Κυριακή Η'
ΛΟΥΚΑ
(10-11-2013)
ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ ἀναζήτηση τοῦ πλησίου.
Γνώστης τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, πού εἶχε καταντήσει στά χέρια τῶν Γραμματέων καί Φαρισαίων νεκρή τυπολατρεία, ὁ σημερινός νομικός ἐπιχείρησε νά δοκιμάσει τόν Χριστό. Ἔτσι Τόν ρώτησε πῶς θά κληρονομήσει τήν αἰώνια ζωή.
Κι ὅταν ὁ Κύριος τόν ρώτησε τί ὑποδεικνύει γι' αὐτό ὁ Νόμος, ἐκεῖνος Τοῦ εἶπε πράγματα ἀληθινά : τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό τήν ὁλοκληρωτική καί τήν ἀγάπη στόν πλησίον ὅπως στόν ἑαυτό σου.
Ὁ Χριστός συμφώνησε.
Ὁ Νομικός, ὅμως, εἶχε ἐπιχειρήματα. Τόν μπέρδευε μιά «λεπτομέρεια». Ποιός νά ἦταν ὁ «πλησίον»; Ἡ ἀπορία του δέν ἦταν μόνο ὀρθολογική. Ἦταν καί ἀνειλικρινής : ἤθελε νά κερδίσει τήν συζήτηση, ἐπιθυμοῦσε τό «δικαιοῦν ἑαυτόν».
Παραβλέποντας ὁ Ἰησοῦς τά εὐτελῆ κίνητρα τοῦ νομικοῦ, πῆρε ἀφορφή γιά νά μᾶς χαρίσει τήν ἀνυπέρβλητη παραβολή τοῦ «Καλοῦ Σαμαρείτη».
Ἡ περιγραφή ἀνθρώπινη, κατανοητή καί ρεαλιστική μᾶς εἶναι γνωστή ἀπό τά παιδικά μας χρόνια. Ἴσως, ὅμως, μᾶς διαφεύγει τό κύριο νόημά της. Αὐτό κρύβεται στήν λέξη «γεγονέναι».
Ὁ Χριστός μᾶς ζητάει νά μή ψάχνουμε γιά τό ποιός εἶναι πλησίον μας, ἀλλά νά γίνουμε ἐμεῖς πλησίον στούς ἄλλους, ἀνεξάρτητα ἀπό τό ποιοί εἶναι. Ἔτσι, ἄλλωστε, ἔκανε καί ὁ καλός Σαμαρείτης. «Εὐσπλαχνίσθη» τόν μισοπεθαμένον ἀπό τίς πληγές, χωρίς νά ἐρευνήσει ποιός εἶναι, τί εἶναι καί ἀπό ποῦ εἶναι ἐκεῖνος.
Γι' αὐτό καί ὁ Κύριος ἀποσπώντας τήν ὁμολογία τοῦ νομικοῦ, ὅτι ὁ Σαμαρείτης ἔγινε «πλησίον τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τούς ληστάς», τόν προέτρεψε : «Πήγαινε, κάνε καί σύ τό ἴδιο».
π.Π.Μαρ.