Κυριακή 30ῆ Ἰανουαρίου 2011
ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ
ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
Φοβερή ἡ εὐθύνη, πού μᾶς ἀναθέτει μέ τήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Κύριός μας. Μᾶς ὀνομάζει «φῶς τοῦ κόσμου»! Καί μᾶς καλεῖ αὐτό τό φῶς, ἄν πράγματι ὑπάρχει, νά μή τό κρύβουμε. Ἀλλά νά τό ἔχουμε ψηλά σάν λύχνο καί φάρο τῶν ἀνθρώπων.
Νιώθοντας ἀδύναμοι, ἁμαρτωλοί καί ἀνάξιοι, φοβούμαστε τήν εὐθύνη. Ὅμως ὁ Χριστός τί ἐννοεῖ μέ τήν λέξη «φῶς»: Ἔτσι νά λάμψει τό φῶς, ὅπως τά καλά ἔργα. Γιά νά δοξασθεῖ ὁ Πατέρας σας στούς οὐρανούς.
Δέν λέει πουθενά «νά διαφημισθοῦν τά καλά ἔργα». Ἀλλά, ὅπως τό φῶς ἀπό τόν λύχνο ἐκπέμπεται ἀβίαστα, φυσικά, αὐτόματα, ἔτσι καί τά καλά ἔργα θά μιλήσουν ἀπό μόνα τους. Καί θά κηρύξουν τήν πίστη μας μέ τόν καλύτερο τρόπο. Γιατί αἰτία τους δέν θά εἶναι ἡ ἐπιδίωξη τῆς δικανικῆς ἀνταμοιβῆς, ἀλλά τό παράδειγμα Ἐκείνου, πού -διδάσκοντας τήν ἀγάπη- ἐσφράγισε τό κήρυγμά Του μέ τήν Σταυρική Του θυσία.
Καί οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, χριστιανοί μου, ἔγραψαν πλῆθος βιβλίων οἰκοδομητικῶν στήν Πίστη, παρηγορητικῶν στίς δυστυχίες, χαρούμενων καί αἰσιόδοξων στίς μεγάλες ἑορτές.
Τίποτε, ὅμως, ἀπό τήν σοφία τους δέν θά περνοῦσε ὡς διδαχή, ἄν δέν σφράγιζαν τό κήρυγμα μέ τό παράδειγμά τους. Ἀσκητικοί, ἀνιδιοτελεῖς, πιστοί, ἀγαπητικοί, φιλάδελφοι, ταπεινοί καί ἀκάματοι ἀπετέλεσαν πολύτιμα ὑποδείγματα γιά ὅλους τούς Χριστιανούς, στούς αἰῶνες...
Καί δίδαξαν πώς ἡ σοφία τῶν γνώσεων ἀπό μόνη της δέν οἰκοδομεῖ, οὔτε χτίζει. Θλιβερό παράδειγμα ὁ συνομήλικός τους Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης. Παρά τήν μόρφωσή του -ἰσάξια μέ ἐκείνη τῶν Ἱεραρχῶν μέ ἀνθρώπινα κριτήρια- δέν κατάφερε τίποτε, παρά νά ἐπιβεβαιώσει (μέ τήν προσπάθεια ἀναστήλωσης τοῦ δωδεκαθέου) τό τέλος τῶν εἰδώλων!
Ἐνῶ οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες παραμένουν φωτεινό ὑπόδειγμα κηρύκων τοῦ Εὐαγγελίου, ἄσβηστο καί λαμπερό στήν πάροδο τοῦ χρόνου. Γιά νά ὑπενθυμίζουν πώς ἡ «παιδεία καί νουθεσία Κυρίου» εἶναι ὁ καλύτερος ὁπλισμός τῶν παιδιῶν μας σέ κάθε συνθήκη, σέ κάθε τόπο, σέ κάθε ἐποχή.
π.Π.Μαρ.