραλέες γυναίκες τῆς Γαλιλαίας, πού, ἀψηφώντας τούς Ἰουδαίους, τό σκοτάδι τῆς χαραυγῆς καί τήν φρουρά, ἦλθαν νά μυρώσουν τόν νεκρό Κύριό τους.
Δέν λογάριασαν τά ἔξοδα τοῦ πανάκριβου μύρου. Δέν φοβήθηκαν τήν φυσική γυναικεία ἀδυναμία. Δέν κάμφθηκαν ἀπό τό παγερό κενό τῆς ἀπουσίας τοῦ Θείου Διδασκάλου. Ἐπειδή ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης τους «ἔξω ἔβαλλε» κάθε φόβο. Ἀγαποῦσαν! Κι αὐτό τούς ἔφθανε. Εἶχαν μόνο μιά λαχτάρα νά τιμήσουν τόν λατρευτό τους Κύριο. Ἔστω καί μετά τόν ἄδικο θάνατό Του. Ἔστω καί στόν Τάφο. Πίστευαν πώς θά ἔπειθαν τούς φύλακες, ἴσως κιόλας νά τίς βοηθοῦσαν νά κυλίσουν τόν λίθο.
Καί ὁ Θεός καί ἡ ἱστορία τούς ἐπεφύλαξε τήν μεγαλύτερη δόξα. Νά μή πιστεύουν στά μάτια τους. Οὔτε φρουρά, οὔτε ὁ λίθος στήν πόρτα. Ἡ τόλμη τους δέν τίς ἐγκατέλειψε : μπῆκαν περίεργες στό Μνημεῖο. Οὔτε ὁ Κύριος ἐκεῖ. Καί καθώς στράφηκαν πρός τά δεξιά, ἕνας Ἄγγελος τίς ρωτάει ποιόν ζητοῦν. Μήπως τόν Ἰησοῦν, τόν Ναζαρηνόν, τόν Ἑσταυρωμένον;
Ἄκουσαν τότε οἱ ἁπλές γυναῖκες τίς σπουδαιότερες λέξεις, τό συγκλονιστικότερο μήνυμα ἀπό καταβολῆς ἀνθρώπου ἐπί τῆς Γῆς.
Ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε·ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. Κι ἔγιναν μάρτυρες, οἱ πρῶτοι μάρτυρες τοῦ κενοῦ Τάφου. Ἐκεῖνο τό ἀνοιξιάτικο πρωϊνό ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ Μαρία τοῦ Ἰακώβου καί ἡ Σαλώμη δέν ζήτησαν ἐξηγήσεις καί πειθώ. Τούς ἔφθαναν ὅσα εἶχαν δεῖ. Καί ἔτρεξαν στούς Μαθητές…
* * * *
Ἀγαπητοί Χριστιανοί μου, δέν γνωρίζουμε τήν τιμή τοῦ μύρου. Γνωρίζουμε, ὅμως, ὅτι αὐτό δέν χρειάσθηκε νά χρησιμοποιηθεῖ. Μιά ἄλλη τιμή εἶναι ἐκείνη πού ὁφείλουμε. Κι αὐτή ἡ τιμή ἀνήκει στίς Μυροφόρες. Εἶναι τιμή - ἀνταπόδοση χρέους. Ἑνός χρέους γιά τήν χαρά τοῦ πρώτου «Χριστός Ἀνέστη» τήν ὁλόφωτη νύχτα τῆς Ἀναστασέως. Μιᾶς χαρᾶς πού δέν μπορεῖ νά τήν ἀφαιρέσει οὔτε ἡ ἴδια ἡ ἁμαρτωλότητά μας. Καί ἐπειδή τιμή Ἁγίου εἶναι μίμησις Ἁγίου, ἄς προσφέρουμε στόν Χριστό μας «ἀντί μύρου τόν ὕμνον».
Καί ὄχι μόνο τόν ὕμνο, ἀλλά καί τήν καρδιακή μας ἀγάπη. Πρός Ἐκεῖνον καί τούς ἀδελφούς Του καί ἀδελφούς μας…
Πρωτ. π.Π.Μαριᾶτος