ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Σέ παλαιότερες ἐποχές, ὅπως ξέρουμε, δέν ὑπῆρχαν τά σύγχρονα συγκοινωνιακά μέσα. Ὅποιοι εἶχαν τήν ἀτυχία νά περιπλανηθοῦν στήν ἔρημο τῆς Σαχάρας τρελλαίνονταν ἀπό τή δίψα. Τό μαρτύριο Τό μαρτύριο τῆς παρατεταμένης δίψας εἶναι ἀπό τά φρικτότερα. Αὐτό τό μαρτύριο ἀπειλοῦσε καί τό περιούσιο λαό τοῦ Θεοῦ στήν ἔρημο τοῦ Σινᾶ.
Ἐπενέβη ὁ Θεός θαυματουργικά καί ἀνέβλυσε νερό ἀπό τό βράχο Χωρήβ καί ξεδίψασε τούς Ἰσραηλίτες. Τό θαῦμα αὐτό ἦτα προτύπωση τοῦ νέου καί ἀθάνατου νεροῦ, πού θά ἔφερνε ὁ Χριστός στήν διψασμένη ἀνθρωπότητα. Γι’ αὐτό εἶπε σήμερα στό Εὐαγγέλιό Του : «ἐάν τις διψᾶ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».
Ὑπάρχει ὅμως ἄνθρωπος πού δέν διψᾶ; Ὅλοι διψᾶμε. Ὁλόκληρη ἡ ζωή μας μπορεῖ νά συνοψιστεῖ σέ μιά λέξη : Διψᾶμε.
Διψᾶμε γιά γνώση. Ὅλες οἱ γνώσεις τῆς ἐπιστήμης εἶναι ἐλάχιστες μπροστά στήν ἄγνοια μας γιά τά μυστήρια τῆς ὁρατῆς καί ἀόρατης δημιουργίας.
Διψᾶμε γιά εἰρήνη. Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι μᾶς κατακρεούργησαν. Μᾶς ἀπειλεῖ καί τρίτος, ἀκόμη χειρότερος.
Διψᾶμε γιά ἀγάπη. Ἀγάπη ἀληθινή καί θυσιαστική καί ὄχι ψεύτικη καί συμβατική.
Κι ἐγώ διψῶ, εἶπε ὁ Χριστός μας ἀπό τό Σταυρό. Διψῶ γιά τή σωτηρία σας, γιά τή χαρά σας καί τήν εὐτυχία σας.
Αὐτές εἶναι οἱ δύο μεγάλες δίψες μέσα στή δημιουργία: Ἡ δίψα τοῦ Θεοῦ καί ἡ δίψα τοῦ ἀνθρώπου.
Ὁ Θεός διψάει τόν ἄνθρωπο καί ὁ ἄνθρωπος διψάει τό Θεό. Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε μπερδευτεῖ σέ πολλές θολές πηγές. Καί ἀντί νά ξεδιψᾶμε στά γάργαρα νερά τοῦ Εὐαγγελίου, τρέχουμε σέ ἀπονέρια καί διψᾶμε πιό πολύ. Ἡ δίψα δέν ἱκανοποιεῖται μέ βαλτόνερο, δέν ἱκανοποιεῖται πίνοντας δηλητήριο.
Ὁ Κόσμος διψάει γιά ἀλήθεια, γιά ἑνότητα, γιά συνεργασία, γιά χαρά καί ζωή.
Ἅρα διψάει γιά Πνεῦμα Ἅγιον. Τό Πνεῦμε τό Ἅγιον εἶναι ἡ «ἀεννάως βρύουσα πηγή». Ἄς καταστήσουμε τόν ἑαυτό μας δοχεῖο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτός εἶναι καί ὁ προορισμός μας. Ὅπως εἶχε πεῖ καί ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ: «σκοπός τῆς χριστιανικῆς ζωῆς μας εἶναι νά ἀποκτήσουμε τό Ἅγιο Πνεῦμα».
«Πνεῦμα Ἅγιον, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν».
π.Φρ.Δημ.