ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Η ΓΑΛΙΛΑΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
Μετά τήν κατάκτηση τῆς Ἀσίας ἀπό τόν Μ. Ἀλέξανδρο καί τούς διαδόχους του, ἀλλά καί μετά τήν Ρωμαϊκή ὑποδούλωση, τό βόρειο τμῆμα τοῦ σημερινοῦ Ἰσραήλ ἀποτέλεσε ἕνα φυλετικό μωσαϊκό :
Ἕλληνες, Ἀσιᾶτες, Ρωμαῖοι καί Ἰσραηλῖτες ζοῦσαν γύρω ἀπό τήν λίμνη Γεννησαρέτ (τήν μετέπειτα Τιβεριάδα). Μαζί τους ἔφερναν στοιχεῖα τοῦ πολιτισμοῦ τους, τῶν ἐθίμων, τῶν γνώσεων καί τῶν θρησκειῶν τους. Στήν ἐποχή τοῦ Κυρίου ἡ σοφία τῶν Ἀθηναίων εἶχε φτάσει στό ὅριό της, ἀφήνοντας ἕνα σκεπτικισμό γιά ὅλα. Ἡ Ρωμαϊκή πολιτειακή δομή ἐπέτρεπε μικροῦ βαθμοῦ ἐλευθερίες, ἀρκεῖ ὁ Αὐτοκράτορας νά γινόταν σεβαστός ὡς θεός. Ἡ Ἑβραϊκή παράδοση ἔβλεπε τήν εἰδωλολατρική βάση τῆς κοσμοθεωρίας τῶν ἄλλων λαῶν νά ὑπολείπεται σέ πνευματική ἀξία τῆς δικῆς τους θεϊκῆς παρακαταθήκης˙ κουρασμένη, ὅμως, ἀπό τήν ἀναμονή τοῦ Μεσσία ἦταν ἀγκυλωμένη στίς Νομικές Διατάξεις τοῦ Μωϋσῆ, στήν σκιά τοῦ νόμου.
Ἔτσι ὁ λαός τῆς Γαλιλαίας, ζοῦσε στό σκοτάδι τοῦ πνευματικοῦ καί βιολογικοῦ θανάτου, ἀνήμπορος νά βρεῖ φῶς.
Σ' αὐτήν τήν «Γαλιλαῖα τῶν Ἐθνῶν» ἠθέλησε ὁ Ἰησοῦς νά κατοικήση : Στήν Καπερναούμ.
Ἀρχίζοντας -γιά πρώτη φορά στήν Ἱστορία- τό κήρυγμα τῆς μετανοίας, ἐπαγγέλθηκε τόν ἐρχομό τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Καί διευκρίνισε πώς ἡ Βασιλεία πλησιάζει : «ἤγγικε».
Ἀσφαλῶς αὐτό τό «πλησίασμα», δέν ἀφοροῦσε μόνο στήν κοσμογονική ἀλλαγή πού χώρισε τήν Ἱστορία στά δύο. Ἦταν ριζικώτερο, βαθύτερο καί οὐσιαστικώτερο.
Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ θά ἦταν Βασιλεία «πάντων τῶν αἰώνων». Καί τῶν ἐπί γῆς.
Πράγματι, ὁ ἀνακαινισμένος πιστός τοῦ Χριστοῦ βιώνει τήν χαρά τῆς Βασιλείας Του, ἀπό αὐτή τήν γήϊνη ζωή. Ὅταν τό μεγαλύτερο Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μας -ἡ Θεία Εὐχαριστία- ἀρχίζει μέ τήν ἐκφώνηση «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος...» εἰσάγει τούς χριστιανούς στήν Χάρη. Καί ὁ «ὧδε ἡμῖν ἀοράτως συνών...» προσφέρεται πρός μετάληψη, σταυρωμένος ἀλλά καί ἀναστημένος! «Ἵνα ἡμᾶς μετόχους ποιήσῃ τῆς εἰκόνος τῆς δόξης Αὐτοῦ».
Καί, ὅπως ὁ Ἀπόστολος στήν σημερινή περικοπή προτρέπει, φθάνουμε στήν «ἑνότητα τῆς πίστεως, στήν ἐπίγνωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ», ἐν σώματι, ἀγαπημένοι μέ Ἐκεῖνον καί μεταξύ μας, αἰσιόδοξοι, χαρούμενοι.
Ὁ σπόρος τοῦ Κυρίου μας ἔχει ξεπεράσει τά ὅρια τῆς «γῆς Ζαβουλών» καί «γῆς Νεφθαλείμ».
Ἡ «Γαλιλαία τῶν Ἐθνῶν» ἔγινε «Πάντα τά Ἔθνη».
π.Π.Μαρ.