
ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ
σημερινή περικοπή τοῦ Εὐαγγελίου γιά τόν ἀρχιτελώνη Ζακχαῖο μᾶς προετοιμάζει
γιά τήν εἴσοδο στό Τριώδιο, πού εἶναι περίοδο μετανοίας, διότι περιγράφει τόσο ἀνάγλυφα
τήν γνήσια μετάνοια.
Ὁ
Ζακχαῖος γιά νά σκαρφαλώσει στήν συκομουριά νά ἰδῆ τόν Χριστό, σημαίνει ὅτι εἶναι
πιά ὥριμος γιά μετάνοια. Μέ τήν ὑψηλή κοινωνική θέση πού εἶχε στήν τότε
κοινωνία του, ἀδιαφορώντας γιά τό πλῆθος καί τό κῦρος του, ἀνέβηκε πάνω στή
συκομουριά μέ τέτοια παιδική ἁπλότητα καί ταπείνωση νά ἰδῆ τόν Χριστό.
Ἡ ἐπιβίωση ἀπό τήν καταστροφή, πού σ΄αὐτήνἔξωθεῖ τόν κόσμο ἡ ἀπληστία, ὁ πλοῦτος καί ἡ περηφάνια εἶναι μόνον γιά ἐκεῖνον πού διαθέτει ψυχικό ὕψος. Ἡ σωτηρία, ἑπομένως, ἔρχεται μόνον ἀπό τόν ἴδιο τό Θεό, πού πῆρε «δούλου μορφήν» πάνω στό Σταυρό, γιά ν΄ἀνυψώση ἀνθρώπους ταπεινούς σάν τόν Ζακχαῖο. Γιατί ἡ ταπείνωση πού ἔδειξε ὁ ἀρχιτελώνης αὐτός, ἀνεβαίνοντας στή συκομουριά, τόν ἔκαμε, ὅταν εἶδε τόν Χριστό, ν΄ἀποκτήση, παρά τό μικρό του σῶμα, μεγαλοσύνη ψυχῆς, νά γίνη ἕνα μεγάλο ἀνάστημα.
π. Φρ. Δ.