ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Συνεργία Θεοῦ καί ἀνθρώπου
Σέ δύο σημεῖα τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς θά σταθοῦμε, ἀγαπητοί μου, πού ἀφοροῦν στή στάση τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἔναντι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατά τόν περίπατό του ἐπί τῆς θαλάσσης, καί τά ὁποῖα δεικνύουν τή συνεργία Θεοῦ καί ἀνθρώπου γιά τή σωτηρία τοῦ δευτέρου.
Τό πρῶτο σημεῖο εἶναι ὁ λόγος τοῦ Ἀπ. Πέτρου: «Πρόσταξέ με νά ἔλθω πρός ἐσένα». Βλέποντας ὁ Πέτρος τήν ὥρα τῆς θαλασσοταραχῆς τόν Ἰησοῦ ἐπί τῆς θαλάσσης, μεταξύ τῶν ὡρῶν 3-6 π.μ., νά περιπατεῖ, μέ τόν ἐνθουσιασμό πού τόν διακατεῖχε, φώναξε «πρόσταξέ με νά ἔλθω πρός ἐσένα». Ἄς προσέξουμε ὅτι δέν εἶπε «πρόσταξε νά βαδίσω ἐπάνω στά ὕδατα», ἀλλά τοῦ ζήτησε νά πάει κοντά του, πρᾶγμα πού δείχνει τήν ἀγάπη καί τήν πίστη του πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ ἐπιθυμία του λοιπόν εἶναι νά βρεθεῖ πλησίον του τό ταχύτερο.
«Ὁ δέ Κύριος εἶπε· Ἔλα πλησίον μου. Καί ἀφοῦ κατέβηκε ἀπό τό πλοῖο ὁ Πέτρος, περιπάτησε ἐπάνω στά ὕδατα βαδίζοντας πρός τόν Ἰησοῦ. Ὅταν ὅμως εἶδε τόν ἀέρα ὅτι ἦταν ἰσχυρός, κυριεύθηκε ἀπό φόβο καί μόλις ἄρχισε νά βουλιάζει φώναξε δυνατά καί εἶπε· Κύριε, σῶσε με. Ἀμέσως δέ ὁ Ἰησοῦς, ἀφοῦ ἅπλωσε τό χέρι του, τόν ἔπιασε καί τοῦ εἶπε· Ὀλιγόπιστε, γιατί δείλιασες;».
Τό ἅπλωμα τῆς χειρός τοῦ Ἰησοῦ στόν Ἀπ. Πέτρο ἀποτελεῖ τό δεύτερο σημεῖο τοῦ ἐνδιαφέροντος μας. Ἐρωτάει ὁ ἱερός Χρυσόστομος «καί γιατί δέν πρόσταξε ὁ Ἰησοῦς τούς ἀνέμους νά σταματήσουν, ἀλλ’ ὁ ἴδιος ἅπλωσε τό χέρι του καί τόν ἔπιασε;». Γιά νά ἀπαντήσει ὁ ἴδιος «ἐπειδή χρειαζόταν καί ἡ πίστη τοῦ Πέτρου. Διότι, ὅταν ἀπουσιάζει ἡ ἀπό μέρους μας προσπάθεια, τότε σταματᾶ καί ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ» (ΕΠΕ 11, 348).
Ἀγαπητοί μου, αὐτά τά δύο σημεῖα: τό «πρόσταξέ με νά ἔλθω πρός ἐσένα» καί ἡ ἔκταση τῆς χειρός τοῦ Ἰησοῦ πρός βοήθεια φανερώνουν τή συνεργητική σχέση Θεοῦ καί ἀνθρώπου γιά τήν ἐπίτευξη τῆς σωτηρίας. Πιό συγκεκριμένα, γιά νά ἰδιοποιηθεῖ ὁ ἄνθρωπος τά ἀγαθά τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου, πού ἀπορρέουν ἀπό τή σταυρική του θυσία, εἶναι ἀναγκαία ἡ συνέργεια θείου καί ἀνθρώπινου παράγοντα, ἡ ἀμφίδρομη σχέση Θεοῦ καί ἀνθρώπου καί ἡ ἐναρμόνιση θείας καί ἀνθρώπινης θέλησης. Ὁ Θεός τείνει τή σωτήρια χεῖρα του πρός τόν ἄνθρωπο, μιά καί δέν δύναται ὁ ἄνθρωπος νά ἀνορθώση μόνος του τόν ἑαυτό του, καί ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει νά ἀνταποκριθῆ. Ἡ χάρη, ἡ σωτηρία, εἶναι δῶρο τῆς θείας ἀγαθότητας καί προσφέρεται ἀνεξαιρέτως σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ὡστόσο, στήν ἐλευθερία τῆς ἀνθρώπινης βούλησης ἐπαφίεται ἡ ἀποδοχή ἤ ἀπόρριψη ἐκείνης, ἡ οἰκειοποίηση ἤ ἡ ἀντίσταση κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ Θεία Χάρη δέν ἐνεργεῖ ἀναγκαστικῶς, δέν καταναγκάζει τόν ἄνθρωπο, ἀλλ’ ἐκεῖνος ἐλεύθερα ὑπακούει σ’ ἐκείνη.
Ἄς καλέσουμε κι ἐμεῖς τόν Κύριο σέ βοήθεια. Νά μᾶς ἀνορθώσει ἀπό τόν βυθό τῆς ἁμαρτίας σέ προσωπικό, ἐθνικό καί παγκόσμιο ἐπίπεδο, φωνάζοντάς του: «Κύριε, πρόσταξέ μας νά ἔλθουμε πρός ἐσένα»! Ἀμήν.
Ἱεροδιάκονος Ἱερόθεος Κρητικός