ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἡ τετάρτη Κυριακή τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, στήν ὁποία τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα εἶναι μία περικοπή ἀπό τό 8ο κεφάλαιο τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου. Στήν περικοπή αὐτή ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος μᾶς περιγράφει ἕνα ἀπό τά πάμπολλα θαύματα πού ἔκαμε ὁ Κύριος, τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ δούλου τοῦ ἑκατοντάρχου, ἑνός δηλαδή ρωμαίου ἀξιωματικοῦ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.
Ὅπως διηγεῖται ὁ Εὐαγγελιστής, ὅταν ὁ Κύριος ἔφτασε στήν Καπερναούμ, τόν πλησίασε ἕνας ἑκατόνταρχος καί τόν παρακαλοῦσε νά θεραπεύσει τόν δοῦλο του, πού ἦταν παράλυτος καί ὑπέφερε ἀπό φρικτούς πόνους. Καί ὅταν ὁ Κύριος τοῦ εἶπε ὅτι θά ἔρθει στό σπίτι του νά τόν θεραπεύσει, ἐκεῖνος ἀπήντησε, ὅτι δέν χρειάζεται νά κάνει τόν κόπο νά ἔρθει, ἀφ’ ἑνός μέν διότι δέν εἶναι ἄξιος νά τόν ἐπισκεφθεῖ καί ἀφ’ ἑτέρου διότι μπορεῖ καί ἀπό μακριά, μέ ἕνα του μόνον λόγο νά τόν θεραπεύσει. Στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά ἐπισημάνουμε τήν Πίστη, ἀλλά καί τήν ταπείνωση αὐτοῦ τοῦ ἀξιωματικοῦ. Καί τοῦτο διότι πρῶτον μέν πιστεύει, ὅτι ὁ Κύριος ἔχει τήν ἐξουσία νά θεραπεύει ἀσθένειες ὄχι μόνο ἀπό κοντά, ἀλλά καί ἀπό μακρυά, ὅπως ἐπίσης καί ὅτι ἔχει τήν ἐξουσία νά θεραπεύει, ὄχι παρακαλώντας τόν Θεόν, ἀλλά μέ ἕνα μόνο του πρόσταγμα, πράγμα τό ὁποῖο δείχνει τήν παντοδύναμη ἐξουσία Του. Διότι δέν εἶπε «παρακάλεσε τόν Θεόν», ἀλλά «δῶσε ἕνα πρόσταγμα». Ἡ ταπείνωσή του πάλι φαίνεται ἀπό τό ὅτι δέν θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἄξιο νά ὑποδεχθεῖ καί νά φιλοξενήσει στό σπίτι του τόν Κύριο, παρ’ ὅλο πού ἦταν ἕνα ἐξέχον πρόσωπο σέ ὅλη τήν κοινωνία τῆς Γαλιλαίας.
Τό ἐρώτημα εἶναι: Ἄραγε ἐμεῖς πῶς ὑποδεχόμαστε τόν Χριστό ὅταν μεταλαμβάνουμε τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου; Μέ τήν ἴδια Πίστη καί ταπείνωση πού εἶχε ὁ ἑκατόνταρχος, ἤ μέ ἐπιπολαιότητα καί χωρίς τήν πρέπουσα προετοιμασία; Καί αὐτός μέν παρ’ ὅλο πού ἦταν ἐθνικός - εἰδωλολάτρης εἶχε τήν πρέπουσα γνώμη γιά τόν Χριστό καί πῆρε τήν πρέπουσα ταπεινή στάση ἀπέναντί του. Ἐμεῖς δέ, πού θέλουμε νά εἴμαστε καλοί χριστιανοί, δέν συναισθανόμαστε τήν ἀναξιότητά μας, ὅταν πρόκειται νά μεταλάβουμε τά Ἄχραντα Μυστήρια, οὔτε προσερχόμαστε μέ τήν κατάλληλη προετοιμασία. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἰδιαίτερα μᾶς ἐφιστᾶ τήν προσοχή πάνω στό θέμα αὐτό καί μᾶς προειδοποιεῖ γιά τίς τραγικές συνέπειες αὐτῶν πού μεταλαμβάνουν ἀναξίως. Λέγει: Ὅποιος μεταλαμβάνει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἀναξίως εἶναι ἔνοχος γιά ἀσέβεια καί βεβήλωση, τήν ὁποία ἀποτολμᾶ στό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου, (Α΄ Κορ. 11, 28-29). Αὐτό σημαίνει ὅτι ὄχι μόνο ὠφέλεια δέν παίρνει ἀπό τήν Θεία Μετάληψη, ἀλλά καί ἁμαρτάνει βαρύτατα. Καί παρά κάτω προσθέτει: Ἄς ἐξετάζει κάθε ἄνθρωπος τόν ἑαυτό του μέ προσοχή καί ἀφοῦ προετοιμασθεῖ μέ τήν ἐξέταση αὐτή, τότε ἄς μεταλαμβάνει τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Διότι ἐκεῖνος πού τρώει καί πίνει ἀνάξια, ἡ μετάληψη αὐτή γίνεται σ’ αὐτόν αἰτία καταδίκης, διότι ἀδυνατεῖ νά διακρίνει, ὅτι αὐτό πού τρώγει καί πίνει δέν εἶναι κοινή τροφή, ἀλλά τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου (Α΄ Κορ. 11,28-29). Γι’ αὐτό ἄλλωστε καί ἡ Ἐκκλησία διά τοῦ ἱερέως μᾶς προσκαλεῖ: «Μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε». Ἡ Ἐκκλησία δηλαδή μᾶς προειδοποιεῖ, ὅτι ἄν κάποιος δέν ἔχει φόβο Θεοῦ, πίστη καί ἀγάπη, ἄς μή προσέλθει.
Στή συνέχεια, παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τήν καταπληκτική Πίστη τοῦ ἑκατοντάρχου προσθέτει ἕνα προφητικό λόγο, πού ἐπρόκειτο νά πραγματοποιηθεῖ στό ἐγγύς μέλλον, μετά τήν Πεντηκοστή. Λέγει: Πολλοί θά εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐνῶ δέν θά εἶναι Ἰουδαῖοι, ἀλλά ἐθνικοί καί ὅμως θά πιστεύσουν μέ τήν ἴδια πίστη σάν αὐτή τοῦ ἑκατοντάρχου καί θά ἀξιωθοῦν νά ἐπιτύχουν τήν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἐνῶ ἀντίθετα, πολλοί θά εἶναι οἱ Ἰουδαῖοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἐνῶ θά ἔπρεπε πρῶτοι ἀπό ὅλους νά πιστεύσουν, ἐν τούτοις θά ἀπιστήσουν καί θά χάσουν τόν Παράδεισο. Αὐτό σημαίνει ὅτι τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως θά δοῦμε ἐκπλήξεις. Θά δοῦμε ἀνθρώπους πού στήν παροῦσα ζωή τούς θεωρούσαμε κολασμένους, νά ἀπολαμβάνουν τή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐνῶ ἄλλους πού τούς θεωρούσαμε ὡς ἁγίους, νά βρίσκονται στήν κόλαση.
Ἄς φοβηθοῦμε, ἀδελφοί μου, μήπως πάθουμε καί ἐμεῖς, ὅ,τι ἔπαθαν οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι ἐνῶ καθημερινά ἔβλεπαν ἀμέτρητα θαύματα, ἐν τούτοις δέν πίστευαν στόν Χριστό. Καί ἐνῶ γνώριζαν τίς προφητεῖες περί τοῦ Χριστοῦ καί ἔβλεπαν νά πραγματοποιοῦνται στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, πεισματικά ἐπέμεναν στήν ἀπιστία. Ἀντίθετα ὁ ἑκατόνταρχος παρ’ ὅλο πού δέν εἶχε τά πνευματικά πλεονεκτήματα, πού εἶχαν οἱ Ἰουδαῖοι καί χωρίς νά γνωρίζει τίς προφητεῖες περί τοῦ Χριστοῦ, τελικά πίστευσε στό Χριστό. Ἄς ἀγωνιστοῦμε νά ἀποκτήσουμε τήν πίστη καί τήν ταπείνωση τοῦ ἑκατοντάρχου μέ τήν συνεχῆ μετάνοια καί τή συμμετοχή μας στά Mυστήρια καί τή λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Ἀμήν.
Ἀρχιμ. Παῦλος Δημητρακόπουλος