Ἐν Κυθήροις τῇ 3ῃ Μαρτίου 2009
(ὑπ΄ ἀριθ. 53/2009)
Πρός
Τούς
ἁγίους Πνευματικούς Πατέρας
καί
τούς λοιπούς Ἐφημερίους
τῆς
καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
«Σοί προσπίπτω Ἰησοῦ.
Ἡμάρτηκά σοι
ἱλάσθητί μοι, ἆρον τόν κλοιόν ἀπ΄ἐμοῦ
τόν βαρύν, τόν τῆς ἁμαρτίας,
καί ὡς
εὔσπλαγχνος Θεός, μετανοοῦντα δέξαι με»
(Τροπάριον Μεγ.Κανόνος)
Ἅγιοι Πατέρες, Ἀδελφοί μου καί Συλλειτουργοί,
Καλή καί εὐλογημένη ἡ Ἁγία καί Μεγάλη
Τεσσαρακοστή!
Καθώς εἰσήλθαμε μέ τήν χάριν τοῦ Κυρίου μας εἰς τό ἱερό καί εὐλογημένο στάδιο τῆς νηστείας, τῆς μετανοίας καί τῶν θείων ἀρετῶν, κύριο καί βασικό μέλημά μας, ἱερός ἀγών καί μεγάλη μας ἐπιδίωξις εἶναι νά ἐνστερνισθοῦμε καί νά βιώσουμε τά ἅγια αὐτά μηνύματα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐντονώτερα καί μονιμώτερα στόν καθημερινό μας βίο.
Μέ τήν διπλῆ νηστεία, τήν σωματική καί τήν πνευματική, ἐξασφαλίζεται ἡ ὑγεία τοῦ σώματος καί ἡ εὐρωστία τῆς ψυχῆς καί μέ τήν καλλιέργεια τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν βαδίζουμε τόν ἀνηφορικό δρόμο τῆς πνευματικῆς κατά Θεόν ζωῆς. Χρειάζεται καί μία ἀκόμη ἐνισχυτική τοῦ ἀγῶνος αὐτοῦ δύναμις καί ἀρετή, πού εἶναι ἡ μετάνοια, ἡ εἰλικρινής καί ριζική μετάνοια, ἡ ὁποία ἀναγεννᾶ καί ἀνακαινίζει τόν ἄνθρωπο. Αὐτή καθιστᾶ ἀποφασιστικό καί ἀνυποχώρητο τόν ἀγωνιζόμενο καί μετανοοῦντα χριστιανό. Χωρίς αὐτήν (τήν μετάνοια) οὔτε ἡ ἀληθινή νηστεία, οὔτε καί οἱ θεῖες ἀρετές κατορθώνονται.
Ὁ μετανοῶν πιστός προσπίπτει μέ πνεῦμα Θεοῦ, συστολή καί ἀπόφασι ἱερή μπροστά στόν Κύριο. Καί αὐτή ἡ κίνησις τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἐφελκύει τό Θεῖον ἔλεος καί τήν ἄπειρη φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Προσπίπτων ὁ μετανοῶν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ταπεινώνεται, συντρίβεται στήν καρδιά καί ἀναγνωρίζει τήν ἀναξιότητα καί ἁμαρτωλότητά του. Στή συνέχεια ὁμολογεῖ μέ παρρησία τήν ἐνοχή καί τό βάρος τῆς ἁμαρτίας, πού φέρει ἐπάνω του. Καί ἡ ὁμολογία τῆς σμικρότητος καί ἁμαρτωλότητός του, ὁδηγεῖ σέ θερμή καί ἔμπονη προσευχή, ἡ δέ προσφυγή καί ἐκζήτησις τοῦ Θείου ἔλεους («ἡμάρτηκα σοι ἱλασθητί μοι») λυτρώνει τόν ἁμαρτωλόν ἀπό τόν κλοιόν τόν βαρύν τῆς ἁμαρτίας καί ἡ χάρις τοῦ Παναγάθου Θεοῦ τόν προσδέχεται καί τοῦ χαρίζει ἄνεσιν ψυχῆς καί πνευματικήν ἀναψυχήν.
Ὅταν ὁ ἁμαρτωλός ἀποκτήσει αὐτογνωσίαν καί συνείδησιν τῆς ἁμαρτίας καί ἀναφωνήση ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς του τό ἥμαρτον λυτρώνεται κατά Θεόν καί ἐλευθερώνεται ἀπό πνευματικῆς πλευρᾶς.
Αὐτήν τήν ἐσωτερικήν πνευματικήν διεργασίαν, ἀδελφοί μου, καλούμεθα νά κάμωμε ἐν φόβῳ Θεοῦ καί ἀγάπῃ πολλῇ πρός τόν Κύριον καί διά τήν σωτηρίαν τῆς ψυχής μας.
Καί ἀφοῦ βιώσουμε πρῶτα ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τήν χάριν καί τήν γλυκύτητα τῆς μετανοίας καλούμεθα νά τήν διδάξωμε ἔργῳ τε καί λόγῳ εἰς τά πνευματικά μας τέκνα. «Δέν εἶναι δυνατόν, ὅταν ἁμαρτήσῃ κάποιος νά ξεφύγῃ τήν ἀνταπόδοσι, παρά μόνον μέ τήν μετάνοια πού ἐπιβάλλεται γιά τό κάθε σφάλμα» (Ὅσιος Μάρκος ὁ Ἀσκητής). Κατά τόν ἴδιο Ὅσιο Πατέρα : «Πρός τά ἐπερχόμενα πολλοί ἀντέταξαν πολλά, ἀλλά χωρίς τήν προσευχή καί τήν μετάνοια κανένας δέν διέφυγε τά δεινά». Καί πάλιν μᾶς διδάσκει: «Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ εἶναι κρυμμένο στίς ἀκούσιες ὀδύνες καί θλίψεις. Αὐτόν πού ὑπομένει τόν προσελκύει στή μετάνοια καί τόν ἀπαλλάσσει ἀπό τήν αἰώνια κόλασι».
Ἁγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Συχνά ψάλλουμε τόν κατανυκτικό ὕμνο : «Τῆς μετανοίας ἄνοιξον μοι πύλας Ζωοδότα...». Ἄς ἱκετεύουμε θερμά τόν Πανοικτίρμονα καί Πολυέλεο Κύριο καί Θεό μας νά μᾶς ἐλεῇ πλουσίως καί νά χαρίζῃ σέ μᾶς καί τά πνευματικά μας τέκνα μετάνοια καί ἀνάνηψι πνευματική.
Οἱ ἅγιοι Πνευματικοί, σύμφωνα μέ τό συνημμένο πρόγραμμα, νά ἀνακοινώσουν ἐγκαίρως τάς ἡμέρας ἐπισκέψεώς των εἰς τάς ἐνορίας τῆς πνευματικῆς εὐθύνης των καί οἱ ἅγιοι ἐφημέριοι νά ἐνημερώσουν ἐνωρίτερα τούς ἐνορίτες των διά τό φερέσβιο καί ἱερό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως.
Εὐχόμενος πατρικῶς, ὅπως γίνῃ θεοφιλῶς καί θεαρέστως ἡ διακονία καί τό ἱερό Μυστήριο αὐτό εἰς τάς ἐνορίας τῆς νήσου μας ἐπ΄ὠφελείᾳ καί ἁγιασμῷ τῶν χριστιανῶν μας διατελῶ,
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
καί ἀγάπης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ