ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (25-8-2013)

Κυριακή Θ' Ματθαίου
(25-8-2013)

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἕνα χέρι στό ναυάγιο.

Σχεδόν ὅλα τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ ἀποσκοποῦσαν στήν ἀνακούφιση τοῦ ἀνθρώπινου πόνου. Ἕνας ἀνθρώπινος πόνος εἶναι καί ὁ φόβος. Καί οἱ Μαθητές, μέσα στό καΐκι πού κινδύνευε νά βυθιστεῖ στήν λίμνη, ἦσαν πανικόβλητοι. Ὁ ἄνεμος ἦταν ἀντίθετος, δέν μποροῦσαν νά φθάσουν στήν ὄχθη καί ὁ Διδάσκαλος ἔλειπε στό βουνό.

Τόν εἶδαν ξαφνικά στό πρῶτο φῶς τῆς χαραυγῆς νά ἔρχεται περπατώντας πάνω στά κύματα. Νόμισαν πώς δέν ἦταν Αὐτός, ἀλλά φάντασμα. Ὁ φόβος τους ἔγινε πανικός. Ἄρχισαν νά φωνάζουν τρομαγμένοι. Ὁ Ἰησοῦς τούς φώναξε πώς εἶναι Αὐτός καί νά ἔχουν θάρρος. Ὁ Πέτρος ἀναθάρρησε καί Τόν ρώτησε δοκιμάζοντάς Τον : «Ἄν εἶσαι Ἐσύ, Κύριε, δός μου ἐντολή νά ἔλθω κοντά Σου, περπατώντας στά νερά».

Κι ἐκεῖ πού θαυμάζουμε τήν πίστη τοῦ Πέτρου, ὅτι δηλαδή ὁ Χριστός θά μποροῦσε νά τόν κάνει ἱκανό νά περπατάει στήν λίμνη, βλέπουμε τόν μαθητή νά λυγίζει καί νά ἀμφιβάλλει μέ τήν πρώτη ριπή τοῦ ἀνέμου!..

Πόσες φορές, ἀγαπητοί Χριστιανοί, δέν ἔχουμε νιώσει καί ἐμεῖς στίς δυσκολίες τῆς ζωῆς νά κλονίζεται ἡ πίστη μας καί νά βυθιζόμαστε στήν λίμνη τῶν ἀμφιβολιῶν μας;

Λησμονοῦμε, ὅμως, κάτι πού εἶναι καί τό σημαντικώτερο μήνυμα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς : Πῶς ὑπάρχει κάποιος, πού δέν μᾶς ἐγκαταλείπει στήν ὀλιγοπιστία μας. Πού στήν κρίσιμη ὥρα θά μᾶς δώσει τό χέρι Του. Ἐπειδή βλέπει τήν καλή μας ἀρχική διάθεση, τήν ἐπιλογή μας. Αὐτός πού «...καί τήν πρόθεσιν ἐπαινεῖ», δέν θά μᾶς ἀφήσει νά καταβυθισθοῦμε στόν «... τῆς ἀπιστίας κλύδωνα», ὅπως δέν ἄφησε τόν Πέτρο, ὅπως δέν ἄφησε τόν Θωμᾶ, ὅπως δέν ἐγκατέλειψε κανένα. Ἀρκεῖ νά Τοῦ τό ζητήσουμε : «Ἐλέησέ μας, Κύριε» ἤ «Κύριε, σῶσόν με».

π.Π.Μαρ.