ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Στό σημερινό Εὐαγγέλιο, χριστιανοί μου, ὁ Κύριός μας μιλάει γιά τήν καθημερινή ὁμολογία πίστεως πού ὀφείλουμε νά δίνουμε ὅλοι οἱ βαπτισμένοι πιστοί. Μᾶς μιλάει καί μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι γι΄ αὐτόν πού χωρίς ντροπή θά ὁμολογεῖ τήν πίστη του στόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Κύριός μας θά τόν ὁμολογήσει ἐνώπιον τοῦ Πατέρα Θεοῦ. Αντίθετα αὐτόν πού θά Τόν ἀρνηθεῖ, θά τόν ἀρνηθεῖ κι Ἐκεῖνος κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.
Καί τί σημαίνει ὁμολογία;
Ὁμολογία σημαίνει τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου μας καί μέ ἀγάπη ἑνότητα μέ τούς συνανθρώπους μας. Καί ἐπειδή αὐτό τό κατόρθωσαν οἱ Ἅγιοί μας, πού ὑπῆρξαν ἄνθρωποι ὅπως ἐμεῖς, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει ἀφιερωμένη αὐτή τήν Κυριακή, μετά τήν Πεντηκοστή, σέ ὅλους τούς Ἁγίους.
Διότι, καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σκοπός τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί λόγος ὕπαρξης τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ ἁγιότητα, ἡ ὁποία δέν εἶναι κάτι τό ἀπόμακρο καί ὑπεράνθρωπο, ἀλλά κάτι τό βαθειά ἀνθρώπινο. Ἀνθρώπινος δέν εἶναι ἐκεῖνος πού ἀγαπάει τήν ὕλη, τήν ἠδονή, τόν κόσμο τοῦτο. Ἀντίθετα, ἀπό ἀνθρώπινος γίνεται πολλές φορές ἀπάνθρωπος ὅταν θίγονται τά συμφέροντά του ἤ ἡ ἀξιοπρέπειά του.
Ἡ ἁγιότητα εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τό ὁποῖο κατακτᾶται μέ τή σεμνότητα, τήν ταπείνωση, τήν συγχωρητικότητα, τήν ἐπιθυμία μιᾶς ζωντανῆς σχέσης μέ τό Θεό καί τούς συνανθρώπους μας μέ τή χάρι τῶν ἁγίων μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας.
Ἅγιος δέν εἶναι ὁ ἀναμάρτητος, ἀλλά ὁ ἀγωνιστής χριστιανός πού καί ἁμαρτίες ἔχει καί ἀμφιβολίες καί δοκιμασίες (θλίψεις, ἀνέχειες κ.ἄ.), ἀλλά ἡ πορεία του πάντοτε θά εἶναι πορεία πρός τό Θεό.
Αὐτή ἡ πορεία, πού τελικά εἶναι ἡ βαθειά πίστη πρός τό Θεό, ὁδήγησε ὅλους τούς ἁγίους μας πού πέρασαν μέσα ἀπό διωγμούς, μαρτύρια, ἀσκητική ζωή, στά χέρια τοῦ Θεοῦ γιά νά ἀπολαύσουν τήν αἰώνια μακαριότητα τοῦ Παραδείσου.
Αὐτούς καλούμαστε νά μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς γιά νά βιώσουμε ἀπό αὐτή τή ζωή τή χαρά τοῦ Παραδείσου, νοιώθοντας πάντοτε ἰσχυροί στήν ἀδυναμία μας καί χαρά στίς θλίψεις μας ἐξαιτίας τῆς ἀπόκτησης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.ΑΜΗΝ.-
†π.Π. Μεγ.