ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Τήν ἀνισότητα τῆς κοινωνίας μας, χριστιανοί μου, μέ τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου, ἀλλά καί τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, ὅπου οἱ ὅροι ἀντιστρέφονται, μᾶς δείχνει ὁ Κύριός μας στό σημερινό Εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε.
Ὁ ἐπώνυμος πλούσιος μεγιστάνας ἔζησε τήν ἐπίγεια ζωή του μέσα στήν ἡδονή τοῦ πλούτου καί τῆς καλοπέρασης,
«εὐφραινόμενος καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς». Ἀντίθετα, ὁ ἄσημος στήν κοινωνία Λάζαρος ἔζησε μέσα στή φτώχεια καί τήν κακοπάθεια, χωρίς ὅμως ν’ ἀγανακτεῖ καί νά κρίνει ἀκόμη καί αὐτόν τόν ἀνελεήμονα πλούσιο.
Ἡ μετάβαση, ὅμως, μέ τό θάνατό τους στήν ἄλλη ζωή καί ἡ «ἀπαρχή μιᾶς ἄλλης βιοτῆς» ἦταν τελείως διαφορετική. Ὁ ἄσημος ἄνθρωπος εἶναι ὁ Λάζαρος, ὅπου οἱ Ἄγγελοι μεταφέρουν τήν ψυχή του στήν τρυφή τοῦ Παραδείσου. Καί ὁ ἐπώνυμος πλούσιος εἶναι κάποιος πού ἀπέθανε καί ἐτάφη, ἀλλά ἡ ψυχή ἔχασε τήν καλοπέραση τῆς ἐπίγειας ζωῆς. Βέβαια, ἡ φτώχεια δέν εἶναι τό μόνο ἐφόδιο γιά τόν Παράδεισο, ἀλλά ὅταν συνοδεύεται ἀπό τήν ὑπομονή καί τήν ἀγάπη, ὅπως συνέβη στόν φτωχό Λάζαρο τῆς παραβολῆς, πού δέν κατέκρινε τόν πλούσιο, ὁδηγεῖ σ’ αὐτόν.
Καί ὁ πλούσιος δέν καταδικάστηκε γιατί ἦταν πλούσιος, ἀλλά ὅπως λέγει καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος γιατί δέν ἐλέησε· «οὐ γάρ ἐπειδή πλούσιος ἐκολάζετο, ἀλλ’ ἐπειδή οὐκ ἠλέησε». Ἐκεῖνο πού πρέπει νά προσέξει ὁ Χριστιανός πού κατέχει ἀγαθά, πού ἔχει τήν ὑγεία του (ἡ ἔλλειψή της καμμία φορά μαλακώνει τήν ψυχή) εἶναι ὅτι αὐτά εἶναι δῶρα Θεοῦ, πού πρέπει εἰδικά τά ὑλικά ἀγαθά, καί ὅταν μάλιστα εἶναι πολλά, νά τά μοιράζεται μέ τούς συνανθρώπους του πού τά ὑστεροῦνται.
Χριστιανοί μου, τό πρόβλημα τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι ἄν ἔχει, ἤ δέν ἔχει πολλά ὑλικά ἀγαθά ἀλλά ὅτι ἔχει λησμονήσει τό Θεό καί κατά συνέπεια τόν συνάνθρωπό του.
Ὁ Φώτης Κόντογλου λέει «τούτη ἡ κακή ἀρρώστεια εἶναι σήμερα πολύ ἐξαπλωμένη, πάθος παγκόσμιο σ’ Ἀνατολή καί Δύση. Ποτέ οἱ ἄνθρωποι δέν ἀγαπήσανε τό χρῆμα τόσο πολύ ὅσο σήμερα. Γιατί ὁ σημερινός ἄνθρωπος εἶναι ὑλιστής, δέν πιστεύει σέ ἄλλη ζωή, ἐπειδή δέν πιστεύει σέ Θεό καί ρίχνεται μέ τά μοῦτρα ν’ ἀπολαύσει τούτη τή ζωή. Τούτη τή ζωή πού ὡς νά προφτάσεις νά τή δεῖς, φεύγει καί χάνεται σάν ἴσκιος. Αὐτόν, λοιπόν, τόν ἴσκιο κυνηγᾶ ὁ δύστυχος ἄνθρωπος σήμερα καί παιδεύεται καί σκοτώνεται, γι’ αὐτόν τόν ἴσκιο».ΑΜΗΝ.-
π.Παναγιώτης Μεγαλοκονόμος