ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ
ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
7-9-2014
ΓΡΑΠΤΟΝ
ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἕνα φίδι στήν ἔρημο
Ὅταν ὁ Μωϋσῆς ὕψωσε τό χάλκινο φίδι στήν ἔρημο, οἱ Ἰσραηλῖτες πού προσέβλεπαν σ' αὐτό, σώζονταν ἀπό τά δηλητηριώδη φίδια τῆς ἐρήμου.
Αὐτή ἡ -ὄντως εἰπεῖν- «ὁμοιοπαθητική» θεραπεία, δέν περιοριζόταν μόνο στήν ἀνακούφιση τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἦταν καί προτύπωση τῆς σωτηριώδους σταυρώσεως τοῦ Κυρίου μας.
Πράγματι, ὁ θάνατος, τό ἀδυσώπητο ἐπίγειο τέλος τοῦ ἀνθρώπου μετά τό πταῖσμα τοῦ Ἀδάμ, δέν μποροῦσε νά ἀνατραπῆ παρά μέ ἕναν ἄλλο θάνατο. Τόν θάνατο κάποιου Ἀνθρώπου, πού θά μποροῦσε νά τόν ὑπερνικήσει. Καί τέτοιος Ἄνθρωπος δέν ὑπῆρχε. Μόνο ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ θά μποροῦσε νά καταπατήσει τόν «θάνατον θανάτῳ».
Ἔτσι τό ἀρχέγονο πταῖσμα τοῦ Ἀδάμ ἔγινε «βροτοκτόνον, ἀλλ' οὐ θεοκτόνον»! Πέθανε δηλαδή, ὁ Ἰησοῦς - ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ Ἰησοῦς Χριστός - Θεός θριάμβευσε, συμπαρασύροντας στήν ζωή ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος.
* * *
Τό οὐσιαστικό νόημα τῆς ὑπάρξεώς μας καί τοῦ κόσμου ὁλόκληρου, ἀγαπητοί Χριστιανοί, εἶναι ἡ ὕπαρξη σχέσης. Σχέσης πρός τόν Πλάστη μας, ἀλλά καί πρός τούς ἀδελφούς μας. Αὐτή ἡ ἀγαπητική σχέση εἶναι πού ἑνώνει, πού λύνει τά προβλήματα τῆς καθημερινότητας, πού διώχνει τήν μοναξιά καί τήν θλίψη, πού γεμίζει τίς ψυχές μας χαρά.
Ὅταν αὐτή ἡ σχέση ἀπουσιάζει, τότε ἡ ζωή μας εἶναι ἔρημος. Καί ἔρημος χειρότερη ἀπό τήν ἔρημο τῶν Ἰσραηλιτῶν στό Σινᾶ.
Γι' αὐτό καί ἡ προσήλωση τῆς καρδιᾶς καί τῆς ψυχῆς μας στόν Σταυρωμένο καί Ἀναστημένο Λυτρωτή μας, εἶναι προϋπόθεση γιά τήν ἀληθινή μας πορεία πρός τήν ζωή μας, τήν παντοτεινή, στήν Βασιλεία Του.
π.Π.Μαρ.