ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ Ἁγία Φωτεινή
Ὁ τόπος πού βρισκόταν τό πηγάδι ἦταν ἐκεῖνο τό μεσημέρι σχεδόν ἔρημος. Κάθισε ὁ Ἰησοῦς κουρασμένος ἀπό τήν ὁδοιπορία νά ξεκουραστεῖ. Οἱ Μαθητές εἶχαν φύγει στήν πόλη γιά νά ἀγοράσουν τρόφιμα.
Μόνο ὁ Ἰησοῦς περίμενε. Νά περίμενε ἆραγε τούς δώδεκα γιά νά γευματίσουν; Ἤ μήπως στό σωτήριο σχέδιό Του περίμενε τήν γυναῖκα πού φάνηκε νά ἔρχεται μέ τήν στάμνα της στόν ὦμο;
Ἔφθασε στό πηγάδι ἡ Σαμαρείτιδα. Δέν ἀντάλλαξαν λέξη. «Οὐ γάρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις».Καθώς τό δοχεῖο μέ τό δροσερό νερό ἔφτασε στήν πέτρινη στεφάνη, ὁ Ἰησοῦς ἔσπασε πρῶτος τήν σιωπή. Τῆς εἶπε : Δός μου νά πιῶ!
Ὁ Ἰησοῦς δέν πεινοῦσε γιά φαγητό. Ἄλλη ἦταν ἡ τροφή Του : ὁ Εὐαγγελισμός τῆς σωτηρίας. Καί ξεκίνησε νά διδάσκει, νά συγχωρεῖ, νά φωτίζει, νά ὁμολογεῖ τόν ἑαυτό Του Μεσσία, νά σπάει τό μεσότοιχο τοῦ διαβόλου, νά κηρύσσει πώς ὁ Θεός εἶναι Πνεῦμα, νά γεμίζει τήν Σαμαρείτιδα ἐλπίδα καί χαρά.
Ἡ στάμνα γεμάτη ἀπό πηγαδίσιο νερό ἐγκαταλείφθηκε. Ἡ Φωτεινή ἄρχισε νά τρέχει πρός τήν πόλη, γεμάτη ἀπό «ὕδωρ ζῶν».
Τά γεγονότα πού ἐπακολούθησαν στήν Σαμάρεια πῆραν ραγδαία μορφή. Τόσο ραγδαῖα ὥστε οἱ Μαθητές πού εἶχαν γυρίσει δέν πρόλαβαν καλά – καλά νά ἀκούσουν τόν Διδάσκαλο νά τούς λέει πώς εἶναι ἄλλο τό φαγητό του. Οὔτε πρόλαβαν νά ἀτενίσουν τά χωράφια τοῦ σταριοῦ ὥριμα γιά θερισμό : ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων ἐρχόταν βιαστικό ἀπό τήν πόλη.
«Μή τι αὐτός ἐστίν ὁ Χριστός;» τούς εἶχε πεῖ ἡ γυναῖκα. Κι ἔτρεξαν νά Τόν γνωρίσουν. Νά τόν πάρουν στήν πόλη τους. Καί νά Τόν ἱκετεύουν νά μείνει γιά πάντα μαζί τους.
Ὁ Χριστός κάμφθηκε. Ἔμεινε στήν Σαμάρεια -τήν πόλη τῶν αἱρετικῶν Ἰουδαίων- τρεῖς ἡμέρες. Καί συνέχισε τήν πορεία Του, ἀφήνοντας πίσω Του χιλιάδες πιστούς. Μέ πρώτη τήν Σαμαρείτιδα γεμάτη ἀπό πίστη, ἀλήθεια, ἀγάπη, φωτισμό! Ὥστε, σέ λίγα χρόνια νά μαρτυρήσει γιά τόν Κύριό της, αὐτή καί τά παιδιά της καί πάμπολλοι ἄλλοι, πού τά ὀνόματά τους ἀγνοοῦμε.
Πῶς μετά νά μή τήν ὀνομάσουμε Ἁγία Φωτεινή καί ἰσαπόστολο;
Πρωτ. π.Π.Μαριᾶτος