ΓΡΑΠΤΟΝ
Θ.ΚΗΡΥΓΜΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ
17-07-2016
«Σέ νυμφίε μου ποθῶ καί τοῦ πόθου Σου φίλτρον ἔχουσα ὑπέρ Σου τάς σάρκας μου τῷ πυρί παραδέδωκα».
Τά λόγια αὐτά ὁ ἱερός ὑμνωδός φαντάζεται νά λέει πρός τόν Κύριον κατά τήν ὥρα τοῦ μαρτυρίου της, ἡ σήμερον τιμωμένη Ἁγία Μεγαλομάρτυς Μαρίνα.
Ἡ ἀγάπη της καί ὁ πόθος της πρός τό νυμφίο Χριστό ὁδήγησε τἠν Ἁγία Μαρίνα πρός τά ταπεινωτικά καί ὀδυνηρά μαρτύρια (γύμνωση, μαστίγωση, ἐκδορά τῶν σαρκῶν της) καί στόν δι' ἀποκεφαλισμοῦ θάνατό της. Μαρτύρια πού σήμερα φαντάζουν ἀβάσταχτα, πού γιά κείνην ὅμως ὑπῆρξαν ἀνώδυνα διότι ἦταν ἐνδεδυμένη μέ τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, μέ τήν πίστη στόν Χριστόν, μέ τήν ἀγάπη της γιά Αὐτόν καί μέ τόν πόθο της νά φτάσει ὅσο γίνεται πιό γρήγορα κοντά του, ἐγκαταλείποντας ἔτσι τόν πρόσκαιρο γιά νά ἀναπαυθεί στόν αἰώνιο κόσμο ὅπου «ἐστίν εὐφραινομένων ἡ κατοικία».
Τέτοια ὑπῆρξε ἡ ἀγάπη της γιά τόν Χριστόν ὥστε ταύτισε τή ζωή της μέ τή δική Του. Γιατί αὐτό σημαίνει ἀγάπη: «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου καί τόν πλησίον σου ὡς σεαὐτόν». Καί εἶπε: πώς εἶναι δυνατόν Ἐκεῖνος ὁ ἀναμάρτητος νά κατέβει ἀπό τόν οὐρανό νά ταπεινωθεῖ, νά πάθει, νά σταυρωθεῖ καί νά θανατωθεῖ γιά μᾶς κι ἐγώ νά μήν δώσω τό αἷμα μου γι' Αὐτόν.
Τό μαρτύριο λοιπόν γιά τήν Ἁγία ἦταν ἕνα ἐλάχιστο δεῖγμα εὐγνωμοσύνης καί ἀγάπης πρός τόν Χριστόν. «Ὡς μύρον πολύτιμον τῷ νυμφίῳ Χριστῷ προσήγαγες τό σόν αἷμα καλλιπάρθενε», λέγει ὁ ἱερός ὑμνωδός, γι' αὐτό καί τήν γέμισε χαρά καί εὐχαρίστηση ἀντί πόνου καί λύπης.
«Τέτοια εἶναι ἡ δύναμη τῶν Μαρτύρων, λένε οἱ πατέρες, σαγηνεύει ὄχι μόνο τούς ἰδιῶτες ἀλλά καί τούς ἄρχοντες. Ἡ δύναμη αὐτή καταντροπιάζει τούς εἰδωλολάτρες, αὐτή προσβάλλει τήν πλάνη τους, αὐτή ἐξολοθρεύει τούς δαίμονες, αὐτή εἶναι ἡ εὐγένεια καί τό στεφάνι τῆς Ἐκκλησίας».
Γιατί ὅμως πανηγυρίζουμε καί γιορτάζουμε τή μνήμη τῶν Ἁγίων μας; Γιά νά θυμηθοῦμε τά βασανιστήρια καί τόν θάνατο πού ὑπέστησαν καί νά γεμίσουμε λύπη; Ὄχι βέβαια. «Μή μόνον παραγινώμεθα πρός τούς μάρτυρας ἀλλά καί μιμώμεθα μάρτυρας. Τιμή γάρ μαρτύρων οὔ τό παραγενέσθαι πρός αὐτούς μόνον, ἀλλά καί πρό τούτου τό ζηλώσαι τήν ἀνδρείαν αὐτῶν», δηλαδή νά μήν ἐρχόμαστε μόνο πρός τούς μάρτυρες ἀλλά καί νά μιμούμαστε τούς μάρτυρες, γιατί τιμή τους δέν εἶναι νά ἐρχόμαστε μόνο πρός αὐτούς ἀλλά καί νά μιμούμαστε τήν ἀνδρεία τους. Δέν εἶναι λοιπόν τιμή νά προσερχόμαστε μόνο πρός τό ναό τοῦ τιμώμενου Ἁγίου καί τυπικά νά προσκυνᾶμε τήν εἰκόνα του καί νά μή μετέχουμε στό κοινό ποτήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.
Οἱ ἑορταστικές ἐκδηλώσεις ἔχουν σκοπό νά συγκινήσουν, νά παιδαγωγήσουν καί νά σωφρονίσουν τό λαό τοῦ Θεοῦ. «Μπορεῖ κανείς νά ὠφεληθεῖ ἀπό τούς μάρτυρες», λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «καί ὡς πρός τήν ἀρετή καί ὡς πρός τήν περιφρόνηση τῶν παρόντων ἀγαθῶν. Γιατί ὅταν δεῖς αὐτούς νά περιφρονοῦν τή ζωή θά ἀποκτήσεις ὑψηλό φρόνημα καί θά περιγελάσεις τή ζωή τῶν ἀπολαύσεων, θά περιφρονήσεις τά χρήματα καί θά ἐπιθυμήσεις τήν οὐράνιά ζωή. Καί ἄν ἀντιμετωπίσεις ἀρρώστιες θά λάβεις ἀφορμή ἀπό τά παθήματά τους καί θά πάρεις μεγάλη ὑπομονή».
Καί μιά ἄλλη ὠφέλεια εἶναι ἡ φροντίδα νά τούς μιμηθοῦμε. Σήμερα δέν καλούμαστε νά μαρτυρήσουμε γιά τήν πίστη μας. Καλούμαστε ὅμως νά δώσουμε μαρτυρία στόν κόσμο γι' αὐτήν. Καί μαρτυρία δίνουμε ὅταν ἔχουμε ζωντανό καί ἄσβεστο τόν πόθο πρός τόν Κύριο πού μᾶς κάνει νά μήν ντρεπόμαστε νά ὀμολογοῦμε ὅτι εἴμαστε συνειδητοί χριστιανοί, ὅτι προσερχόμαστε τακτικά πρός ἐκκλησιασμό, ὅτι μετέχουμε τῶν μυστηρίων τῆς ἐκκλησίας μας, ὅτι εἴμαστε ἕτοιμοι νά δεχθοῦμε ὁποιεσδήποτε προσβολές καί περιφρονήσεις γιά τό ὄνομά Του, ὅτι δέν ἐπιδιώκουμε τόν πλουτισμό, τήν ἄνετη καί μεγάλη ζωή καί τέλος ὅτι δέν ὑποχωροῦμε οὔτε σπιθαμή ἀπό τήν πίστη μας γιά νά τά ἔχουμε καλά μέ τόν κόσμο, διότι δέν μποροῦμε «δυσί κυρίοις δουλεύειν» οὔτε μποροῦμε νά εἴμαστε χλιαροί στήν πίστη μας διότι τούς χλιαρούς λέγει ὁ Κύριος «θά τούς ἐμμέσω».
Ἡ τιμή τῶν Ἁγίων ἔχει καί ἄλλη μιά ὠφέλεια, κατά τόν Χρυσόστομο: «ὅσα δέν κατορθώνει ὁ πλοῦτος καί τό χρυσάφι», λέγει, «κατορθώνουν τά λείψανα τῶν μαρτύρων. Γιατί ὁ χρυσός οὔτε ἀσθένεια ἀπομάκρυνε ποτέ οὔτε θάνατο ἔδιωξε, ἐνῶ τά ὀστά τῶν μαρτύρων ἐπέτυχαν καί τά δύο».
Ἅς ἐπικαλεσθοῦμε λοιπόν τίς πρεσβεῖες τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας πρός τόν οἰκτίρμονα Θεό καί ἅς τήν ἔχουμε ζωντανό παράδειγμα θείου ἔρωτος στό διάβα τῆς ζωῆς μας, διότι «Τῶν μαρτύρων ὁ θάνατος δέν εἶναι θάνατος ἀλλά ζωή πού δέν ἔχει τέλος».
ΑΜΗΝ.
Πρωτ. π. Παναγιώτης Μεγαλοκονόμος.