ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (11-5-2014)
ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Στό σημερινό Εὐαγγέλιο ἀκούσαμε γιά τόν
παράλυτο, πού ἐπί τριανταοκτώ χρόνια φώναζε γιά βοήθεια καί κανένας δέν τοῦ ἔδινε
σημασία. Ζοῦσε διπλό δράμα, τήν παραλυσία του καί τήν ἐγκατάλειψη τοῦ κόσμου.
Γι' αὐτό, ὅταν τόν ἐρώτησε ὁ Χριστός, ἄν ἤθελε νά γίνει καλά, τοῦ εἶπε μέ παράπονο, ναί, ἀλλά δέν ἔχω ἄνθρωπο γιά νά μέ βοηθήσει. Ὁ παράλυτος ἄν καί εἶχε γύρω του πλῆθος ἀνθρώπων, ἔνοιωθε φοβερή μοναξιά. Ἀπ' αὐτούς, πού ἔτρεχαν στήν κολυμβήθρα τῆς Βηθεσδᾶ, δέ βρέθηκε κανένας νά τόν συμπονέσει, βοηθώντας τον νά μπεῖ κι αὐτός στήν κολυμβήθρα.
Μετά ἀπό τό τριπλό ἔγκλημα, πού διέπραξε ὁ ἄνθρωπος : νά σκοτώσει τήν ἀλήθεια καί νά δεχτεῖ τό ψέμα, νά χωριστεῖ ἀπό τή φύση καί νά ζεῖ πάρα φύση, ν' ἀρνηθεῖ τό Θεό καί νά θεοποιήσει τό ἐγώ του, ἔχει σύντροφο μόνο τήν μοναξιά του. Διχασμένος καί ἀπό τόν ἴδιο του ἑαυτό, τά βάζει πότε μέ τή καρδιά του καί πότε μέ τό μυαλό του.
Καί ὅμως τό δρᾶμα λύθηκε. Ὁ Χριστός συνάντησε τόν παράλυτο καί μαζί μέ τήν ἴαση τοῦ χάρισε τά πάντα. Τοῦ ἔλυσε τή μοναξιά.
Ἐάν καί μεῖς συναντηθοῦμε μέ τό Χριστό θά σταματήσουμε νά εἴμαστε μόνοι. Θά ἑνωθοῦμε μέ ὅλο τό κόσμο καί μέ ὅλη τή κτίση. Θά ἑνωθοῦμε καί μέ τόν ἑαυτό μας. Καί τότε θά εἶναι ὁ μεγαλύτερος θρίαμβός μας.
π. Φρ. Δ.
