ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΔΙΑΚΟΝΟΥ Π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ

Τήν 13^ην Δεκεμβρίου 2009, ἡμέρα Κυριακή, ἐτελἐσθη ἡ εἰς Πρεσβύτερον Χειροτονία τοῦ Ἱερολ. Διακόνου π.Ἀθανασίου Ἀρσόσκι εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίας Ἐλέσης Κυθήρων ὑπό τοῦ Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ.Σεραφείμ, παρουσία ἕξ(6) ἱερέων.
Ὁ νέος Πρεσβύτερος ἦλθε πρό τριετίας περίπου εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν μας, κατόπιν συστάσεως τοῦ Γέροντός του Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου π.Γεωργίου Γρηγοριάτου, Κυθηρίου τήν καταγωγήν, προέρχεται ἀπό τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Ἀχρίδος, καρείς εἰς Μοναχόν καί χειροτονηθείς εἰς Διάκονον ὑπό τοῦ Μακαρ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀχρίδος κ.Ἰωάννου. Εἶναι πτυχιοῦχος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Βοσνίας καί προορίζεται νά προσφέρη τήν διακονίαν του ὡς Ἐφημέριος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Ἐλέσης καί τῶν ἐνοριῶν τῆς κώμης τῶν Φρατσίων συνεργαζόμενος καί συμπαριστάμενος εἰς τόν γηραιόν Ἐφημέριον Πρωτ. Ἄνθιμον Βενέρην.
Πλῆθος χριστιανῶν παρακολούθησε μετά συγκινήσεως τήν χειροτονία καί ἐπευφήμησε τόν νέον Ἱερέα. Χορός Ἱεροψαλτῶν ὑπό τήν διεύθυνσιν τοῦ χοράρχου - Πρωτοψάλτη κ.Γεωργίου Λουράντου ἔψαλε μελῳδικά καί κατανυκτικά.
          Κατωτέρω παραθέτομεν τήν προσφώνησιν τοῦ Σεβ.Μητροπολίτου μας κ.Σεραφείμ πρός τόν χειροτονούμενον καί τήν ἀντιφώνησι τοῦ π.Ἀθανασίου. 

Ὁ διωγμός, ὅμως, καί οἱ ἀντίξοες συνθῆκες ἐπιβιώσεως τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀχρίδος κ.Ἰωάννου καί τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος τῆς Ἱερᾶς ταύτηςἈρχιεπισκοπῆς, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ Ποιμνίου Αὐτῆς, ὡδήγησαν τά βήματα σου, ἀπό τριετίας περίπου, εἰς τό Παναγιοσκέπαστο νησί τῆς Μυρτιδιώτισσας, εἰς τόν ἁγιοβάδιστο ἱερό τόπο τῆς Ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἐλέσης, τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδώρου καί τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἀνθίμου τοῦ νέου τοῦ ἐν Κεφαλληνίᾳ, Προστατῶν καί Ἐφόρων τῆς ἱστορικῆς νήσου μας.
Σέ ἔστειλε κοντά μας μέ τίς καλλίτερες συστάσεις ὁ πολυσέβαστος Γέροντας σου καί Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς καί Πατριαρχικῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, καί Κυθήριος τήν καταγωγήν, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π.Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης κατά τό κοσμικό ἐπώνυμο), πρός τόν ὁποῖο καί ἀπό τῆς παρούσης θέσεως αὐτῆς ἐκφράζω ὁλόθερμες εὐχαριστίες.
Ὅμως, ἀγαπητέ μου Διάκονε, προσωπικά πιστεύω ὅτι, πέρα τῆς φιλόφρονος ὑποδείξεως καί μεσολαβήσεως τοῦ κατηξιωμένου εἰς τάς συνειδήσεις τῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν Σεπτοῦ Γέροντος π.Γεωργίου, τήν ὁποίαν ἔκαμεν οὗτος φωτισθείς ὑπό τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀντίληψις καί προστασία τῆς Πανάγνου Θεομήτορος, τῆς καί Μυρτιδιωτίσσης καί οἱ πρεσβεῖες τῶν τοπικῶν Ἁγίων μας, τῆς Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἐλέσης, τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Θεοδώρου καί τοῦ Ὁσίου ἡμῶν Ἀνθίμου τοῦ νέου τοῦ ἐν Κεφαλληνίᾳ, ὡδήγησαν τούς πόδας καί τήν πορείαν σου εἰς τό εὐλογημένο νησί τῶν Κυθήρων διά νά προσφέρης τήν διακονία σου εἰς τόν ἁγιοφρούρητον αὐτόν τόπον.
Καί πράγματι εὗρες ἀνάπαυσιν, εἰρήνην ψυχῆς καί χαράν πνευματικήν εἰς τήν Κυθηραϊκήν γῆν, ἀπολαύων τῆς ἀγάπης καί τῆς συμπαραστάσεως τόσον τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, ὅσον καί τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ τῆς νήσου μας.
Ἰδιαιτέρως δέ σέ ἐξετίμησε καί σέ συμπάθησε ὁ ἀρχαιότερος ἐκ τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἐφημερίων μας π.Ἄνθιμος Βενέρης, ὁ καλοκάγαθος αὐτός ἐνενηκοντούτης Πρεσβύτερος τῆς Ἱ.Μητροπόλεως μας, πλησίον τοῦ ὁποίου θά διακονήσῃς, τόσον εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Ἁγίας Ἐλέσης, ὅσον καί εἰς τάς ἐνορίας τῆς κωμοπόλεως Φρατσίων.
Ἡ ἐκκλησιαστική σου συνείδησις, ἡ θεολογική σου κατάρτισις, ἡ μοναχική σου ἄσκησις καί παιδεία καθώς ἐπίσης καί ἡ ἐντρύφησίς σου εἰς τά Ἱερά κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας,δέν ἀφήνουν πολλά περιθώρια διδαχῆς περί τήν ἱεράν ποιμαντικήν διακονίαν σου, τήν ὁποίαν ἀναλαμβάνεις ἀπό σήμερα.
Τοῦτο μόνον νά σοῦ ὑπομνήσω, ἀγαπητέ μου ἀδελφέ, ἐπικαλούμενος τήν σχετικήν διδασκαλίαν τοῦ χρυσορρήμονος Πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας Ἁγίου Ἰωάννου Ἀρχιεπισκόπου Κων/πόλεως: τό ὕψος καί τήν πνευματικήν ἀξίαν καί δύναμιν τῆς Ἱερωσύνης.
Ἡ Ἱερωσύνη, λέγει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, τελεῖται μέν ἐπάνω στή γῆ, ἡ τάξις της ὅμως εἶναι μέ τά ἐπουράνια τάγματα. Καί εἶναι πολύ εὔλογο αὐτό. Διότι ὄχι ἄνθρωπος, οὔτε ἄγγελος, οὔτε ἀρχάγγελος, οὔτε κάποια ἄλλη κτιστή δύναμις, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Παράκλητος, τό Πανάγιο Πνεῦμα, ὥρισε αὐτό τό λειτούργημα, καί ἐνῶ ἀκόμη φοροῦμε τήν ἀνθρώπινη σάρκα μᾶς ἔπεισε νά ἀνατρέχωμε εἰς τήν διακονίαν τῶν ἁγίων Ἀγγέλων.
Γιαυτό πρέπει ὁ ἱερωμένος, σάν νά στέκεται μέσα σ΄αὐτούς τούς οὐρανούς, μεταξύ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων, ἔτσι νά εἶναι καθαρός.
Καί σέ ἄλλο σημεῖο τονίζει :... καί πρέπει ὁ ἱερεύς νά εἶναι περιφραγμένος καί περιφρουρημένος ἀπό ὅλες τίς μεριές, σάν μέ ἀδαμάντινα ὅπλα, μέ τήν ἐπιμέλεια καί μέ τήν ἀκατάπαυστη ἐγρήγορσι στήν ζωή του. Διότι ὅλοι στέκονται γύρω του ἕτοιμοι νά τόν ζημιώσουν καί νά τόν κατανικήσουν, ὄχι μόνον ἀπό τούς ἐχθρούς καί τούς πολεμίου, ἀλλά καί πολλοί ἀπό ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι προσποιοῦνται φιλία.
Καί, ὅταν ἀναφέρεται εἰς τόν ἔνθεον καί ἱερόν ζῆλον τοῦ Ἱερέως, λέγει χαρακτηριστικά:Ἀρκεῖ ἕνας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος φλέγεται ἀπό ἱερό καί ἅγιο ζῆλο γιά νά ἀνορθώση ὁλόκληρη κοινωνία.

          Σοῦ εὔχομαι ὁλόψυχα νά μείνης διά βίου μιμητής τοῦ μεγάλου Ἀρχιποίμενος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου καί τῶν λοιπῶν ἁγίων Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας μας, καί ἐξαιρέτως τοῦ χθές ἑορτασθέντος ἁγίου Πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τοῦ Θαυματουργοῦ.
Ἀκούσαμε νά μᾶς προτρέπη ὁ ἱερός ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας κατά τήν χθεσινή του ἑορτή: «Αὐτοῦ μιμησώμεθα τό πρᾶον, τό ἄκακον τό ἀγαθόν, τό φιλάνθρωπον, τό περί πάντας σῶφρον».
      Μέ ἀπλότητα, ἀγαθότητα καί χάρι ἔζησε ἐναρέτως καί ὁσιακῶς ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, ὁδηγήσας τό ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν χλόην τῶν Ἁγίων καί Θείων Μυστηρίων, εἰς τήν Θείαν Λατρείαν καί τήν λατρευτικήν καί μυστηριακήν ζωήν, πρῶτον, εἰς τήν πηγήν τῆς σωζούσης χριστιανικής ἀληθείας, τῆς εὐαγγελικῆς ζωῆς, τῶν Ἱερῶν Δογμάτων καί τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας, δεύτερον, καί τρίτον εἰς τήν ὁδόν τῆς καινῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς τῆς θείας ἐντολῆς τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεόν Πατέρα καί πρός τούς συνανθρώπους μας.
«Ταῦτα μελέτα, ἀγαπητέ Διάκονε, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα ἡ προκοπή σου φανερά ῇ ἐν πᾶσι», συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
       Ἡ εὐχή ὅλων μας, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ μας εἶναι νά συνεχίσης τήν διακονίαν σου, μέ τά νέα ἱερά σου καθήκοντα, μέ ταπείνωσι, σεμνότητα, ἱεροπρέπεια, ὑπακοή καί τίς λοιπές ἱερατικές καί χριστιανικές ἀρετές καί χάριτες.
        Εἴθε ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεῦματος νά σκηνώση μέσα εἰς τήν ὕπαρξί σου, νά σέ φωτίζῃ, νά σέ στηρίζῃ καί νά σέ ἁγιάζη ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς σου, εἰς δόξαν τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ μας, εἰς αἶνον καί τιμήν τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί εἰς τιμήν καί μνήμην τῶν τοπικῶν μας Ἁγίων καί ἰδιαιτέρως τῆς ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἐλέσης, ὧν ταῖς ἱκεσίαις νά ἀπολαμβάνης διά παντός τήν χάριν καί τήν παρουσίαν τοῦ ἀπείρου Θείου ἐλέους.
Ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἔστω μετά σοῦ πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. Ἀμήν

Σεβασμιώτατε ἅγιε Δέσποτα,
ἅγιοι πατέρες καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

         Σέ αὐτή τήν μεγάλη καί ἱερά στιγμή τῆς χειροτονίας εἰς Πρεσβύτερον, γιά ἐμένα εἶναι πολύ δύσκολο νά ἐκφράσω την χαρά μου. Εἶναι δύσκολο έπειδή δέν πρόκειται γιά ἁπλή ἀνθρώπινη χαρά, ἀλλά γιά πνευματική χαρά. Ἴσως θά ἦταν καλύτερη ἡ ἔκφρασή τῆς μέ τήν λέξη χαρμολύπη. Χαρά, γιατί ἀπό σήμερα γίνομαι ἱερεύς καί θά ἔχω την χαρά καί τήν χάρη να στέκομαι μπροστά στό ἅγιο Θυσιαστήριο καί νά προσκομίζω τά Τίμια Δῶρα καί τήν ἀναίμακτη θυσία γιά ὅλο τόν κόσμο. Ταυτοχρόνως ὅμως εἶναι παροῦσα καί ἡ λύπη λόγῳ τῆς ἀναξιότητος μου καί τῶν πολλῶν ἀδυναμιῶν μου. Ἀλλά ἐλπίζω στήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί στήν προστασία τῆς 'Υπεραγίας Θεοτόκου, καί στίς δικές σας προσευχές καί τήν δική σας βοήθεια.

         Ἡ ἱερωσύνη δέν εἶναι μία ἁπλή τελετουργία, ἀλλά μιά ὁλόκληρη ποιμαντική ἐπιστήμη, πού προϋποθέτει ὑπαρξιακή γνώση. Δέν μπορεῖ κανείς νά καθοδηγήση ἄλλους, ἐάν ὀ ἴδιος δέν ἔχει χειραγωγηθεῖ ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, καί δέν μπορεῖ νά εἶναι διδάσκαλος τῶν ἄλλων ἄν ὀ ἴδιος δέν ἔχει γίνει μαθητής τοῦ Χριστοῦ καί δέν ἔχει μαθητεύσει στά μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Οἱ βαθμοί τῆς ἱερωσύνης, κατά τόν ἅγιο Νικήτα τόν Στηθᾶτο καί ἄλλους ἁγίους Πατέρες, εἶναι συνδεδεμένοι μέ τούς βαθμούς τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ὁ βαθμός τοῦ Πρεσβυτέρου ἀντιστοιχεῖ μέ τόν βαθμό τοῦ φωτισμοῦ τοῦ νοῦ, πού προϋποθέτει τήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς ἀπό τά πάθη. Γνωρίζοντας πολύ καλά ὅτι εἶμαι μακριά ἀπό ὅλες αὐτές τίς προϋποθέσεις, ἡ μοναδική μου ἐλπίδα εἶναι ἠ σκέπη τοῦ Θεοῦ, γιά νά μπορῶ νά προσφέρω ὅ,τι καλύτερο γιά τήν Ἐκκλησία μας.

        Ἐπιτρέψτε μου νά ἐκφράσω τήν βαθειά μου εὐγνωμοσύνη πρός ἐσᾶς Σεβασμιώτατε γιά τήν ἐμπιστοσύνη πού μοῦ δεῖχνετε μέ τήν χειροτονίαν εἰς Πρεσβύτερον καί εὔχεσθε νά ἀνταποκριθῶ σέ αὐτήν τήν ἐμπιστοσύνη.

        Θά ἤθελα ἐπίσης νά εὐχαριστήσω καί τούς σαρκικούς μου γονεῖς, οἱ ὁποῖοι μέ ὑποστήριξαν καί μέ ὑποστηρίζουν ἀπό πάσης πλευρᾶς.

      Καί στό τέλος ὀφείλω θερμές εὐχαριστίες καί εὐγνωμοσύνη στούς πατέρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους, καί ἰδιαίτερα τόν Γέροντα καί Καθηγούμενο π.Γεώργιο καί τόν πνευματικό μου πατέρα ἱερομόναχο Λουκᾶ, οἱ ὁποῖοι μοῦ δείχνουν τήν ὁδό τῆς ἀληθείας μέ τήν ζωή τους καί μέ τά λόγια τους.

        Μέ τήν ὑπόσχεση ὅτι μέχρι θάνατου θά ἀγωνίζομαι νά κρατήσω ἀμόλυντη τήν ὁρθόδοξη πίστι μας, παραδίδω τόν ἑαυτό μου στήν Χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος.