ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ' ΛΟΥΚΑ (10 Λεπρῶν),
Ἀθανασίου & Κυρίλλου (18-01-2015)
Τό «εὐχαριστῶ» ἀπό ἕναν ἀπροσδόκητο εὐγνώμονα
Ἡ
σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, δέν ἀναφέρεται σέ κάποια
παραβολή τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά περιγράφει ἕνα ἀληθινό περιστατικό. Τήν θεραπεία
10 ἀνθρώπων πού ἔπασχαν ἀπό λέπρα, μιά φοβερή ἀρρώστεια τῆς ἐποχῆς.
Οἱ λεπροί ὄφειλαν νά μένουν
ἀπομονωμένοι, μακριά ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους, σέ ἔρημα μέρη, μετρώντας τίς
μέρες πού τούς ἔμεναν, μέσα στήν ἀθλιότητα καί τόν ἀποκλεισμό.
Ἡ φήμη τοῦ Χριστοῦ εἶχε, ὅμως, φθάσει καί σ' αὐτούς. Μόλις Τόν εἶδαν ἀπό μακρυά νά περνάει ἄρχισαν νά φωνάζουν δυνατά «Ἰησοῦ, Υἱέ Δαϋίδ, ἐλέησον ἡμᾶς». Καί ὁ Κύριος τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐσπλαχνίας τούς ἔστειλε στούς ἱερεῖς, καθαρίζοντας τήν λέπρα.
Ἐνῶ θά περίμενε κανείς νά γυρίσουν ὅλοι τρέχοντας γιά νά τόν εὐχαριστήσουν, κι αὐτοί καί οἱ δικοί τους, μόνο ἕνας φάνηκε γεμᾶτος εὐγνωμοσύνη, γονυπετώντας, εὐχαριστώντας... Κι ἦταν «ἀλλογενής», ἀλλόθρησκος!..
Δέν μᾶς λέει ἡ περικοπή πώς αἰσθάνθηκαν οἱ Μαθητές. Ἡ διάσωση, ὅμως, τοῦ γεγονότος στό Εὐαγγέλιο τοῦ Λουκᾶ μαρτυρεῖ πώς, τόσο τό θαῦμα, ὅσο καί ἡ εὐγνωμοσύνη τοῦ σαμαρείτη, τούς εἶχαν συγκλονίσει.
* * * * * * * * * * * *
Ἡ εὐχαριστία, ἀγαπητοί φίλοι, εἶναι τό «Α» καί τό «Ω» στήν ζωή τῶν πιστῶν τοῦ Χριστοῦ. Ὄχι μόνον σάν ὑπακοή στήν προτροπή τοῦ Ἀποστόλου («εὐχαριστῆτε πάντοτε ὑπέρ πάντων»), ἀλλά καί ἐνσυνείδητη ὀφειλή σ' Ἐκεῖνον πού μᾶς καθαρίζει ἀπό τήν σωματική καί πνευματική λέπρα, ἀφοῦ πρῶτα μᾶς ἔφερε ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη, κι ὅταν παραπέσαμε μᾶς ξανα-ανέστησε καί μᾶς ἀνέβασε στόν Οὐρανό καί στήν Βασιλεία Του.
Γι αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τήν Θεία Λειτουργία τήν ὀνομάζει Εὐχαριστία ... Μαζεμένοι οἱ πιστοί κάθε Κυριακή καί Γιορτή στόν Ναό Του εὐχαριστοῦμε γιά ὅλα, συνεχίζοντας καί μιμούμενοι τούς Ἀποστόλους, ἀλλά καί τόν -ταπεινό, ἀφανή καί ἀνώνυμο- εὐγνώμονα ἐκεῖνον σαμαρείτη, τόν ἀπόβλητο ἀπό τόν στενόκαρδο ἑσμό τῶν Φαρισαίων.