ΚΥΡΙΑΚΗ Α' ΛΟΥΚΑ
(23-9-2012)
ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Τά φορτωμένα δίχτυα
Στήν γαλήνια ἀκτή τῆς λίμνης Γεννησαρέτ ὁ Χριστός ζήτησε νά μιλήσει στά πλήθη πού τόν ἀκολουθοῦσαν. Παρακάλεσε τόν Πέτρο νά ἀπομακρύνει λίγο τό καΐκι του ἀπό τήν ἀκρογιαλιά καί κάθισε σ' αὐτό γιά νά ἀκούγεται καλύτερα. Μιλοῦσε γιά τήν Βασιλεία Του καί τήν παντοτινή ζωή. Μιλοῦσε γιά τήν ἀγάπη ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Καί οἱ ἀκροατές ρουφοῦσαν τά λόγια Του, γιατί κανένας μέχρι τότε δέν τούς εἶχε μιλήσει ἔτσι.
Κάποτε τελείωσε. Καί ξαφνικά, λέει στόν Πέτρο νά ξαναπάει στά βαθειά καί νά ρίξει τά δίχτυα γιά ψάρεμα. Ὁ Πέτρος παραξενεύθηκε : «Ὅλη τήν νύχτα, Δάσκαλε, κουραστήκαμε καί δέν πιάσαμε τίποτε. Ἀφοῦ τό λές ὅμως, θά ξαναρίξω τό δίχτυ».
Τό ἀποτέλεσμα εἶναι γνωστό: Τά δίχτυα γέμισαν με τόσο πολύ ψάρι ὥστε νά ἀρχίζουν νά σχίζονται. Ἦλθαν κι΄ ἄλλοι ψαράδες νά βοηθήσουν. Ὁ Πέτρος ἔπεσε στά γόνατα : «Βγές ἀπό τό πλοῖο μου, Κύριε. Ἐγώ εἶμαι γεμᾶτος ἁμαρτίες».
Καί τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε τήν μεγάλη προεικόνιση : «Μή φοβᾶσαι, Πέτρο. Ἀπό ‘δῶ καί πέρα θά αἰχμαλωτίζεις ἀνθρώπους!».
Δέν εἶχαν σπουδαίους τίτλους κοσμικούς ἤ θρησκευτικούς ὁ Πέτρος καί οἱ φίλοι του. Καί, ἀσφαλῶς, δέν ἔδειχναν οἱ κατάλληλοι γιά νά ἡγηθοῦν τῆς κοσμογονίας, πού ἀκολούθησε τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στήν Γῆ μας. Μά ὁ Κύριος, «ἑτάζων καρδίας καί νεφρούς», γνώριζε τήν καθαρή τους καρδιά καί τήν καλή τους προαίρεση. Ἤδη οἱ περισσότεροι ἦταν μαθητές τοῦ Ἰωάννη. Καί ἀπό ‘κείνη τήν ὥρα τούς γέμισε μέ τήν χάρη Του, πού ἔμελλε νά ὁλοκληρωθεῖ μετά ἀπό 3 χρόνια, στήν σοφίτα τῆς Ἱερουσαλήμ, τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.
Πρός τό παρόν ἐκεῖνοι ἔμεναν ἀποσβολωμένοι καί μαγεμένοι ἀπό τά λόγια Του στήν λίμνη τῆς Γεννησαρέτ. Κι' ἀφοῦ ξεψάρισαν, χωρίς καλά-καλά νά ξέρουν γιά ποῦ πηγαίνουν παράτησαν τά πλοῖα καί τά δίχτυα, τραβηγμένα στήν ξηρά καί Τόν ἀκολούθησαν. Γιά πάντα! ...