Ἡ εἰς Διάκονον χειροτονία τοῦ π. Νικολάου Βασιλάκη
Θεία χάριτι καί εὐδοκία ἡ τοπική Ἐκκλησία τῶν Κυθήρων πλουτίσθηκε ἔτι περαιτέρω μέ τήν χειροτονία ἑνός ἀκόμη Κληρικοῦ. Τήν Πέμπτη 4 Ἰανουαρίου 2024 στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Μόνης Κυθήρων, τελέσθηκε Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία, ἱερουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κυθήρων & Ἀντικυθήρων κ. Σεραφείμ, μέ τήν συμμετοχή Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.
Κατ’ αὐτήν τήν Θεία Λειτουργία πραγματοποιήθηκε ἡ εἰς Διάκονον Χειροτονία τοῦ Ὑποδιακόνου Νικολάου Βασιλάκη. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας στήν προσφώνησί του πρός τόν π. Νικόλαο, ἀφοῦ ἀνέπτυξε τό βαθύτερο νόημα τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων καί τῶν Θεοφανείων, ἀπηύθυνε συμβουλές καί παραινέσεις πρός τόν νεοχειροτονηθέντα, πού ἀφοροῦν στήν διακονία ἑνός πνευματικοῦ χαρίσματος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας πού ἔλαβε, αὐτό δηλαδή τοῦ Διακόνου.
Ὁ εὐλαβέστατος Ὑποδιάκονος Νικόλαος ἐξεφώνησε καί αὐτός τόν ἰδικό του λόγο, ἀποδίδοντας εὐχαριστίες πρός τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, τούς πνευματικούς του πατέρας καί ἀδελφούς, τήν σύζυγό του Εὐαγγελία, καί τούς συμπαρόντες καί συνευχομένους πιστούς καί ἐπικαλούμενος τίς πρεσβεῖες τῶν τοπικῶν ἁγίων τῆς μεγαλονήσου Κρήτης, ἀπό τήν ὁποία κατάγεται. Τόν ἄρτι χειροτονηθέντα συνόδευσαν στήν ἀκριτική μας νῆσο ἡ ὁμόζυγός του, οἰκεῖοι καί φίλοι του, οἱ ὁποῖοι μαζί μέ τούς Κυθηρίους ἀδελφούς μας, τοῦ εὐχήθηκαν ἐγκαρδίως. Τέλος, παρετέθη γεῦμα πρός ὅλους τούς εὐλαβεῖς παρευρεθέντες μέ ἑδέσματα τῆς ἰδιαίτερης πατρίδας τοῦ π. Νικολάου.
Ὁ π.Νικόλαος ἀπό τήν ἰδιαίτερη πατρίδα του, τό Ρέθυμνο Κρήτης, μετανάστευσε ἐπί πολλά χρόνια στή Γερμανία, ὅπου ἐμαθήτευσςε στή Μέση Ἐκπαίδευσι καί μετά ἔκανε ἀνώτερες σπουδές γιά μηχανικός.
Διακαής πόθος του ἦταν ἡ Ἱερωσύνη, γιά τήν ὁποία προετοιμάζονταν μετά τήν ἐπιστροφή του στήν Κρήτη. Ὁ Πανάγαθος Θεός τόν καλεῖ νά διακονήσῃ τόν ὀλιγάριθμο εὐσεβῆ λαό τῶν Ἀντικυθήρων, πού ὅπως ἐλέχθη, ἔχει Κρητικό αἷμα καί Κρητική καταγωγή.
Ἐγκάρδια εὐχή ὅλων μας εἶναι ὁ π. Νικόλαος νά διακονήσει θεοφιλῶς καί θεαρέστως τήν Ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία. Ἄξιος!
Στή συνέχεια δημοσιεύουμε τόν λόγο τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.Σεραφείμ, τόν ὁποῖο ἐξεφώνησε πρό τῆς χειροτονίας τοῦ ὑποψηφίου Διακόνου, προσφωνώντας τον:
Προσφώνησις τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Κυθήρων & Ἀντικυθήρων κ.Σεραφείμ
κατά τήν εἰς Διάκονον χειροτονίαν τοῦ Ὑποδιακόνου Νικολάου
(4η Ἰανουαρίου 2024, εἰς τήν Ἁγίαν Μόνην Κυθήρων)
Εὐλαβέστατε Ὑποδιάκονε Νικόλαε,
Μέσα εἰς τό Ἅγιον Δωδεκαήμερον, τό ὁποῖο μέ τήν Χάριν καί τό ἔλεος τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ διανύομεν, καί τό ὁποῖον, ὡς γνωστόν, ἀρχίζει μέ τήν Μεγάλην Δεσποτικήν Ἑορτήν τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν Μητρόπολιν ὅλων τῶν ἁγίων Ἑορτῶν, καί τερματίζεται μέ τήν ὡσαύτως Μεγάλην Δεσποτικήν Ἑορτήν τῶν Ἁγίων Θεοφανείων, μέσα εἰς αὐτήν τήν ἁγίαν καί λαμπράν περίοδον τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ μας ἔτους, καλεῖσαι νά λάβῃς τόν πρῶτον βαθμόν τῆς Ἱερωσύνης, τόν τοῦ Ἱεροδιακόνου, εἰς τήν Ἱεράν αὐτήν Μονήν τῆς Ἁγίας Μόνης τῶν Κυθήρων.
Ὑπό τούς θόλους τῶν Ἱερῶν Ναῶν καί τῶν Ἱερῶν Μονῶν μας ἠχοῦν οἱ θεσπέσιοι καί ἱεροί ὕμνοι, προεόρτιοι, ἑόρτιοι καί μεθέορτοι, τῶν μεγάλων αὐτῶν ἁγίων ἑορτῶν, τῶν Χριστουγέννων καί τῶν Θεοφανείων, οἱ ὁποῖοι συγκινοῦν καί συναρπάζουν τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μας. Καί ὅλοι αὐτοί οἱ θεῖοι ὕμνοι τιμοῦν, ἐγκωμιάζουν καί γεραίρουν τό τρισμέγιστο, κοσμοχαρμόσυνο καί κοσμοσωτήριο γεγονός τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως.
«Θεός τό τεχθέν, ἡ δέ Μήτηρ Παρθένος,
Τί μεῖζον ἄλλο καινόν εἶδεν ἡ κτίσις;»
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ μελίρρυτος αὐτός ποταμός τῆς σοφίας, ἀναφερόμενος εἰς τό θεῖο αὐτό γεγονός τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ, τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως, σημειώνει τά ἑξῆς περισπούδαστα, τά ὁποῖα ἀποδίδουμε εἰς τήν ἁπλῆν γλῶσσαν:
«Ὠνόμασε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «ἐπιφάνεια» τήν οἰκονομία ἐκείνη τοῦ Θεοῦ, μέ τήν ὁποία ὁ Θεός Λόγος ἦλθε εἰς τήν παρθενικήν μήτραν τῆς Παναγίας καί ἔγινε ἄνθρωπος καί συνανεστράφη μέ τούς ἀνθρώπους» (Ε.Π.Ε. 6, 604). Οἰκονομία ἀγάπης. «Ἀπό ποῦ ἐξῆλθε Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος πληροῖ τά σύμπαντα; Ἤ πῶς ἐξῆλθε; Ἡ ἔξοδός του ἦταν ὄχι τοπική, ἀλλά σχετίζονταν μέ μᾶς τούς ἀνθρώπους καί μέ τήν Θεία Οἰκονομία. Ἀπό πολλή ἀγάπη σέ μᾶς ἦλθε πιό κοντά μας μέ τό νά ἐνδυθῇ ἀνθρώπινη σάρκα. Ἐμεῖς δέν ἠμπορούσαμε νά εἰσέλθωμε σ’ Αὐτόν, ἀφοῦ τά ἁμαρτήματά μας ἀπαγόρευαν τήν εἴσοδο. Ἐκεῖνος ἔρχεται πρός ἡμᾶς» (Ε.Π.Ε. 10, 768).
«Ἐκεῖνος, πού ἐδημιούργησε τόν κόσμο. Ἐκεῖνος πού κάθεται εἰς τά δεξιά τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Αὐτός θέλησε νά σπεύσῃ νά γίνῃ ἀδελφός μας σέ ὅλα. Καί δι’ αὐτό ἄφησε τούς Ἀγγέλους καί τίς Οὐράνιες Δυνάμεις καί κατέβηκε σέ μᾶς, καί ἐπῆρε ὅλες τίς ὑποθέσεις μας ἐπάνω Του» (Ε.Π.Ε. 24, 324).
«Πόσο φοβερό ἦταν!» συνεχίζει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. «Ὁ Θεός ὁ ἀπερίγραπτος, ὁ ἄφθαρτος, ὁ ἀπεριόριστος, ὁ ἀόρατος, ὁ ἀκατάληπτος, Αὐτός πού στά χέρια Του εἶναι ὅλα τά πέρατα τῆς γῆς, Αὐτός πού ξεπερνᾶ κάθε νοῦν καί ὑπερνικᾶ κάθε λογισμό, Αὐτός παρέδραμε τούς Ἀγγέλους, τούς Ἀρχαγγέλους, ὅλες τίς νοερές Δυνάμεις καί κατεδέχθη νά γίνῃ ἄνθρωπος. Ἐπῆρε σάρκα, πού ἐπλάσθη ἀπό γῆ καί πηλό καί κατώκησε μέσα σέ παρθενική μήτρα καί ἠθέλησε νά ὑποστῆ ὅλα τά ἀνθρώπινα» (Ε.Π.Ε. 26, 104-106).
Μετά τήν Ἀπόδοσι τῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων καί τήν ἑορτή τῆς κατά σάρκα Περιτομῆς τοῦ Θείου Βρέφους ψάλλονται οἱ Προεόρτιοι ὕμνοι τῆς Δεσποτικῆς Ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων ἤ τῶν Φώτων. «Αἱ Ἀγγελικαί, προπορεύεσθε Δυνάμεις, ἐκ τῆς Βηθλεέμ, πρός τά ῥεῖθρα Ἰορδάνου… Πᾶσα δέ γῆ ἀγαλλιάσθω. Χριστός ἔρχεται, τήν ἁμαρτίαν τοῦ Ἀδάμ, καθᾶραι ὡς εὔσπλαγχνος».
Ἀπό τό τρισμέγιστον, ἀσύλληπτον εἰς τόν ἀνθρώπινον νοῦν καί ἀνερμήνευτον θαῦμα τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ εἰς τό ὑπερφυέστατον καί ἀκατάληπτον Μυστήριον τῆς Ἁγίας Τριάδος. Τῆς Μονάδος ἐν τῇ Τριάδι καί τῆς Τριάδος ἐν τῇ Μονάδι τοῦ Τρισαγίου Τριαδικοῦ ἡμῶν Θεοῦ· τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς Μιᾶς Θεότητός τε καί Βασιλείας, τοῦ Ὁποίου ἡ Προσκύνησις καί ἡ Λατρεία ἐφανερώθη εἰς τόν Ἰορδάνην Ποταμόν, τήν ὥραν πού ὁ θεῖος Βαπτιστής καί Πρόδρομος Ἰωάννης ἐβάπτιζε τόν ἀναμάρτητον Κύριον καί Θεόν μας.
Οἱ ὡς ἄνω ἑορτές τῆς Θείας Ἐπιφανείας ἀποτελοῦν τόν κορμόν τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς ἐνσάρκου Θείας Οἰκονομίας διά τήν πνευματικήν ἀναγέννησιν, τήν ἀπολύτρωσιν καί σωτηρίαν τῆς ἀνθρωπότητος καί τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ὁ μέγας Ἀρχιερεύς Ἰησοῦς Χριστός, γενόμενος ἄνθρωπος, διηκόνησε μέ τό σωτηριολογικόν καί ἀπολυτρωτικόν ἔργον Του, τό ὁποῖον ἐκορυφώθη μέ τήν Σταυρικήν Του Θυσίαν, τήν Ταφήν, τήν Ἀνάστασιν καί τήν Θείαν Του Ἀνάληψιν, τό Θεῖον Σχέδιον τῆς πανσόφου Θείας Οἰκονομίας διά τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Αὐτήν τήν ὑψίστην διακονίαν εἰς τόν Λαόν τοῦ Θεοῦ, τήν διακονίαν τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας του, προσφέρομεν ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Κληρικοί, Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς καί Διάκονοι. Καί αὐτό πρέπει νά εἶναι τό βασικό καί κύριο μέλημά μας, παράλληλα πρός τήν διακονίαν τῆς Ἁγίας καί φρικτῆς Τραπέζης τοῦ Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου μας.
Αὐτήν τήν σωστικήν ποιμαντικήν διακονίαν συντόμως θά κληθῆς καί σύ, ἀγαπητέ μου Ὑποδιάκονε Νικόλαε, νά προσφέρης προθύμως καί ἐνζήλως εἰς τό μικρόν ποίμνιον τῆς νήσου τῶν Ἀντικυθήρων, τό ὁποῖον ἔχει τήν πρό Χριστοῦ καί μετά Χριστόν μακραίωνα ἱστορίαν του καί οἱ κάτοικοί της φέρουν εἰς τάς φλέβας των Κρητικόν αἷμα καί βαστάζουν εἰς τούς ὤμους των μακροχρόνια ἐκκλησιαστική καί ἐθνική παράδοσι.
Διάκονος τοῦ Χριστοῦ, Διάκονος τῆς Ἐκκλησίας καί Διάκονος τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ θά ἀναδειχθῆς, ἀδελφέ, μέ τήν Χάριν καί Εὐλογίαν τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ. «Τήν διακονίαν σου πληροφόρησον», παραγγέλει ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος. Νά διακονῇς κατά τήν τέλεσιν τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Μυστηρίων. Νά συνιστᾶς «ἐν παντί σεαυτόν ὡς Θεοῦ Διάκονον», συμβουλεύει ὁ αὐτός Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν. Νά διακονῆς τούς ἀδελφούς σου καί αὔριον τό λογικόν σου ποίμνιον, «διαζωννύμενος λεντίῳ», ὅπως ὁ Ἀρχιποίμην Χριστός, ὁ ὁποῖος ἐδήλωσε ὅτι: «οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι». Καί εἶπε εἰς τούς Μαθητάς Του: «ὁ θέλων πρῶτος εἶναι ἐν ὑμῖν, ἔστω πάντων ἔσχατος καί πάντων διάκονος».
Πρότυπά σου εἰς τήν ὑψίστην αὐτήν διακονίαν σου νά εἶναι οἱ ἅγιοι Ἑβδομήκοντα Ἀπόστολοι, πού ἑορτάζονται σήμερα, ἀλλά καί οἱ Ἅγιοι Δώδεκα Ἀπόστολοι, οἱ ὁποῖοι ἐν κόπῳ καί μόχθῳ μετέβαινον ἀπό πόλιν εἰς πόλιν καί ἀπό χωρίον εἰς χωρίον διά τόν εὐαγγελισμόν τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Νά μιμῆσαι τόν ἅγιον Πρωτομάρτυρα καί Ἀρχιδιάκονον Στέφανον, ὁ ὁποῖος ἧτο «πλήρης Πνεύματος Ἁγίου καί σοφίας» καί διακονοῦσε τραπέζας (συσσίτια Ἀγάπης). Νά ἔχης ὠς πρότυπόν σου καί νά μιμῆσαι τόν ἑορταζόμενον σήμερον ἅγιον Νικηφόρον τόν Λεπρόν, τόν ἐκ Κρήτης, τοῦ ὁποίου ὁ βίος, ἡ πολιτεία, ἡ ἀντιμετώπισις τῆς φοβερᾶς τότε νόσου τῆς λέπρας, καί ἡ διακονία του εἰς τόν Λαόν τοῦ Θεοῦ ἦτο ὑποδειγματική. Νά μιμῆσαι τάς ἀρετάς καί τούς ἀγῶνας τῶν Ἁγίων μας.
Εὐλαβέστατε Ὑποδιάκονε Νικόλαε,
Ἐπέστη ἡ ἁγία ὥρα νά εἰσέλθῃς εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, τό Ἱερόν Βῆμα, διά τῆς Ὡραίας Πύλης, εἰς τό «ἐνδότερον τοῦ καταπετάσματος» καί νά λάβῃς τοῦ πρώτου βαθμοῦ τῆς Ἱερωσύνης τήν Χάριν, τήν τοῦ Ἱεροδιακόνου, καί νά διακονῇς τοῦ λοιποῦ τό Ἅγιον καί Ἱερόν Θυσιαστήριον ἐν φόβῳ Θεοῦ. Νά ἀγωνίζεσαι ἀποφασιστικά εἰς τό πνευματικόν στάδιον τῆς καθάρσεως καί τοῦ Θείου φωτισμοῦ. Καί νά ἐνθυμῆσαι πάντοτε τό ἱερόν τετράπτυχον τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν, πού καταγράφονται εἰς τό ἀσκητικόν βιβλίον τοῦ Γεροντικοῦ· «φοβοῦ τήν Κρίσιν τοῦ Θεοῦ, μίσει τήν ἁμαρτίαν, ἀγάπησον τήν ἀρετήν, προσεύχου ἀδιαλείπτως».
Μέ τήν εὐχήν τοῦ Ἐπισκόπου τῆς γενετείρας σου Σεβ. Μητροπολίτου Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου κ. Προδρόμου, ὁ ὁποῖος μέ πολλή ἀγάπη καί θυσιαστική προσφορά σέ προσφέρει εἰς τήν Τοπικήν μας Ἐκκλησίαν, καί μάλιστα εἰς τά γειτνιάζοντα πρός τήν Μεγαλόνησον Κρήτην Ἀντικύθηρα καί προσεύχεται ἰδιαιτέρως διά σέ, καί μέ τάς εὐχάς τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν συλλειτουργούντων μέ ἡμᾶς Ἀδελφῶν καί Συλλειτουργῶν εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου, εὐλαβέστατε Ὑποδιάκονε Νικόλαε, ἀφοῦ προηγουμένως ἐκφράσης καί σύ τά διακατέχοντά σε ἱερά συναισθήματα τῆς μοναδικῆς δι’ ἐσέ ἁγίας αὐτῆς ὥρας.
Ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἔστω μετά σοῦ, ἀδελφέ, πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου. Ἀμήν.-
