ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω

            Φθάσαμε, χριστιανοί μου, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ στήν τρίτη Κυριακή τοῦ Τριῳδίου πού ὀνομάζεται Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω, διότι ἀπό αὔριο ἕως τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα ἀπέχουμε ἀπό τήν τροφή τοῦ κρέατος, προετοιμαζόμενοι ἔτσι καί σωματικά γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

          Τό Εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε μᾶς ὑπενθυμίζει πρῶτο ὅτι θά ὑπάρξει Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας καί δίκαιη πλέον κρίση, πολύ διαφορετική ἀπό αὐτήν τῶν ἀνθρώπων, καί δεύτερο ὅτι θά κριθοῦμε μέ γνώμονα τήν ἀγάπη πού δώσαμε ἡ δέν δώσαμε στούς ἐμπερίστατους ἀδελφούς μας.

          Βασικό, λοιπόν, κριτήριο γιά τήν εἴσοδο μας στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης, ὄχι ὅμως μέ τήν ἔννοια τοῦ καθήκοντος, ἀλλά μέ τήν ἔννοια τῆς ἀγάπης, ὅπως αὐτή μᾶς διδάχθηκε ἀπό τόν ἴδιο τό Θεό διά τοῦ Υἰοῦ του. Ὁ Θεός ἐλέησε τόν ἄνθρωπο στέλνοντας τόν Μονογενῆ Του Υἰό.

          Ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος. Θεράπευσε τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν κάθε εἴδους ἀσθένεια, θυσιάστηκε γιά τόν ἄνθρωπο πάνω στό Σταυρό καί ἀναστήθηκε γιά νά θεώσει τόν ἄνθρωπο. Γι΄ αὐτό μᾶς προτρέπει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος «Ἄς γίνουμε ὅπως ὁ Χριστός, ἀφοῦ καί ὁ Χριστός ἔγινε ὅπως ἐμεῖς˙ ἄς γίνουμε θεοί γι΄αὐτόν, ἐπειδή καί Ἐκεῖνος ἔγινε γιά μᾶς ἄνθρωπος».

          Μᾶς μιλάει ὁ Κύριός μας γιά τήν ἐλεημοσύνη πού δέν περιορίζεται στήν οἰκονομική βοήθεια, ἀλλά καί στήν ἠθική συμπαράσταση «Πείνασα καί μοῦ δώσατε νά φάω, δίψασα καί μοῦ δώσατε νά πιῶ, ἤμουν ξένος καί μέ περιμαζέψατε, γυμνός καί μέ ντύσατε, ἄρρωστος καί μ΄ἐπισκεφθήκατε, φυλακισμένος καί ἤρθατε νά μέ δεῖτε». Κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο ἀλλά καί τούς ἄλλους Πατέρες ἡ ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης εἶναι ἀνώτερη ἀπό κάθε ἄλλη ἀρετή καί μπορεῖ νά ἐξαγοράσει πλῆθος ἁμαρτιῶν. Διαβάζουμε στό βιβλίο τῆς Π.Διαθήκης,  Σοφία Σειράχ, «Πῦρ φλογιζόμενον ἀποσβέσει ὕδωρ καί ἐλεημοσύνη καταπαύσει (δήλ. ἐξιλεώνει) ἁμαρτίας».

          Ἡ ἐλεημοσύνη ὄχι ἁπλῶς ὡς μία καλή πράξη, ἀλλά ὡς πορεία ζωῆς καί μάλιστα μυστηριακῆς ζωῆς, πού μέσῳ τοῦ συνανθρώπου -ἀδελφοῦ μᾶς ὀδηγεῖ στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἑνωμένος μέ τόν Θεό ἀπ΄αὐτήν τή ζωή, γιατί ἐκεῖνο πού πρέπει νά φοβᾶται ὁ ἄνθρωπος  δέν εἶναι ἡ αἰώνια κόλαση, ἀλλά ἡ στέρηση τῆς κοινωνίας μέ τό Θεό. Καί ἀληθινή ἐλεημοσύνη σημαίνει ἀφήνω τόπο στή καρδιά μου γιά τόν Χριστό ἄρα γιά τό συνάνθρωπο , γιά ν΄ἀκούσουμε ἔτσι τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως τά λόγια τοῦ Κυρίου  «Ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐφ΄ὄσον ἐποίησατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων ἐμοί ἐποιήσατε. Εἰσέλθετε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σας».

 ΑΜΗΝ
Πρωτ.Παν.Μεγαλοκονόμος