ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἀπό σήμερα μέχρι καί τῆς Ἀναλήψεως προβάλλει τά θαύματα καί τίς συναντήσεις τοῦ Κυρίου, πού ἔγιναν κατά τή διάρκεια τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς τῶν Ἑβραίων.
Μέ ὅλα αὐτά θέλει νά μᾶς προετοιμάσει γιά τόν ἐρχομό τοῦ Παρακλήτου, τή μεγάλη ἡμέρα τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς.
Στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ἀκούσαμε γιά μιά ἀνθρώπινη τραγωδία. Δύο τρομερές καί ἀντίθετες δυνάμεις συμπνίγουν τόν ἄνθρωπο. Ἡ ἐρημιά καί ἡ πολυκοσμία.
Στό κέντρο τῆς περικοπῆς βρίσκονται σαφῶς τά λόγια τοῦ παραλύτου πρός τόν Χριστόν, «ἄνθρωπον οὐκ ἔχω». Αὐτή εἶναι στά ἀλήθεια ἡ κραυγή τοῦ ἀνθρώπου πού φτάνει στό σημεῖο νά γνωρίσει τήν τρομακτική δύναμη τοῦ ἀνθρώπινου ἐγωϊσμοῦ καί ναρκισσισμοῦ. Μόνος καί ἔρημος ἀνάμεσα στό «πλῆθος πολύ» ἔνοιωθε τήν μοναξιά καί τήν ἐγκατάλειψη ὁ καθηλωμένος παράλυτος. Ὁ καθένας περιμένει μόνος του, γιά τόν ἑαυτό του.
Δικαιολογημένα τό ἔλεγε ἐκεῖνος. Ὅντως δέν εἶχε ἄνθρωπο. Ἄνθρωπος σημαίνει καρδιά. Καί καρδιά σημαίνει ἀγάπη. Καί ἀγάπη σημαίνει προσφορά. Καί αὐτά δέν τά ἔβλεπε. Γύρω του ἔβλεπε ἄτομα, ἕτοιμα γιά κριτική, ὄχι γιά ἔργο. Ἐρχόταν ἡ στιγμή τοῦ θαύματος πού ὁ ἄγγελος τάραζε τά νερά τῆς κολυμβήθρας, καί ὅποιος ἔμπαινε πρῶτος στά νερά, θεραπεύονταν. Μά κανένας τόσα χρόνια δέν ὑποχώρησε νά τοῦ δώσει προτεραιότητα.
Μόνος παραμένει τόσα χρόνια. Περιμένει τό θαῦμα ἔχοντας στήν ψυχή του σάν ἀναμμένη λαμπάδα τήν ἐλπίδα. Ἡ μεγάλη στιγμή ἦλθε. Κάποια ἡμέρα τά βουρκωμένα ἀπό τόν πόνο μάτια του συναντήθηκαν μέ τά στοργικά μάτια τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος τόν ρωτάει προηγουμένως : «Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;» Σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεάνθρωπος. Καί ὕστερα προχωρεῖ στή θαυμαστή ἐπέμβασή του.
Τό δρᾶμα λύθηκε. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός συνάντησε τόν παράλυτο καί τοῦ χάρισε τά πάντα. Τοῦ ἔλυσε τήν μοναξιά του.
Ἐάν καί ἐμεῖς συναντηθοῦμε μέ τό Θεάνθρωπο Χριστό θά σταματήσουμε νά εἴμαστε μόνοι, καί νά νοιώθουμε μοναξιά. Θά ἑνωθοῦμε μεταξύ μας καί μέ ὅλη τή κτίση. Θά ἑνωθοῦμε καί μέ τόν ἑαυτό μας. Αὐτός θά εἶναι καί ὁ μεγαλύτερος θρίαμβός μας.
Ἀρχιμ. π. Φρ. Δημητρίου