ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
(ὑπ'
ἀριθ. 35/2007)
Πρός
Τόν
Ἱερόν Κλῆρον
καί τόν
Χριστώνυμον Λαόν
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων & Ἀντικυθήρων
«Εἷς Χριστός
ὁ τῇ φύσει Θεός καί δι'
εὐσπλαγχνίαν
ἄνθρωπος˙ ὁ Παρθένου γαστέρα
τῷ
τόκῳ σφραγίσας ...»
(Ἁγίου Πρόκλου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως)
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν
Κυρίῳ ἀγαπητά,
Τήν ἅγια καί μυσταγωγική νύκτα τῶν Χριστουγέννων, πού ὁ Οὐρανός ἑνώνεται μέ τήν γῆ μας, τό Ἀγγελικό μήνυμα διά τόν ἐρχομό τοῦ Σωτῆρος μας Χριστοῦ εὐφραίνει καί χαροποιεῖ ὄχι μόνον τούς ἁπλοϊκούς ποιμένας, ἀλλά καί ὁλόκληρο τόν κόσμο, ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι συμπανηγυρίζουν, εὐφραίνονται οἱ δίκαιοι, ἀγάλλονται οἱ Οὐρανοί, σκιρτοῦν τά ὄρη μέ τό οὐράνιο ἄγγελμα τῆς Θείας Γεννήσεως τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας. Ἀκούονται οἱ μελῳδικές ἀγγελικές φωνές τῆς οὐράνιας στρατιᾶς τῶν Ἀγγέλων καί ὁ ἐξαίσιος καί πανευφρόσυνος ἀγγελικός ὕμνος «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» σκορπᾶ παντοῦ τήν θεία δοξολογία, τή γλυκύτατη εἰρήνη τοῦ οὐρανοῦ καί τήν παμπόθητη θεία ἀγάπη καί εὐδοκία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί Πατέρα μας εἰς τόν ἀνήσυχο καί ταραγμένο κόσμο.
Ἡ διακήρυξις ἀπό τόν θεῖο Ἄγγελο εἰς τούς ἁπλοϊκούς βοσκούς τῆς παγκόσμιας χαρᾶς τῆς Γεννήσεως τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ, πού διεβεβαίωνε ὅτι ἐτέχθη δι' ἡμᾶς «Σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος, ἐν πόλει Δαυΐδ» ἦταν τό πιό εὐχάριστο, ἐλπιδοφόρο καί χαριτόδωρο θεῖο μήνυμα, πού εἶχε ἀκουσθῆ μέχρι τότε εἰς τόν πλανήτη μας. Αὐτή ἡ μαρτυρία καί ἐξαγγελία τοῦ Ἀγγέλου τοῦ Θεοῦ κατά τήν εὔσημη ἐκείνη καί ἱερή Χριστουγεννιάτικη νύκτα εἶναι ὑπόθεσις μόνιμης χαρᾶς, ἐλπίδος καί αἰσιοδοξίας τοῦ κάθε πιστοῦ ἀνθρώπου. Αὐτή ἡ οὐράνια ἀγγελία φωτίζει τόν νοῦ καί τήν καρδιά τοῦ χριστιανοῦ μέ τό φῶς τῆς ἀληθινῆς θεογνωσίας, τόν στερεώνει εἰς τήν πίστιν καί τήν ἀγάπη τοῦ Παναγάθου Θεοῦ καί τοῦ χαρίζει τήν ἅγια τόλμη καί ἀποφασιστικότητα εἰς τήν χριστιανική του πορεία.
Ἀλλά καί τόν κάθε καλόπιστο καί καλοπροαίρετο ἄνθρωπο, πού δέν ἔχει ἀκόμη γνωρίσει τόν Σωτῆρα Χριστό, ἀλλά μέ εἰλικρίνεια, ἀγαθή διάθεσι καί δίψα ψυχῆς ἀναζητεῖ καί ἐπιποθεῖ τόν ἀληθινό Θεό καί τήν σῴζουσα ἀλήθειά Του ἡ οὐράνια αὐτή καί θεία ἀποκάλυψις δέν τόν ἀφήνει ἀσυγκίνητο. Γιατί δέν ἦταν μόνο ἡ ἐλπιδοφόρα φωνή τοῦ ἀγγέλου, ἀλλά, ὅπως εἴπαμε, ἀκολούθησε ὁ θεσπέσιος ἀγγελικός ὕμνος μιᾶς ὁλόκληρης ἀγγελικῆς στρατιᾶς, ἡ προσκύνησις τοῦ Θείου Βρέφους ἀπό τούς ταπεινούς βοσκούς, λίγο ἀργότερα τό θεῖο ἀστέρι, πού κατά τόν ἱερό ὑμνογράφο ἦταν ἀσυνήθιστο, νεοφανές καί νεολαμπές, οὐράνιο, ὑπερθαύμαστο, τό προσκύνημα τῶν μάγων, δηλ. τῶν βασιλέων τῆς Ἀνατολῆς καί ἐπάνω ἀπό ὅλα τά προηγούμενα ἡ ὑπερφυσική καί Θεία Γέννησις τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ τῆς ἀνθρωπότητος, πού εἶχε προφητευθῇ ὀκτακόσια περίπου χρόνια πρίν, ἀπό τόν Προφήτη Ἡσαΐα.
Ὅμως, εἰς τήν διαδρομήν τῆς ἱστορίας τῶν 20 χριστιανικῶν αἰώνων δέν ἔλειψαν ποτέ καί οἱ ψυχροί περί τήν πίστιν, αὐτοί πού ἀμφιβάλλουν καί τήν ἀμφισβητοῦν, οἱ αἱρετικοί καί πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἀρνητές καί χριστομάχοι, οἱ ἀδιάφοροι καί ἀσυγκίνητοι μπροστά εἰς τό λυτρωτικό μήνυμα. Αὐτοί, πού δέν ἄγγιξε τήν καρδιά, τόν νοῦ καί τήν ζωή τους ἀκόμη ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά δέν παύουν νά εἶναι ἀδέλφια μας καί συμπαθεῖς κατά τά ἄλλα. Τό χρέος τῆς Μητέρας μας Ἐκκλησίας εἶναι μεγάλο καί ἐπιτακτικό πρός αὐτούς.
Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος, ὅταν μέσῳ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου ἐγνώρισε τόν Χριστό καί ἔμεινε μερικές ὧρες μαζί Του, γοητευμένος, κατά τήν συνάντησί του μέ τόν ἀδελφό του Πέτρο, εἶπε, εὑρήκαμε τόν Μεσσία, δηλ. τόν Χριστό. Καί αὐτή ἡ συνάντησις καί γνωριμία μέ τόν Θεῖο Διδάσκαλο ὑπῆρξε καθοριστική δι' ὅλην τήν ζωήν των. Τόν ἀκολούθησαν πιστά σέ ὅλη τήν τριετῆ δημόσια δρᾶσι Του καί ἐκήρυξαν μέχρι τῆς τελευταίας των ἀναπνοῆς τό Μέγα Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τό σωστικό μήνυμα τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου.
Ἀλλ' ὅμως, ἐνῷ ὁ Πρωτόκλητος καί οἱ ἄλλοι μαθηταί καί Ἀπόστολοι εὑρῆκαν τόν Χριστόν, ἐν τούτοις, κατά τόν ἐγκωμιαστικόν λόγον τοῦ ἁγίου Πρόκλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (μαθητοῦ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου) εἰς τόν Ἀπόστολον Ἀνδρέαν «Πολλοί Χριστοί γεγόνασιν, ἀλλά θανάτῳ πάντες ἐδούλευσαν», δηλ. πολλοί διεκήρυξαν διά τόν ἑαυτό τους ὅτι εἶναι Χριστοί, πλανῶντες τούς ἄλλους καί πλανώμενοι οἱ ἴδιοι, ἀλλ' ὅλοι τους τελικά ὑπέκυψαν εἰς τόν θάνατον χωρίς ἀνάστασι, διότι τό οἰκοδόμημά τους τό ἐστήριξαν εἰς τό ψεῦδος, τήν ἀπάτη καί τήν ἐκμετάλλευσι.
Παρά ταῦτα, ὁ Χριστός εἶναι ἕνας, διακηρύσσει ὁ ἅγιος Πατριάρχης Πρόκλος. Εἶναι Αὐτός, πού ἀπό τήν φύσι Του εἶναι Θεός καί ἔγινε ἄνθρωπος διά τήν πολλή του φιλανθρωπία καί εὐσπλαγχνία, Αὐτός, ὁ ὁποῖος ἐσφράγισε μέ τήν Θεία Γέννησί Του, τήν κοιλία τῆς ἁγίας Παρθένου Μαρίας. Αὐτός, ὁ ὁποῖος, σύμφωνα μέ τό ἱερό Σύμβολο τῆς πίστεώς μας, δι' ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατῆλθε ἐκ τῶν οὐρανῶν καί ἐνσαρκώθη ἐκ Πνεύματος ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνηνθρώπησε.
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί,
Σύγχυσις καί ταραχή, ἀνησυχία καί ἀγωνία, ἀβεβαιότητα καί ἀνασφάλεια κυριαρχοῦν στό ἀνώνυμο πλῆθος. Καί τοῦτο, διότι ἡ μᾶζα τῶν ἀνθρώπων χρειάζεται, κατά τεκμήριον, τήν ἐνσυνείδητη καί ὀργανική σύνδεσι καί κοινωνία της μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία μας. Θά πρέπει νά λέγωμε μέ πίστι ὅλοι μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο τῆς Ἐκκλησίας μας˙ «ἐπεσκέψατο ἡμᾶς, ἐξ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν, Ἀνατολή ἀνατολῶν, καί οἱ ἐν σκότει καί σκιᾷ, εὕρομεν τήν ἀλήθειαν, καί γάρ ἐκ τῆς Παρθένου, ἐτέχθη ὁ Κύριος».
Ἡ εἰκόνα τῆς σύγχρονης κοινωνίας καί ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι ἐν πολλοῖς ἀποθαρρυντική. Ἡ ἀληθινή θεοσέβεια καί οἱ παραδοσιακές πνευματικές ἀρχές κλονίζονται, ἡ πίστις καί ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεόν ἀτονεῖ, τά χριστιανικά ἤθη καί ὁ ἠθικός βίος ἐξασθενοῦν, ἡ ἀνθρωπιά καί τό πνεῦμα τῆς ἀλληλεγγύης χάνονται, ὁ σεβασμός πρός τήν ζωή καί τήν τιμή, τήν ὑπόληψι καί τά δικαιώματα τοῦ συνανθρώπου ὑποβιβάζονται καί γενικώτερα ἡ πνευματική καί ἠθική στάθμη τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι χαμηλή. Αὐτά, ὅμως, ὅλα διορθώνονται καί ἀναβαθμίζονται μόνον μέ τήν ἀληθινή θεογνωσία καί τήν συνειδητή καί ὑπαρξιακή συμμετοχή στή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας μας.
Εἰλικρινῶς καί διαπύρως εὔχομαι εἰς ὅλους σας, ὅλα μου τά πνευματικά τέκνα, τά ἐγγύς καί τά μακράν, καί μάλιστα εἰς τούς ὁμογενεῖς ἀδελφούς μας Κυθηρίους καί Ἀντικυθηρίους τῆς Αὐστραλίας καί τῆς Ἀμερικῆς, καί τούς ὅπου γῆς διαβιοῦντες συμπατριῶτες μας, καί εἰς ὅλους τούς ναυτικούς μας, πού ταξιδεύουν στίς μακρινές καί πλησιέστερες θάλασσες, κάθε πνευματική καί βιοτική χαρά καί εὐλογία.
Εὐλογημένα καί χαρούμενα κατά Θεόν Χριστούγεννα, εἰρηνικά καί χαριτοφόρα καί πᾶν ἀπό Θεοῦ ἀγαθόν.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἀγάπης
Ὁ
Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ