samareitida 4ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

     Τό σημερινό Εὐαγγέλιο μᾶς μιλάει γιά τή συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ τή Σαμαρείτισσα στό πηγάδι τοῦ Ἰακώβ, ὅπου ὁ Χριστός κάθισε γιά νά ξαποστάσει περνώντας ἀπό τή Συχάρ.
     Ἡ Σαμαρείτισσα ἑνῶ πήγαινε μόνο γιά τό πηγάδι, βρέθηκε μπροστά στό Χριστό. Τό πηγάδι τῆς ἔδωσε τό ὑλικό νερό καί ὁ Χριστός μέ τό λόγο Του τό πνευματικό, τό «ὕδωρ τό ζῶν». Εἶναι «ἡ Χάρις τοῦ Πνεύματος», «ἡ δωρεά τοῦ Θεοῦ», πού λαμβάνει μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἀπό τή στιγμή πού θά ἀναγεννηθεῖ σέ μιά νέα ζωή. Αὐτό τό ἔλαβε κι ἡ γυναίκα αὐτή, πού μεταμορφώθηκε ἀπό μεγάλη ἁμαρτωλή σ’ ἔνθερμο κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου, γιά νά μαρτυρήσει τελικά γιά τήν πίστη καί τήν ἀγάπη της στό Χριστό καί νά γίνει ἔτσι μεγάλη ἁγία, ἡ Ἁγία Φωτεινή.


     Σ’ αὐτό τό μέρος, πού εἶναι τό πηγάδι τοῦ Ἰακώβ, ὁ Χριστός ἔκανε δύο μεγάλα χαρακτηριστικά πράγματα. Πρῶτον, μέ τόν ὑποδειγματικό του διάλογο ἔσπασε τό φράγμα τῆς ἀπαγορεύσεως νά διαλέγονται δημόσια καί μέ σοβαρότητα καί ὑπευθυνότητα ἄνδρες καί γυναῖκες. Σ’ αὐτό τό σημεῖο ὀφείλει πολλά ἡ γυναίκα καί γενικά ὁ πολιτισμός στό Χριστό. Καί δεύτερον, ἀπεκάλυψε τόν ἀληθινό δρόμο τῆς ἀληθινῆς λατρείας καί ὡμολόγησε ὅτι εἶναι ὁ Μεσσίας Χριστός. Ὁ Χριστός ἀπάλλαξε τή λατρεία ἀπό τήν τυπολατρεία, τά ἀνούσια πρωτόκολλα καί τίς μάσκες. Γι’ αὐτό βροντοφώναξε στή Σαμαρείτισσα ὅτι, «ὁ Θεός εἶναι πνεῦμα καί τούς προσκυνοῦντας Αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν». Ὁ Θεός δέν ζητάει θρησκευτικά καμώματα. Θέλει ἀναγέννηση μέ ἐσωτερικά βιώματα. Ἡ ἀληθινή λατρεία εἶναι ἕνα μέ τήν ἀγάπη, τήν ταπείνωση καί τή θυσία. Ἔξω ἀπ’ αὐτά δέν ὑπάρχει ἀληθινή πνευματική λατρεία.
     Ὡστόσο, τό μέρος αὐτό, ἡ «πηγή τοῦ Ἰακώβ», ὅπως τό ἀναφέρει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, ὑπάρχει καί μέσα στόν ἄνθρωπο. Γιατί μέσα του κανονικά γίνεται ἡ συνάντηση μέ τό Θεάνθρωπο. Μέσα του ὁ καθένας μας μπορεῖ νά συναντήσει τό Θεό καί νά ἀντλήσει ἀπ’ Αὐτόν «τό ὕδωρ τό ζῶν», ν’ ἀποκτήσει τή Χάρη Του!

π. Φρ. Δ.