Ἐνθρονιστήριος λόγος
τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυθήρων κ.Σεραφείμ
« Ἰδού ἤκω τοῦ ποιῆσαι τό θέλημα σου ὁ Θεός» (1)
Μακαριώτατε ἅγιε Πρωθιεράρχα τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας κκ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕ,
Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. ΕΥΣΤΑΘΙΕ, Τοποτηρητά τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μητροπόλεως, Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἱεράρχαι,
Ἅγιοι Καθηγούμενοι καί ἅγιαι Γερόντισσαι,
Τίμιοι τῆς Ἐκκλησίας Πρεσβύτεροι καί Διάκονοι,
Ὁσιώτατοι Μοναχοί καί Μοναχαί,
Ἐξοχώτατε κ. Ὑπουργέ,
Ἐντιμότατοι κκ. Βουλευταί,
κ. Ἀντινομάρχα, ἐκπρόσωπε τοῦ κ. Νομάρχου Πειραιῶς καί νήσων,
Κύριε Δήμαρχε Κυθήρων καί λοιποί κκ. Δήμαρχοι καί φορεῖς τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως,
Κυρία Ἔπαρχε τῆς νήσου,
Κύριοι Ἐκπρόσωποι τῶν Πολιτικῶν, Στρατιωτικῶν καί Δικαστικῶν Ἀρχῶν,
Εὐλογημένε καί περιούσιε τοῦ Κυρίου λαέ,
Ἐπιθυμῶ ἐν εὐγνωμοσύνῃ μεγάλῃ καί μέ ἐγκαρδίους εὐχαριστίας πρός τόν Δομήτορα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν νά ἐπαναλάβω, ἐν ταπεινώσει πολλῇ καί συναισθήσει τῶν Ἀρχιερατικῶν μου εὐθυνῶν, τόν προταθέντα στίχον τοῦ χριστολογικοῦ ψαλμοῦ τοῦ Προφητάνακτος Δαυΐδ, ἀναλαμβάνων ἐπισήμως τήν διαποίμανσιν τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων˙ «ἰδού ἥκω τοῦ ποιῆσαι τό θέλημά Σου ὁ Θεός».
Εἶναι προφητικός ὁ λόγος αὐτός καί προμηνύει τήν ἔλευσιν τοῦ Μεσσίου Χριστοῦ εἰς τόν κόσμον διά τήν σωτηρίαν καί λύτρωσιν τῆς ἀνθρωπότητος. Ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀθάνατος ὑπάρχων, κατεδέχθη νά ἐνανθρωπήσῃ, νά σαρκωθῇ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, πραγματοποιῶν τοιουτοτρόπως τήν προαιώνιον θείαν βουλήν καί τό πανάγιον θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός διά τήν ἀναγέννησιν καί ἀνάπλασιν τοῦ κόσμου.
Καί ἡ ταπεινότης μου σήμερον, ἱσταμένη ἀναξίως εἰς «τύπον καί τόπον Χριστοῦ», μετά τήν τιμητικήν ἐκλογήν ὑπό τοῦ Ἱεροῦ Σώματος τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τήν εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίαν, αἰσθάνεται ὅτι ἀφίχθη μόλις εἰς τήν εὐλογημένην Κυθηραϊκήν γῆν, τήν νῆσον τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης, ὡς ἀπεσταλμένος τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ καί ἐντολοδόχος τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας διά τήν ἐκτέλεσιν καί ἐφαρμογήν τοῦ θείου θελήματος. Ἦλθα διά νά διακονήσω μέ ὅλας μου τάς δυνάμεις εἰς τό ἁγιαστικόν, ποιμαντικόν καί ἀπολυτρωτικόν ἔργον τῆς Ἐκκλησίας, ὑπέρ εἰρήνης καί καταστάσεως, πνευματικῆς προόδου καί σωτηρίας τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. «Τοῦτο γάρ ἐστί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμός ἡμῶν...» (2) «Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε. Τοῦτο γάρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς. τό Πνεῦμα μή σβέννυτε, προφητείας μή ἐξουθενεῖτε. Πάντα δέ δοκιμάζετε, τό καλόν κατέχετε. Ἀπό παντός εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε»(3) ἐπισημαίνει ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν καί οὐρανοβάμων μέγας Παῦλος.
Αἰσθάνομαι ἀληθῶς ὡς ὑψίστην καί τρισμεγίστην τήν θείαν αὐτήν ἀποστολήν, διό καί «χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν με ἡγήσατο, θέμενος εἰς διακονίαν»(4)
Τό ἄπειρον θεῖον ἔλεος, ἡ ἀγαθότης καί ἡ πάνσοφος βουλή τοῦ Θεοῦ ηὐδόκησαν νά ὁδηγήσουν τό σκάφος τῆς ζωῆς μου εἰς τήν ὡραίαν νῆσον τῶν Κυθήρων διά νά ἀναλάβω τήν οἰακοστροφίαν τῆς μικρᾶς μέν, ἀλλά ὀνομαστῆς ἀπό τοῦ 6ου αἰῶνος καί παλαιφάτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων.
«Τό πανέμορφο νησί τῶν Κυθήρων, διαβάζουμε εἰς τόν ὑπό τοῦ Δήμου Κυθήρων ἐκδοθέντα ὁδηγόν, ἀνάμεσα σέ Αἰγαῖο καί Ἰόνιο, μοναδικό καί μοναχικό, προβάλλει σάν ἕνας μικρός παράδεισος. Μῦθοι καί παραδόσεις, σέ συνδυασμό μέ τήν ἄγρια ὀμορφιά τοῦ τοπίου δίνουν μία μυστηριακή ἀτμόσφαιρα στό νησί, δημιουργώντας σου ἕνα ξεχωριστό αἴσθημα μοναδικότητας. Ἡ ἰδιαίτερη θέση του στό χῶρο « ἐκεῖ πού σμίγει ἡ δύση κι' ἡ ἀνατολή στή Μεσόγειο», ἐκεῖ πού οἱ πολιτισμοί διασταυρώνονταν καί πλέκονταν, τοῦ ἐπιφύλασσε μιά ἰδιαίτερη μοῖρα σέ κάθε ἱστορική ἐποχή.
Το ἀπόλυτο μεσογειακό φῶς, ἡ πλούσια ἐναλλαγή τῶν τοπίων, τά διάσπαρτα μνημεῖα τοῦ κληροδοτημένου σέ μᾶς πολιτισμοῦ, δηλώνουν τήν μοναδικότητα τῶν Κυθήρων, αὐτοῦ τοῦ τόπου πού βρέθηκε σ' ἕνα σταυροδρόμι πολιτισμικῶν ἐπιρροῶν καί ἰσορρόπησε τήν ἑλληνική παράδοση μέ τήν ἐπίδραση τῆς δύσης, πλάθοντας ἕναν ἰδιόμορφο κοινωνικό καί πολιτισμικό χαρακτῆρα»(5).
Τό ἱστορικό νησί τῶν Κυθήρων μέ τήν τρισχιλιετῆ πρό Χριστοῦ ζωή καί ἱστορία του ἀπό τήν Μινωϊκή ἀκόμη ἐποχή καί τά ἀξιόλογα ἀρχαιολογικά εὑρήματά του, ἀλλά καί τήν κατοπινή δισχιλιετῆ μετά Χριστόν φωτεινή ἱστορική διαδρομή του, ἔχει ἀποσπάσει καί διαρκῶς ἐφελκύει τήν ἀγάπη καί τόν θαυμασμό ἐντοπίων καί ἐπισκεπτῶν, οἱ ὁποῖοι παράλληλα πρός τό ἱστορικό του παρελθόν, τό ἀπώτερο καί τό μεταγενέστερο, τό προχριστιανικό, ἀλλά καί τό μεταχριστιανικό, ἐντυπωσιάζονται καί γοητεύονται ἀπό τήν παραδοσιακήν εὐσέβειαν τοῦ λαοῦ καί τά πολυάριθμα μαρτύρια τῆς θεοφυτεύτου αὐτῆς θεοσεβείας καί πνευματικότητος.
Ἔρχομαι ὡς ταπεινός προσκυνητής τῶν ἁγίων καί πανιέρων προσκυνημάτων τῆς Κυθηραϊκῆς γῆς, τῆς Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης καί τῆς Ἁγίας Μόνης, τῆς Ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἐλέσης τῆς ἐν Κυθήροις ἀθλησάσης καί τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ ἐν Κυθήροις ἀσκήσαντος καί μέ ὅλην τήν προθυμίαν καί τόν ἔνθεον ζῆλον τῆς ψυχῆς μου ἐπιβάλλω τήν χεῖρα μου ἐπ' ἄροτρον (6) διά τήν ἀροτρίωσιν, τήν πνευματικήν σποράν καί καλλιέργειαν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἀγροῦ, τόν ὁποῖον μοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ θεῖος «γεωργός τῶν καλῶν καί φυτουργός τῶν ἀγαθῶν», ὁ Κύριος τοῦ Ἀμπελῶνος τῆς Ἐκκλησίας Ἰησοῦς Χριστός.
Σεβόμενος τόν κόπον καί τήν ταλαιπωρίαν ὅλων ἀπό τόν μεσημβρινόν καύσωνα, τήν ὀρθοστασίαν σας ἐντός τοῦ μικρᾶς χωρητικότητος Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τούτου, ἀλλά καί ἐκτός αὐτοῦ, καθώς ἐπίσης καί τήν κούρασιν τοῦ μακρινοῦ ταξιδιοῦ ἀπό τά νησιά τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ, τήν Πρωτεύουσαν, τήν γενέτειράν μου Καρδίτσαν καί ἄλλα μέρη δέν θά μηκύνω ἐπί πολύ τόν λόγον μου, ἀλλά θά προσπαθήσω νά εἶμαι σύντομος καί ἐπιγραμματικός.
Δέν θά ἀκούσετε, ὡς εἴθισται, προγραμματικές δηλώσεις καί ἐντυπωσιακές ὑποσχέσεις. Δέν θά ἀκούσετε ἀκόμη τήν λέξιν «θά», διότι πιστεύω ἀκραδάντως ὅτι ὁ πιστός ἐργάτης τῆς Ἐκκλησίας, ὑπέρ τάς ἁγνάς διαθέσεις, τήν ἀγαθήν του προαίρεσιν, τά καλά του σχέδια καί τούς ὁραματισμούς πρέπει νά προτάσσει πάντοτε τόν λόγον «ἐάν ὁ Κύριος θελήσῃ» (7), ἀφοῦ κατά τόν θεῖον Παῦλον «οὐ τοῦ θέλοντος οὐδέ τοῦ τρέχοντος, ἀλλά τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ» (8).
Ὡς ἀπεσταλμένος καί Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας ποθῶ νά ἔχω πλήρη συνείδησιν καί ἐπίγνωσιν τῆς ἀποστολῆς μου. Νά ἀνηφορήσω τόν σταυροαναστάσιμον δρόμον, φέρων ἐπ' ὤμων τόν σταυρόν τοῦ ἐπισκοπικοῦ χρέους, ὁ ὁποῖος διά τοῦ Γολγοθᾶ ὁδηγεῖ εἰς τήν Ἀνάστασιν. Νά συνεχίσω τούς ἀγῶνας μου μέ περισσότερον καί θερμότερον ζῆλον ἀπό καιριωτέρας καί πλέον ὑπευθύνου σκοπιᾶς, ἄνευ ὅρων καί ὁρίων, μέ κύριον καί ἀποκλειστικόν στόχον τήν διακονίαν καί τόν ἁγιασμόν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί τήν προαγωγήν τοῦ ἁγιαστικοῦ, ποιμαντικοῦ καί διδακτικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας.
Νά προσεγγίσω ὡς ποιμήν τῆς Ἐκκλησίας, μιμητής τοῦ καλοῦ Ποιμένος (9) καί Ἀρχιποίμενος Ἰησοῦ Χριστοῦ τήν ζωήν καί τάς ψυχάς τοῦ ἐμπιστευθέντος μοι λογικοῦ ποιμνίου καί νά τό ὁδηγήσω εἰς νομάς σωτηρίους. Νά διδάξω λόγῳ τε καί ἔργῳ τήν ἀληθινήν πίστιν καί θεογνωσίαν, τήν ὑγιαίνουσαν διδασκαλίαν (10) καί τήν ὀρθόδοξον ἐκκλησιαστικήν παράδοσιν.
Τό μικρόν σχετικῶς ποίμνιον τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ καί θά φιλοδοξῇ νά εἶναι τμῆμα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἕνα ὀχυρό τοῦ Χριστοῦ, ἔχει τό προνόμιον τῆς ἰδανικῆς ἐφαρμογῆς τῶν ὅσων ὁ Κύριος, «ὁ Ποιμήν τῶν προβάτων ὁ μέγας»(11), λέγει περί τοῦ καλοῦ ποιμένος καί τῆς λογικῆς ποίμνης, ἀλλά καί τῶν στενῶν καί ἀγαθῶν καί οὐσιαστικῶν πνευματικῶν καί ποιμαντικῶν σχέσεων μεταξύ ποιμένος καί ποιμνίου(12). Ὁ ποιμήν ὁ καλός εἰσέρχεται διά τῆς θύρας τῶν ἱερῶν κανόνων καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως εἰς τήν αὐλήν τῶν προβάτων, γίνεται ἀποδεκτός ἀπό τό ποίμνιον καί τούς ἄγρυπνους φρυκτωρούς του, τά λογικά πρόβατα ἀκούουν καί ὑπακούουν εἰς τήν φωνήν του, μέ ποιμαντικόν ἐνδιαφέρον τά καλεῖ κατ' ὄνομα καί τά καθοδηγεῖ. Ὁ καλός ποιμήν διαποιμαίνει καλῶς τά πρόβατα, προπορεύεται αὐτῶν καί ἐκεῖνα τόν ἀκολουθοῦν μέ πιστότητα καί ἡ φωνή του εἶναι πάντοτε γνώριμος καί προσφιλής εἰς αὐτά. Ἀκόμη, ὁ καλός ποιμήν, ἐν ἀντιθέσει μέ τόν ξένον καί μισθωτόν ποιμένα, θυσιάζει τόν ἑαυτόν του διά τά λογικά του πρόβατα, τά γνωρίζει ἕνα πρός ἕνα καί ἐκεῖνα τόν γνωρίζουν καί τόν ἀναγνωρίζουν.
Διάπυρος καί διακαής μου πόθος εἶναι παρόμοια σχέσις καί γνωριμία καί ἀγαθή ἐν Χριστῷ κοινωνία καί ἐπαφή νά ὑπάρχῃ μέ ὅλα μου τά πνευματικά τέκνα: μικρούς καί μεγάλους, μαθητάς καί διδασκάλους, ἐπωνύμους καί ἀσήμους κατά κόσμον, μορφωμένους καί ἁπλοϊκούς, πλουσίους καί πτωχούς, ἰσχυρούς καί ἀδυνάτους, ἀγαθούς τε καί μή εὐαγώγους. Ἐπιθυμία μου σφοδρά εἶναι ἡ ἐφαρμογή τῶν Παυλείων ρημάτων «χαίρειν μετά χαιρόντων καί κλαίειν μετά κλαιόντων» (13), «τίς ἀσθενεῖ καί οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται καί οὐκ ἐγώ πυροῦμαι;» (14), καί «τοῖς πᾶσι γέγονα τά πάντα,ἷἶνα πάντως τινάς σώσω» (15).
Φιλοδοξία μου ἱερά εἶναι ἡ κάθε οἰκογένεια τοῦ ποιμνίου μου νά θεωρῇ τόν Ἐπίσκοπον ὡς ἰδικόν της μέλος, νά αἰσθάνεται ψυχικήν ἀνάπαυσιν πλησίον του, νά ἐκμυστηρεύεται τόν πόνον καί τήν χαράν της, νά ἐπικαλεῖται τήν συνδρομήν καί τήν συμπαράστασίν του εἰς ὅλας τάς δυσκόλους καί δυσχερεῖς στιγμάς της : προβλήματα, ἀσθένειες, διαταραχές τῆς οἰκογενειακῆς ἰσορροπίας, κινδύνους διαστάσεων καί χωρισμῶν, εἰς τόν πόνον καί τάς πικράς ὥρας τοῦ θανάτου.
Νά σταθῶ μέ ὅλην μου τήν καρδίαν θερμός φίλος καί ἀδελφός καί συμπαραστάτης εἰς τά ἀγαπημένα καί λογικά τοῦ Χριστοῦ μας ἀρνία (16), τά παιδιά καί τούς νέους μας, ὅσον ὀλίγα καί ἄν εἶναι. Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἐπίσκοπον, ὁ ὁποῖος κατά τόν χειροτονητήριον λόγον του ἐδήλωσε ὅτι ἐπιθυμεῖ καί πρέπει κατά χρέος νά εἶναι ὁ πρῶτος Κατηχητής καί Ἱεροκήρυξ, ὁ πρῶτος πνευματικός πατήρ καί διδάσκαλος τοῦ ποιμνίου του, θέλει νά εἶναι κοντά εἰς τά παιδιά καί τούς νέους μας μέ ἀναμορφωμένα καί ἀναβαθμισμένα τά Κατηχητικά της Σχολεῖα καί τίς χριστιανικές ὁμάδες καί νά ἱδρυθοῦν ἀκόμη καί προκατώτερα κατηχητικά διά τά παιδιά των μικρότερων τάξεων τῆς Δημοτικῆς ἐκπαιδεύσεως καί τῆς προσχολικῆς ἡλικίας.
Μετά χαρᾶς πληροφοροῦμαι ὅτι ὑπάρχουν καί προετοιμάζονται ἀκόμη αἴθουσες καί χῶροι πνευματικῶν κέντρων καί κέντρων νεότητος διά νά ὑπηρετοῦν καί ὑπηρετήσουν τούς ὡς ἄνω ποιμαντικούς σκοπούς. Πρόθεσίς μου εἶναι νά διαμορφωθοῦν εἰς τό νησί μας κατασκηνωτικοί χῶροι διά νά ἀποτελοῦν ὄασιν πνευματικήν διά τούς θερινούς μῆνας καί νά φιλοξενοῦν ἐντόπια παιδιά καί νέους, ἀλλά καί παιδιά οἰκογενειῶν Κυθηρίων τοῦ λεκανοπεδίου τῆς Ἀττικῆς. Ἡ ὑπερτριακονταετής διακονία μου εἰς τήν πολυνησιακήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ὕδρας Σπετσῶν καί Αἰγίνης ὑπό τήν σοφήν χειραγωγίαν καί πεφωτισμένην καθοδήγησιν τοῦ πολιοῦ καί κατηξιωμένου Ἐπισκόπου αὐτῆς Γέροντος Μητροπολίτου πρ.Ὕδρας Σπετσῶν καί Αἰγίνης κ. Ἱεροθέου, ἀλλά καί τήν ἀγαθήν συμπόρευσιν καί συνεργασίαν μετά τοῦ σημερινοῦ τιμίου καί δραστηρίου Ποιμενάρχου αὐτῆς Σεβ. Μητροπολίτου Ὕδρας Σπετσῶν καί Αἰγίνης κ. Εφραίμ, πολλαπλῶς μέ ἐδίδαξε, μέ ὠφέλησε καί μοῦ ἄφησε ἀξιόλογους πνευματικάς καί ποιμαντικάς ἐμπειρίας. Μία μεγάλη καί σημαντική ὠφέλεια ἦτο καί εἶναι τό ὅτι ἐπλησίασα μετ' ἐπιστήμης, ἐγνώρισα καί ἐσπούδασα τόν ψυχικόν πλοῦτον καί τό περιεχόμενον τῶν ἁγνῶν καί ἁπλοϊκῶν ψυχῶν τῶν προσφιλῶν νησιωτῶν μας. Ἰδιαιτέρως ἡ συνεχής ὑπέρ τήν 20ετίαν ἱεροκηρυκτική, ἀλλά καί παραλλήλως ἐφημεριακή διακονία μου εἰς τόν εὐσεβῆ καί φιλόχριστον λαόν τῶν Σπετσῶν, καί μάλιστα εἰς τήν ἐνορίαν τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὅπου οἱ ποιμαντικές καί πνευματικές ἐπαφές ἦσαν ἐγγύτερες πρός τό ποίμνιον, μοῦ παρέσχε πλουσίαν ἐμπειρίαν καί γνῶσιν.
Μέ πολλήν ἐπιείκειαν, κατανόησιν καί ἀγάπην ἐπιθυμῶ πολύ νά εὑρίσκωμαι πάντοτε κοντά εἰς ὁλόκληρον τό ποίμνιον μου, τά πνευματικά τέκνα καί τούς ἀδελφούς μου ἐν Χριστῷ. Κοντά εἰς τήν ζωήν καί τήν ἐργασίαν των, εἰς τίς χαρές καί τίς λύπες των, τίς ἐπιτυχίες καί τίς ἀποτυχίες. Μεγάλη ἡ ἱκανοποίησις καί ἡ εὐφροσύνη τῆς καρδίας μου, ὅταν μοῦ δίδωνται τέτοιες εὐκαιρίες. Παρακαλῶ πολύ νά μή σκεφθῆ ποτέ κανείς οὔτε ὡς ἐκπρόσωπος τῆς ἐνορίας καί τοῦ λαοῦ, οὔτε ὡς ἁπλός ἰδιώτης, τί νά προσφέρη εἰς τόν Ἐπίσκοπον κατά τήν ἐπίσκεψίν του εἰς τόν Ἱερόν Ναόν, τήν ἐργασίαν ἤ τό σπίτι του. «Οὐ ζητῶ τά ὑμῶν, ἀλλ' ὑμᾶς», ἔλεγεν ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. «Οὐ γάρ ὀφείλει τά τέκνα τοῖς γονεῦσι θησαυρίζειν, ἀλλ' οἱ γονεῖς τοῖς τέκνοις»(17). Θέλω νά γνωρίζετε ὅτι ἡ καρδία τοῦ Ἐπισκόπου ἀγρυπνοῦσα καί προσευχομένη ἀγκαλιάζει τό ἱερόν ποίμνιον καί τόν λαόν του. Κανείς δέν περισσεύει καί κανείς δέν ἀποκλείεται. Πρός ὅλους ἀπευθύνεται τό ζωογόνον μήνυμα τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καί τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί ἀγάπης.
Ὅ,τι παραλαμβάνω ἀπό τόν ἄμεσον προκάτοχόν μου Σεβ. Μητροπολίτην Θεσσαλιώτιδος κ. Κύριλλον, ὁ ὁποῖος φιλοπόνως καί φιλοτίμως εἰργάσθη ἐπί 7ετίαν εἰς τό γεώργιον (18) τοῦτο τοῦ Θεοῦ ὡς ἑνοποιός καί εἰρηνοποιός παράγων καί μετά τοῦ ὁποίου διατηρῶ ὑπερτεσσαρακονταετῆ οἰκογενειακόν καί πνευματικόν δεσμόν, ἀλλά καί ὅ,τι καλόν καί θεάρεστον ἐμμέσως παραλαμβάνω ὑπό τῶν προκατόχων μου Ἀρχιερέων θά διατηρηθῇ καί συνεχισθῇ.
Αἰσθάνομαι δέ ἰδιαιτέραν τήν ἀνάγκην νά μνημονεύσω τῆς ἁγίας προσωπικότητος τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Κυθήρων κυροῦ Μελετίου Γαλανοπούλου, τοῦ ὁποίου ἡ σεβάσμια μορφή καί ἡ θεοτερπής ἁγία διακονία του μέ ἐνέπνεε ἀπό τά νεανικά μου χρόνια. Ἦτο «ἡ σιωπῶσα παραίνεσις», ὁ κατηξιωμένος καί κεχαριτωμένος Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ καλός καί ἀφοσιωμένος εἰς τό ποίμνιόν του ποιμήν, ὁ δόκιμος συγγραφεύς, ὁ ἐμπνευσμένος ὑμνογράφος.
Μακαριώτατε,
Ἀφοῦ εὐχαριστήσω ἐκ μέσης καρδίας τήν σεπτήν μοι καί θεοτίμητον Μακαριότητά σας διά τήν θερμήν καί ἐμπνευσμένην προσφώνησιν καί ὅσα ὑπέρ τῆς ταπεινότητός μου ἐν ἀγάπῃ πολλῇ ἐπράξατε, τόν Σεβ. Ἅγιον Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ.Εὐστάθιον, Τοποτηρητήν μέχρι σήμερον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων, δι' ὅσα εὐγενῶς καί φιλαδέλφως προσέφερεν ὡς τοποτηρητής, ἀλλά καί ὡς πολυσέβαστός μοι Ἱεράρχης, τούς λοιπούς Σεβ. Μητροπολίτας, ἕνα πρός ἕνα, διά τόν κόπον καί τήν ἀγάπην, ἡ ὁποία τούς ἔφερε σήμερον πλησίον μας, τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τά ὄργανα διοικήσεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, τούς ἐντιμοτάτους ἄρχοντας, τόν ἐξοχώτατον Ὑπουργόν, τούς κκ. Βουλευτάς, τόν Ἀντινομάρχην, τόν Δήμαρχον τῆς Νήσου καί τούς ἐπισκέπτας κκ. Δημάρχους τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ, τήν κ. Ἔπαρχον καί τούς λοιπούς φορεῖς τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως, τάς πολιτικάς στρατιωτικάς καί δικαστικάς Ἀρχάς, ὅλους τούς λίαν ἀγαπητούς καί φιλτάτους ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι συνώδευσαν τόν νέον Ἐπίσκοπον ἐνθρονιζόμενον εἰς τήν Θεόσωστον Ἐπαρχίαν του, ἐπιθυμῶ νά κατακλείσω τόν λόγον, ἀπευθυνόμενος εἰς τόν εὐσεβῆ, φιλογενῆ καί φιλοπρόοδον Κυθηραϊκόν λαόν, ἀλλά καί τίς χιλιάδες τῶν ἐν Ἀμερικῇ, Αὐστραλίᾳ καί ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὁμογενῶν Κυθηρίων ἀδελφῶν μας, οἱ ὁποῖοι μέ πολλήν ἀγάπην καί φιλοπατρίαν σκέπτονται καί παντοιοτρόπως ἐκδηλώνουν τό ἐνδιαφέρον τους εἰς τό ἀγαπημένο τους νησί.
Ὅλα ὅσα προανέφερα ὡς ποιμαντικήν μου μέριμναν διά τόν εὐλογημένον τοῦτον τόπον τά ἔχω εἰς τόν νοῦν καί εἰς τάς διαθέσεις τῆς καρδίας μου. Ἀποδεχόμενιος τήν ἐκλογήν μου ὡς Μητροπολίτου Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων εἶχα καί ἔχω τήν συναίσθησιν ὅτι πορεύομαι εἰς τήν μικροτέραν μέν Μητροπολιτικήν Ἐπαρχίαν, ἀλλ' εἰς ἕνα λαόν φιλόχριστον καί φιλοπρόοδον πού ἰδιαιτέρως ἀγαπᾶ τήν Ἐκκλησίαν καί τούς ποιμένας της καί δικαιοῦται νά ἔχῃ ἰσόβιον τόν Ποιμενάρχην της. Ἐπιτελῶν, μέ τήν βοήθειαν τοῦ Κυρίου μας, τῆς Παναγίας τῆς Μυρτιδιωτίσσης καί τῶν Ἁγίων μας, ἐν συνειδήσει, ἐν παντί καιρῷ καί πάσῃ περιστάσει τό Ἐπισκοπικόν ποιμαντικόν μου χρέος, ἐκμεταλλευόμενος ὅλες τίς λειτουργικές καί λατρευτικές, διδακτικές, ἐποικοδομητικές καί λοιπές κοινωνικές εὐκαιρίες, ἐπιθυμῶ νά ὑπηρετῶ ταπεινῶς τό ἅγιον θέλημα τοῦ Κυρίου μας.
Ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἐκλογῆς καί τῆς εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίας μου εὐχήθηκα καί προσεύχομαι ὁλοκαρδίως νά μέ ἱκανώσῃ καί ἀξιώσῃ ὁ Κύριος νά προσφέρω μέχρι τῆς ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς τάς ταπεινάς μου ὑπηρεσίας εἰς τόν θεοσεβῆ Κυθηραϊκόν καί Ἀντικυθηραϊκόν λαόν, ἐφ' ὅσον θά διατηρῶ σώας τάς ψυχοσωματικάς μου δυνάμεις.
Εἰ δ' ἄλλως, ἐάν ὁ Θεός ἐπιτρέψη νά στερηθῶ τοῦ πολυτίμου ἀγαθοῦ τῆς ὑγείας μου, ὁπότε δέν θά δύναμαι πλέον νά ποιμαίνω τό ἐδῶ ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ, νά ἀποσυρθῶ εἰς μίαν γωνίαν τῆς εὐλογημένης Κυθηραϊκῆς γῆς καί ἐκεῖ, προσευχόμενος καί προετοιμαζόμενος διά τό αἰώνιον καί ἀνεπίστροφον ταξίδιον πρός τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, νά ἀναμένω ἐν μετάνοίᾳ τόν οὐράνιον ἐπισκέπτην τῆς τελευταίας μου ὥρας καί νά ἔχω «καλήν ἀπολογίαν τήν ἐπί τοῦ φοβεροῦ Βήματος τοῦ Χριστοῦ» (19).
Τέλος, θέλω νά διαβεβαιώσω τόν ἀξιότιμον κ. Δήμαρχον τῆς νήσου καί τό Δημοτικόν Συμβούλιον, τήν κ. Ἔπαρχον, τούς κκ. Ἐκπαιδευτικούς καί τούς λοιπούς φορεῖς τῆς νήσου ὅτι θά εἶμαι ὁλόθυμος συμπαραστάτης εἰς κάθε καλήν πρωτοβουλίαν καί ἐκδήλωσιν πού θά ἀποσκοπῇ εἰς τό κοινόν ἀγαθόν καί τήν προκοπήν, ἐξύψωσιν καί εὐημερίαν τοῦ τόπου.
Εὐχηθῆτε, Μακαριώτατε καί Σεβ. Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, νά προπορεύεται ἐμοῦ ἡ χάρις καί τό ἔλεος τοῦ Παναγάθου Θεοῦ καί νά πραγματοποιῆται ἐν παντί τό πανάγιον θέλημά του εἰς δόξαν Κυρίου καί σωτηρίαν τῶν ψυχῶν.
«Εἰρήνη τοῖς ἀδελφοῖς καί ἀγάπη μετά πίστεως ἀπό Θεοῦ Πατρός καί Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ χάρις μετά πάντων τῶν ἀγαπώντων τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν ἀφθαρσίᾳ. Ἀμήν» (20).
1. Ψαλμός 39(40), 8.
2. Α' Θεσσ. δ' 3.
3. Α' Θεσσ. ε' 16-22.
4. Α' Τιμ. α' 12.
5. Κύθηρα-Kythira-Cerigo, Τουριστικός ὁδηγός Κυθήρων, Ἔκδοση Δήμου Κυθήρων.
6. Λουκ. 9, 16.
7. Α' Κορ. 4,19. Ἰακ. 4,15.
8. Ρωμ. 9, 16.
9. Ἰωάν. 10, 11-14.
10. Α' Τιμ. 1, 10.
11. Ἐβρ. 13, 20.
12. Ἰωάν. 10, 2-5, 11-16.
13. Ρωμ. 12, 15.
14. Β' Κορ. 11, 29
15. Α' Κορ. 9, 22
16. Α' Κορ. 9, 22
17. Β' Κορ. 12, 14.
18. Α' Κορ. 3, 9.
19. Πληρωτικά Θ. Λειτουργίας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
20. Ἐφεσ. 6, 23-24.