ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, σήμερα ἡ Εὐαγγελική Περικοπή μᾶς λέει, ὅτι ὁ Χριστός μας ἀνεβαίνοντας πρός τά Ἱεροσόλυμα πῆρε μαζί του τούς δώδεκα μαθητές Του καί τούς ἔλεγε ἀκριβῶς τί πρόκειται νά πάθει σέ λίγες ἡμέρες.
Ἐκεῖ πού πάει θά τόν συλλάβουν, θά τόν βασανίσουν, θά τόν σταυρώσουν, θά τόν θανατώσουν, τούς ἔλεγε δηλαδή «τά μέλλοντα συμβαίνειν» γιατί ὡς Θεός, ὡς τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, γνώριζε τά πάντα.
Κατέβηκε στή γῆ ἔγινε ἄνθρωπος, προσλαμβάνοντας ὅλη τήν ἀνθρώπινη φύση, ἀφοῦ κανένας ἄλλος, παρά μόνο Αὐτός, δέν μποροῦσε νά σώσει τό πλάσμα Του.
Ἔρχεται ὄχι ὡς βασιλεύς, ἀλλά ὡς ἕνας ταπεινός ἄνθρωπος. Ἀκόμα καί οἱ δώδεκα μαθητές του ἐπειδή ἔχουν ἑβραϊκή νοοτροπία καί σκέφτονται ἑβραϊκά περιμένουν τόν Μεσσία Τους ὡς βασιλέα κοσμικό καί σωτῆρα τοῦ Ἰσραήλ, ὡς ἕνα πανίσχυρο ἡγέτη πού θά ἐλευθερώσει τόν Ἰσραηλιτικό λαό ἀπό τή δουλεία καί θά ὑποτάξει ὅλα τά ἔθνη.
Βλέπουν ὅτι ὁ Χριστός θεραπεύει ἀσθένειες, ἀνασταίνει νεκρούς, μέ πέντε ἄρτους τρέφει πέντε χιλιάδες κόσμο καί λένε ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ, αὐτός θά ἐλευθερώσει τό λαό μας καί θά ἱδρύσει ξανά τό κράτος μας.
Οἱ δύο ἐκ τῶν δώδεκα μαθητῶν οἱ υἱοί τοῦ Ζεβεδαίου τοῦ λένε: Κύριε ὅταν ἀναλάβεις τήν Βασιλεία σου νά μᾶς βάλεις στά δεξιά καί ἀριστερά σου.
Καί ὁ Χριστός τούς εἶπε : «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», δέν ξέρετε τί ζητᾶτε, δέν ἔχετε καταλάβει ἀκόμα «ποιός εἶμαι καί ποιό εἶναι τό ἔργο μου. Πᾶνε καί οἱ δύο γιά πρωτοκαθεδρίες, γιατί θέλουν ἐγκόσμια ἀξιώματα. Δέν εἶχαν καταλάβει ὅτι ὁ Χριστός δέν εἶναι ἐπίγειος Βασιλεύς. Τόν κατάλαβαν μόνο μετά τήν ἐπιφοίτησι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὁ Χριστός, ὅμως, εἶπε ὅτι ὅποιος θέλει νά εἶναι πρῶτος πρέπει νά γίνει δοῦλος καί ὑπηρέτης στήν διακονία τοῦ ἄλλου Ἐγώ δέ ἦλθα νά διακονήσω˙ «οὐκ ἦλθον διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι».
Ἄρα, ἀδελφοί μου, ἡ σημερινή Εὐαγγελική Περικοπή εἶναι μία διδασκαλία πρός ὅλους μας γιά τό ὅτι πρωταρχικός μας σκοπός πρέπει νά εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Καί πρέπει ἡ Βασιλεία Του νά κυριαρχήσει πάνω σέ ὅλους μας καί νά μήν θέλουμε νά γίνουμε πρῶτοι καί ἰσχυροί, ἀλλά νά πραδειγματισθοῦμε ἀπό τόν Κύριό μας, ὅπου στήν ἐπίγεια ζωή του ἐπορεύθη μέ ἄκρα ταπείνωσι, μέ θυσία, μέ ὑποταγή στό θέλημα τοῦ Πατέρα Του καί ἔγινε «λύτρον ἀντί πολλῶν». Ἀμήν.-
π. Διονύσιος Μάλλιος