ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (5-6-2016)
ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Τό δῶρο τοῦ Φωτός
Καί ἄλλους τυφλούς εἶχε θεραπεύσει ὁ «Κύριός μας, ἀλλά γιά καμμιά ἄλλη τέτοια θεραπεία δέν γίνεται τόσο ἐκτεταμένη ἀναφορά στά Εὐαγγέλια, ὅσο γιά τήν σημερινή. Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης διηγεῖται μέ τόση ζωντάνια τό γεγονός, ὥστε νά νομίζουμε πώς εἴμαστε ἐκεῖ καί παρακολουθοῦμε ἔκθαμβοι.
Ἡ αἰτία τῆς ἐκτεταμένης ἀναφορᾶς δέν εἶναι μόνο τό ἀνήκουστο θαῦμα τῆς θεραπείας ἑνός ἐκ γενετής τυφλοῦ. Εἶναι ὅλα τά ἐπακόλουθα: ἡ δυσπιστία τοῦ κόσμου, ἡ καταγγελία τῆς «παραβάσεως» τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου, τό σχίσμα στούς Φαρισαίους, ἡ ἐγκατάλειψη ἀπό τούς γονείς, ἡ ὁμολογία τοῦ πρώην τυφλοῦ.
Πάλι βλέπουμε τήν σύγκρουση ἀνάμεσα στόν τῦπο καί στήν οὐσία: Tῦπος, ἡ προσκόλληση στό γράμμα τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Οὐσία, ἡ ἀνακούφιση ἑνός δυστυχοῦς. Δέσμιοι οἱ Φαρισαῖοι τοῦ τύπου. Τό γράμμα τούς βόλευε. Τούς ἐξασφάλιζε τήν πνευματική (καί ὑλική!) ὑποταγή τοῦ Ἱσραηλιτικοῦ λαοῦ. Τούς κατοχύρωνε τήν κοινωνική τους ὑπεροχή. Καί τούς ἔδινε - χωρίς πολύ βάσανο συνειδήσεως - τήν δικαίωση, ὅπως νόμιζαν, στά μάτια τοῦ Θεοῦ.
Κι ἦλθε ἕνας ζητιᾶνος, πρώην τυφλός, νά ταράξει τήν μακαριότητά τους. Δέν γινόταν. Ἔπρεπε νά τόν ἀπορρίψουν, νά τόν διώξουν, νά τόν ἐξουθενώσουν. Καί βρέθηκε τό Σάββατο! Ὁ Ἰησοῦς εἶχε ἐργασθεῖ κατά τήν ἀργία τοῦ Σαββάτου! Ἄρα ἦταν ἁμαρτωλός. Ἄρα ὁ Θεός δέν τόν ἀκούει. Ἑπομένως δέν ἦταν δυνατόν νά ἔκαμε Ἐκεῖνος τό θαῦμα.
Τήν ἥσυχη συνείδησή τους φάνηκε νά ἀποκοιμίζει κι ἄλλο ὁ φόβος τῶν γονέων... Τά ἔρριξαν ὅλα στό παιδί τους. Μά ἡ καρδιά τοῦ τυφλοῦ ζητιάνου τὄλεγε! Ἄλλωστε ἡ εὐεργεσία ἦταν μεγάλη....Καί ἀφοῦ μέ παρρησία διηγήθηκε τό γεγονός τῆς θεραπείας του, τούς ὑπέδειξε τήν ἀλήθεια. Μέ συνέπεια νά τόν διώξουν, νά τόν λοιδορήσουν, νά τόν χλευάσουν. Ὁμως αὐτός πού βλέπει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, δέν τόν ἄφησε: ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἐκμαίευσε τήν σπουδαιότερη ὁμολογία.
- Σύ πιστεύεις εἰς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ;
Ὁ πρώην τυφλός, ὁ πρώην ζητιᾶνος, ἔκθαμβος ἀπό τό πνευματικό πλέον Φῶς τῆς γνώσεως, προσκύνησε Αὐτόν πού τοῦ μιλοῦσε...
Ἄς ἀπελευθερωθοῦμε, Χριστιανοί μου, ἀπό τυπικά δεσμά, εἴτε αὐτά εἶναι καταναγκασμοί, ἀνθρώπινες ἐξουσίες, εἴτε δεισιδαιμονίες, εἰτε ἀτελείωτες ὀρθολογικές ἀναζητήσεις καί ἄς προσκηνύσουμε εὐχαριστώντας τόν δοτῆρα τοῦ σωματικοῦ καί τοῦ πνευματικοῦ φωτός. Ἐκείνου τοῦ Φωτός, πού μᾶς βγάζει ἀπό τήν «σκιά τοῦ θανάτου».
Πρωτ. π. Πέτρος. Μαριᾶτος.