ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ σημερινή Ἀποστολική περικοπή, πού ἀκούσαμε προηγουμένως, εἶναι ἀπό τήν Β΄ Πρός Κορινθίους ἐπιστολή, πού χαρακτηρίζεται ἀπό ἔντονο προσωπικό χαρακτήρα. Ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ὁ Ἀπ. Παῦλος ἀναφέρεται συχνά στό πρόσωπό του ὀφείλεται στήν ἐμφάνιση ψευδαποστόλων στήν Κόρινθο, οἱ ὁποῖοι ὑπέσκαπταν τό Ἀποστολικό του ἔργο, ἀμφισβητώντας τήν ἀποστολικότητά του. Ὡς ἐκ τούτου ὁ Ἀπόστολος, ὑπεραμυνόμενος τῆς Ἀποστολικῆς του ἰδιότητας, ἀναφέρεται στίς θυσίες καί στούς διωγμούς πού ὑπέστη, χάριν τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Καί δέν εἶναι λίγα ἐκεῖνα τά ὁποῖα ὑπέμεινε ὁ Ἀπόστολος.
«Ὑπέστη ναυάγιο, γιά νά καταπαύσει τό ναυάγιο τῆς οἰκουμένης· ἔμεινε στόν βυθό ἕνα ἡμερονύκτιο, γιά ν’ ἀνασύρει ἀπό τόν βυθό τῆς πλάνης· ὑπέμεινε κόπο, γιά νά ἀναπαύσει τούς κοπιῶντες· ὑπέφερε πληγές, γιά νά ἰατρεύσει ὅσους πληγώθηκαν ἀπό τόν διάβολο· ἔζησε στίς φυλακές, γιά νά ἐκβάλει στό φῶς ὅσους κάθονταν στίς φυλακές καί στό σκοτάδι· κινδύνευσε πολλές φορές νά θανατωθεῖ, γιά ν’ ἀπαλλάξει ἀπό φοβερούς θανάτους· πέντε φορές, σαράντα παρά μία μαστιγώσεις ἔλαβε, γιά νά ἐλευθερώσει ἀπό τόν διάβολο αὐτούς πού τό ἔκαναν αὐτό· λιθοβολήθηκε, γιά νά ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἀναισθησία τῶν λίθων...» καί πόσα ἀκόμη ὁ Ἱ. Χρυσόστομος καταμετρᾶ, ἐξαίροντας τά κατορθώματά του.
Ἀναφερόμενος ὁ ἱερός συγγραφέας τῆς ἐπιστολῆς σέ ὁράματα καί ἀποκαλύψεις, πού εἶδε, σημειώνει «καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ, ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι». Τοῦ δόθηκε σκόλοπας στό σῶμα, πού τόν ἐνοχλοῦσε, γιά νά μήν ὑπερηφανεύεται. Τί ἦταν ὅμως αὐτός ὁ «σκόλοψ τῇ σαρκί»; Ὁρισμένοι θεωροῦν ὅτι ἦταν κάποια σωματική ἀσθένεια, πού τόν ταλαιπωροῦσε. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὅμως, ἀπορρίπτοντας κάθε ἄλλη ἑρμηνεία, σημειώνει ὅτι ἦταν οἱ πειρασμοί πού εἶχε, ἦταν οἱ διῶκτες τοῦ Εὐαγγελίου καί κατ’ ἐπέκταση οἱ δικοί του. Ὅταν, συνήθως, οἱ ἄνθρωποι δέν ἔχουμε κάποιον σκόλοπα, κάποια θλίψη ἤ ἀσθένεια, ὑπερηφανευόμαστε, ξεχνοῦμε τόν Θεό καί ἀπομακρυνόμαστε ἀπ’ ἐκεῖνον. Κάνουμε πράγματα σπουδαῖα, νιώθουμε δυνατοί καί ὑπεραιρόμαστε. Ἀντιθέτως, οἱ θλίψεις, ὁ κόπος, οἱ στεναχώριες, ὁ φόβος, οἱ φροντίδες, ἰδιαιτέρως ἐκεῖνες πού περνοῦμε γιά τήν Πίστη μας, ἀποτελοῦν κτύπημα ἐναντίον τοῦ διαβόλου. «Αὐτή εἶναι ἡ λαμπρά νίκη, αὐτό εἶναι τό τρόπαιο τῆς Ἐκκλησίας, ἔτσι κτυπάται ὁ διάβολος, ὅταν ἐμεῖς πάσχουμε στίς δοκιμασίες», λέγει πάλι ὁ χρυσορρήμων Πατήρ. Ἡ στενή καί τεθλιμμένη ὁδός εἶναι ἡ λαμπρότητα τῆς Ἐκκλησίας. Τότε τό ἐκκλησιαστικό σῶμα δοξάζεται, ὅταν διάγει βίο ἀσκητικό, μέ θλίψεις καί κακοπάθειες.
«Ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ’ ἐμοῦ». Τρεῖς φορές, δηλ. πολλές φορές, προσευχήθηκε ὁ Ἀπόστολος νά τόν γλυτώσει ὁ Θεός ἀπ’ ἐκεῖνον τόν σκόλοπα. Κι ἐμεῖς πολλές φορές ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό κάποια ἀσθένεια ἤ ἀπό κάποιους κακούς ἀνθρώπους καί θυμώνουμε, ἐάν ὁ Θεός δέν ἐκπληρώσει τό αἴτημά μας. Καί τί τοῦ εἶπε ὁ Θεός; «Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται». Σάν νά τοῦ λέει μέσα στήν ἀδυναμία σου φαίνεται ἡ δύναμή μου, ἰδιαίτερα στό ἀποστολικό κήρυγμα. Μήν ἀπαιτεῖς αὐτό πού ἐπιθυμεῖς, διότι ἀγνοεῖς τό συμφέρον σου καί θά εἶναι εἰς βάρος σου. Ἐγώ στέλνω θλίψεις καί θανάτους καί δυσκολίες, ἀλλά συνάμα, δίνω καί τή δύναμη νά τά ἀντιμετωπίσετε ὅλα αὐτά. Μᾶς ἀρκεῖ, λοιπόν, ἡ χάρη του, πού δίνει, γιά νά ὑποφέρουμε τούς πόνους καί τίς δοκιμασίες. Ἀμήν.
Ἱεροδιάκονος Ἱερόθεος Κρητικός