Ἐν Κυθήροις τῇ 10ῃ Μαρτίου 2010

Ἀριθ. Πρωτ.: 194 

Πρός
τήν Ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Ἰωάννου Γενναδίου 14
115 21 Ἀθῆναι

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Συνοδικοί,

Εὐλογημένην πρόοδον καί περαίωσιν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Εὐσεβάστως προάγομαι νά ὑποβάλω καί ἀνακοινώσω Ὑμῖν τήν ὑπ' ἀριθ. 193/10-03-2010 ἐπιστολήν μου, πρός τόν Παναγιώτατον Οἰκουμενικόν ἡμῶν Πατριάρχην Κύριον κ.ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ, ἀφορῶσαν εἰς τόν θόρυβον καί τόν σκανδαλισμόν τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος, μετά τήν πρόσφατον παρέμβασιν εἰς τά τῆς Αὐτοκεφάλου ἡμῶν Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, σχετικῶς πρός τήν ὑπόθεσιν τοῦ καθῃρημένου πλέον τ.Μητροπολίτου Ἀττικῆς κ.Παντελεήμονος καί τάς προεκτάσεις αὐτοῦ τοῦ θέματος, ἵνα λάβητε γνῶσιν.

Ἔγραψα εἰς τόν Παναγιώτατον ὅτι ὁ ἐν θέματι σκανδαλισμός Κλήρου καί Λαοῦ ἤχθη εἰς τό κατακόρυφον, ὅταν κατεδείχθη ἐν τοῖς πράγμασιν  ὅτι διά μέν τήν διευθέτησιν τοῦ θέματος τοῦ κατασκανδαλίσαντος τόν κόσμον τ.Μητροπολίτου ἐγένετο μέγας σάλος καί ἦλθον τά ἄνω κάτω εἰς τήν Σεπτήν Ἱεραρχίαν, ἡ ὁποία «ἐταπεινώθη» ἕως ἐδάφους∙ διά τήν 36ετῆ, ὅμως, ἐκκρεμότητα καί δεινοτάτην ταλαιπωρίαν τοῦ Κανονικοῦ καί νομίμου -ἕνεκα καί τῶν ἀλλεπαλλήλων δικαιώσεων τοῦ Σ.τ.Ε. -Μητροπολίτου Ἀττικῆς κ.Νικοδήμου, οὐδείς λόγος∙ «οὐκ ἦν φωνή καί οὐκ ἦν ἀκρόασις». «Οὐκ οἴδαμεν τόν ἄνθρωπον» εἶπον σιωπῶσαι  αἱ Ἐκκλησιαστικαί Ἀρχαί, αἱ ἐν Κωνσταντινουπόλει καί Ἀθήναις.

Θεωρῶ ὅτι εἶναι ἀπόλυτος ἀνάγκη νά γνωρίζῃ ὅ τε Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.Βαρθολομαῖος καί πάντες ἡμεῖς, οἱ συγκροτοῦντες τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τό εὗρος καί τό μῆκος τοῦ σκανδαλισμοῦ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἐν ᾗ περιπτώσει παρά τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας δέν ἀπονέμεται ἀκριβοδικαίως ἡ Δικαιοσύνη, ὅταν χρησιμοποιοῦνται δύο μέτρα καί δύο σταθμά καί ὅταν δέν εἴμεθα καί δέν φαινόμεθα ἄτεγκτοι καί ἀπροσωπόληπτοι πρό τῶν ἐκκλησιαστικῶν σκανδάλων, ἤ τό χειρότερον τά συγκαλύπτομεν. Οὕτω πως φερόμενοι καί πολιτευόμενοι ἀφεύκτως θά ἐπισύρωμεν τήν ὀργήν καί τήν ἀγανάκτησιν, τήν περιφρόνησιν καί, ἐνωρίτερον ἤ ἀργότερον, τόν προπηλακισμόν ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος δέν θά δεχθῇ πλέον τόν ἐξευτελισμόν τοῦ ἱεροῦ ράσου, τήν ἀδικίαν, τήν συγκάλυψιν σκανδάλων, τήν ἀμνηστίαν εἰς τούς ἐπιόρκους κληρικούς, τήν προαγωγήν εἰς τό Ἱερατικόν καί τό Ἀρχιερατικόν ἀξίωμα ἀναξίων καί σκανδαλοποιῶν Κληρικῶν καί τόν διασυρμόν τῆς Ἐκκλησίας.

Ὑποβάλλω, προσέτι, θερμοτάτην παράκλησιν εἰς τόν Παναγιώτατον Πατριάρχην, ὅπως ὡς Πρωτόθρονος καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης, συντελέσῃ τά μέγιστα, ἔργῳ τε καί λόγῳ, εἰς τήν ἀποσόβησιν καί τήν ἀποτροπήν τῶν σκανδάλων ἐκ τῆς κοινωνίας, καί δή τῆς λατρευτικῆς καί λειτουργικῆς, τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν ἑτεροδόξων καί ἑτεροθρήσκων, τῆς συγχύσεως τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησιολογίας μετά τῆς οἰκουμενιστικῆς «ἐκκλησιολογίας» καί τῆς παραθεωρήσεως ἐνίοτε τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τῶν δογματικῶν ὅρων καί τῆς ἐν γένει δογματικῆς διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.

Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Συνοδικοί,

Μετά τήν ἀπρόσμενον καί ὀδυνηράν παρέμβασιν τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τά, σχετικά μέ τήν ὑπόθεσιν τοῦ τ.Μητροπολίτου Ἀττικῆς Παντελεήμονος, ἀφορῶντα εἰς τήν Ἑλλαδικήν ἡμῶν Ἐκκλησίαν θέματα, ἀλλά καί τήν κατά παραχώρησιν Κυρίου γενομένην ἀναβολήν τῆς πληρώσεως τῶν Μητροπολιτικῶν ἑδρῶν Λαγκαδᾶ, Κηφισίας καί Ἰλίου καί τήν οὕτω πως δοθεῖσαν παράτασιν δι' ὡριμοτέραν ἀντιμετώπισιν καί θεοφιλῆ λύσιν τοῦ προβλήματος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀττικῆς καί τῆς εἰρηνεύσεως καί καταστάσεως αὐτῆς τε καί τῆς συνόλου Ἑλληνορθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, διά τῆς ἀποκαταστάσεως τοῦ Κανονικοῦ καί οὐσιαστικῶς νομίμου Μητροπολίτου αὐτῆς κ.Νικοδήμου, ἄς ἀναλογισθῶμεν μήπως τό ἐν θέματι ἐμπόδιον προέκυψε, «κρίμασιν οἷς μόνος ὁ Κύριος οἶδε», διά τήν ἐπιτέλους διευθέτησιν τῆς ὑπερχρονισιάσης αὐτῆς ἐκκρεμότητος, τήν ὁποίαν ἀναζητεῖ ἐξ ἡμῶν.

Ἔχω τόν λογισμόν ὅτι τό ἔργον, τό ἐπιχειρούμενον ὑπό τῆς ταπεινότητός μου εἰς δόξαν Θεοῦ καί εἰρήνευσιν τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, θεωρεῖται, ἴσως, ἐκ μέρους ὡρισμένων Ἀδελφῶν ὡς ἄχαρι, ἀνιαρόν καί ἀνούσιον. Διά πολλούς ἐνδεχομένως νά εἶμαι φορτικός, ἐνοχλητικός, ἀνεδαφικός, «βαρύς καί βλεπόμενος». Ὅμως, Ἀδελφοί καί Πατέρες μου, τό θέμα αὐτό συγκλονίζει τήν ὕπαρξίν μου ἀπό 36ετίας, ὅτε ἀνεφύη. Εἶχα εὐτυχίσει νά γνωρίσω ὅλους τούς 12 ἐκείνους ἐναρέτους, ἱεραποστολικούς καί ἁγνούς Ἱεράρχας, δι' αὐτό καί θεωρῶ ὡς ἐλάχιστον χρέος μου τήν παρέμβασίν μου αὐτήν. Ταπεινή καί ἐνδόμυχος εὐχή μου εἶναι νά ἀπαλειφθῇ τό συντομώτερον αὐτό «τό ἄγος» τῆς Ἑλλαδικῆς μας Ἐκκλησίας καί νά πρυτανεύσῃ ἡ ἀγάπη, ἡ εἰρήνη καί ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Ἐπί δέ τούτοις διατελῶ καί ὑποσημειοῦμαι,

Μετά βαθυτάτου Σεβασμοῦ
Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ