ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ Ἀποστολική
περικοπή, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, τῆς σημερινῆς ἡμέρας εἶναι ἀπό τήν ἐπιστολή
τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρός τούς Ἑβραίους, τούς ὁμοεθνεῖς του.
Ἡ ἐπιστολή αὐτή διαφέρει ἀπό τίς ὑπόλοιπες, γιατί ἀπευθύνεται κυρίως στά «πιστεύω» τῶν Ἑβραίων, ὅπως αὐτά διαμορφώθηκαν ἀπό τήν παράδοσή τους καί ἀπό τά Βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Προσπαθεῖ δέ νά δείξει στούς συμπατριῶτες του ὅτι ἡ ἱστορία ὁλόκληρη ἐκείνου τοῦ πεισματικοῦ λαοῦ, ὁδήγησε στόν Σωτῆρα Ἰησοῦ.
Εἰδικότερα
σήμερα κάνει λόγο γιά τήν πίστη. Μιά
πίστη πού ὁδηγεῖ σέ μεγάλα κατορθώματα, ἀπό τόν Μωϋσῆ καί τούς Προφῆτες μέχρι
τόν Ἰωάννη τόν Πρόδρομο.
Τί ἐννοεῖ, ὅμως, ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν
μέ τήν λέξη «πίστη». Καί γιατί χρειάστηκε νά γράψει εἰδικά στούς Ἑβραίους γι᾽ αὐτή;
Τό ἔκαμε γιά νά δείξει πώς πίστη δέν εἶναι ἡ τήρηση τῶν τυπικῶν διατάξεων τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Οὔτε μόνον ἡ διανοητική παραδοχή μιᾶς ἀλήθειας. Ἀλλά κυρίως εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη στήν δύναμη καί τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Αὐτή ἡ ἐμπιστοσύνη εἶναι πού κίνησε τόν Μωϋσῆ νά ἀρνηθεῖ τήν τρυφηλή ζωή τῶν Αἰγυπτιακῶν ἀνακτόρων, ἡ ἴδια ἦταν πού ὁδήγησε τόσους καί τόσους ἁγίους προφῆτες, κριτές, βασιλεῖς, ποιητές, ἀσκητές καί μάρτυρες νά ἀδιαφορήσουν γιά τά τόσα πού ὑπέφεραν καί τά ὁποῖα τόσο συνταρακτικά περιγράφει ὁ Ἀπόστολος.
Γιά μᾶς, πού ὅλα αὐτά μᾶς φαίνονται ἀπίστευτα, ἀφοῦ ζοῦμε σ΄ἕνα κόσμο ἀνέσεως, ἐλευθερίας καί -δυστυχῶς-καταναλωτισμοῦ, τά φρικτά μαρτύρια τῶν πιστῶν τοῦ Κυρίου, μᾶς φαίνονται πέρα ἀπό τίς δυνάμεις ἀντοχῆς μας. Κι αὐτό γιατί παραγνωρίζουμε ὅτι «πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθεν ἐστι». Δηλαδή, οἱ μάρυτρες εἶχαν τήν καλή πρόθεση. Εἶχαν τήν ἀπόφαση νά μήν λογαριάζουν τόν ἑαυτό τους. Καί ὁ Θεός τούς χάρισε τό δῶρο τῆς πίστης καί τήν δύναμη τῆς ὑπομονῆς.
Τά ἐλάχιστα, πού ἀπαιτοῦνται ἀπό τούς πιστούς τοῦ Χριστοῦ σήμερα, θά τά ἀφήσουμε νά μᾶς στερήσουν τήν χαρά Βασιλείας Του;
«Κύριε, πρόσθες ἡμῖν πίστιν!».
π.Π.Μαρ.