«ΤΟ
ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»
(15-5-2011)
Ἀγαπητοί μου ἀκροατές, συμπολίτες μας Κυθήριοι, Ἀντικυθήριοι, καί ὅσοι ἄλλοι μᾶς ἀκοῦτε ἀπ' τούς Ραδιοφωνικούς Σταθμούς τῶν Κυθήρων, καί μέσῳ τοῦ διαδικτύου, μέ τήν σύνδεσί σας μέ τήν ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Εἴμαστε στήν 4η Κυριακή ἀπό τό Πάσχα, τήν Κυριακή τοῦ Παραλύτου, ὅπως ὀνομάζεται, λόγῳ τῆς ἐνθυμήσεως τοῦ θαύματος τῆς θεραπείας τοῦ παραλύτου, πού ἐπί 38 χρόνια ἀνέμενε τή γιατρειά του κοντά στή κολυμβήθρα τῆς Βηθεσδά τῶν Ἱεροσολύμων. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία γιορτάζει σήμερα τήν ἱερή μνήμη τοῦ Ὁσίου Παχωμίου τοῦ Μεγάλου καί τοῦ ἁγίου Ἀχιλλείου Ἀρχιεπισκόπου Λαρίσης.
|
Get the Flash Player to see this player. |
| Μπορείτε να κατεβάσετε αυτή την ομιλία σε αρχείο mp3 κάνοντας click εδώ.  |
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μέγας καί θεῖος Ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, ἦλθε νά συναντήση τόν ἄρρωστο παραλυτικό ἄνθρωπο, πού ἐπί 4 περίπου δεκαετίες, ὅπως εἴπαμε, ἦταν καθηλωμένος κοντά στήν ἰαματική κολυμβήθρα τῆς Βηθεσδά, προσμένοντας μέ μεγάλη ὑπομονή τήν θεραπεία του, ἀλλά καί ἀποθαρρημένος, λόγῳ τοῦ ὅτι δέν εἶχε κοντά του κάποιον ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἔγκαιρα θά τόν ἔβαζε πρῶτο στήν κολυμβήθρα, μετά τήν ταραχή τοῦ νεροῦ ἀπό τόν Ἄγγελο τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν τόν ἐρώτησε ὁ Χριστός ἄν θέλη νά γίνη ὑγιής, αὐτό ἀκριβῶς ἀπάντησε ὁ παράλυτος, ὅτι δέν ἔχει κοντά του ἄνθρωπο δικό του γιά νά τόν βοηθήση τήν συγκεκριμένη ἐκείνη ὥρα τῆς προσεγγίσεως τοῦ Ἀγγέλου τοῦ Κυρίου στήν κολυμβήθρα.
Καί τότε ἡ εὐεργετική ἐπέμβασις τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας ἦταν ἄμεση : «Σήκω ἐπάνω, πάρε τό κρεβάτι σου καί περπάτα». Κι ἀμέσως ὁ ἄνθρωπος ἔγινε καλά, σήκωσε τό κρεβάτι του καί περπατοῦσε.
Ἀργότερα, ὅταν ὁ Ἰησοῦς τόν βρῆκε στόν ναό τοῦ εἶπε : Νά τώρα ἔχεις γίνει καλά, ἀποκαταστάθηκε ἡ ὑγεία σου. Πρόσεξε λοιπόν νά μή ἁμαρτάνης πλέον γιά νά μή σοῦ συμβῆ τίποτε χειρότερο ἀπό τήν ἀρρώστεια πού εἶχες καί ἡ ὁποία ὀφείλονταν στίς ἁμαρτίες σου. Πρόσεξε μήπως περιπέσης καί σέ συμφορά τοῦ σώματος χειρότερη καί ταυτόχρονα χάσης καί τήν ψυχή σου μαζί μέ τήν ὑγεία τοῦ σώματος.
Ἀπό τά λόγια αὐτά τοῦ Κυρίου μας μαθαίνουμε, λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι ἡ ἀρρώστεια προέκυψε στόν παράλυτο ἀπό τίς ἁμαρτίες του. Καί διερωτᾶται κάποιος ἄλλος ἐκκλησιαστικός ἑρμηνευτής : Ὅλες οἱ ἀσθένειες προέρχονται ἀπό τά ἁμαρτήματά μας; Καί ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος : Ὄχι ὅλες οἱ ἀρρώστειες, ἀλλά οἱ περισσότερες. Διότι ἄλλες μέν ἀρρώστειες συμβαίνουν λόγῳ τῶν ἁμαρτημάτων, ὅπως ἔγινε μέ τόν παράλυτο αὐτό ... ἄλλες δέ ἀσθένειες γιά πνευματική καρποφορία καί ἄνοδο, ὅπως ἔγινε μέ τόν Ἰώβ, γιά νά φανῆ ἡ ἀρετή του. Καί προσθέτει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος : Μερικά νοσήματα συμβαίνουν καί ἀπό ῥαθυμία. Διότι καί ἡ γαστριμαργία καί ἡ μέθη καί ἡ ἀργία γεννοῦν τέτοια πάθη.
Στή συνέχεια ὁ ἱερός Χρυσόστομος διακρίνοντας τό βάρος καί τήν ἰδιαιτερότητα κάθε ἁμαρτίας κάνει τήν ἑξῆς ἐρώτησι: Ποῦ εἶναι λοιπόν αὐτοί πού λένε ὅτι σέ μιά κακή ὥρα σκότωσα καί σέ μιά σύντομη χρονική στιγμή ἐμοίχευσα καί κολάζομαι ἀθάνατα; Διότι νά καί αὐτός ὁ παράλυτος δέν ἁμάρτησε σέ ὅλα αὐτά τά ἔτη τῆς ἀσθενείας του καί ὅμως μιά ὁλόκληρη ζωή ξόδεψε ἐκτίοντας τήν τιμωρία του. Γιατί τά ἁμαρτήματα δέν κρίνονται μέ τή διάρκεια τοῦ χρόνου πού γίνονται, ἀλλά μέ αὐτή τήν ἴδια τή φύσι τῶν ἁμαρτιῶν.
Ἀπό τά παραπάνω συμπεραίνουμε ὅτι ἐνίοτε ἡ σωματική παραλυσία καί κάποιες βαρειές ψυχοσωματικές ἀσθένειες μερικές φορές προέρχονται ἀπό τήν προηγούμενη ἠθική καί πνευματική παραλυσία τοῦ ἀνθρώπου.
Κάθε παράβασις τοῦ ἠθικοῦ καί πνευματικοῦ νόμου τοῦ ἀνθρώπου ἔχει πολλές φορές τό τίμημα καί τό ἀντίκρυσμά της καί στή σωματική του καί ψυχική ὑγεία. «Ἀπό τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ἀσθενεῖ τό σῶμα, ἀσθενεῖ μου καί ἡ ψυχή» ψάλλουμε κάθε φορά στίς παρακλήσεις μας πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ καί Μητέρα ὅλων μας.
Ἰδιαίτερα, ὅταν οἱ ἄνθρωποι καταπατοῦν τούς ὅρους τῆς ἠθικῆς ζωῆς καί ἀθετοῦν καί διαστρέφουν τούς ἀνέκαθεν ἰσχύοντας ἠθικούς καί πνευματικούς νόμους, παραβιάζοντας τήν ἠθική συνείδησί τους, ἡ ἠθική καί πνευματική παραλυσία εἶναι ἐξόφθαλμος καί ἄκρως ἀνησυχητική.
Στήν Παλαιά Διαθήκη, στό βιβλίο τῶν Παροιμιῶν (κεφ.2, στιχ. 13-14) διαβάζουμε τά ἑξῆς σχετικά μέ τό θέμα μας : «Ὤ οἱ ἐγκαταλείποντες ὁδούς εὐθείας, τοῦ πορευθῆναι ἐν ὁδοῖς σκότους! Ὤ οἱ εὐφραινόμενοι ἐπί κακοῖς, καί χαίροντες ἐπί διαστροφῇ κακῇ!» (δηλ. ὤ πόσο δυστυχισμένοι εἶναι αὐτοί πού ἐγκαταλείπουν τούς ἴσιους καί καλούς δρόμους (τῆς ἀρετῆς) γιά νά βαδίσουν τούς σκοτεινούς καί κακούς δρόμους (τῆς ἁμαρτίας). Πόσο ταλαίπωροι εἶναι αὐτοί πού εὐφραίνονται ὅταν ζοῦν μέσα στήν κακία καί τά κακά πράγματα καί χαίρονται γιά τήν κακή τους διαστροφή!).
Καί στό προφητικό βιβλίο τοῦ Ἡσαΐα συναντᾶμε τά ἀκόλουθα (Ἡσ. 5,20-22) : «Οὐαί, οἱ λέγοντες τό πονηρόν, καλόν, καί τό καλόν, πονηρόν, οἱ τιθέντες τό σκότος φῶς, καί τό φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ, καί τό γλυκύ πικρόν! Οὐαί, οἱ συνετοί ἐν ἑαυτοῖς, καί ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες!». Αὐτά, μεταφραζόμενα στήν ἁπλῆ γλῶσσα, λένε τά ἑξῆς : Ἀλλοίμονο σ' αὐτούς πού ὀνομάζουν τό πονηρό πρᾶγμα καλό, καί τό καλό, πονηρό. Αὐτοί πού θεωροῦν τό σκοτάδι φῶς, καί τό φῶς σκοτάδι, τό πικρό γλυκύ, καί τό γλυκύ πικρό! Ἀλλοίμονο αὐτοί πού αὐτοθεωροῦνται συνετοί, δηλ. ἐχέφρονες, καί ἐπιστήμονες, μυαλωμένοι, ἐνῷ σκέπτονται καί κάνουν ὅλα τά παραπάνω.
Καί στήν Καινή Διαθήκη ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του (Ρωμ. 1,18-32) - γιά νά πάρωμε καί ἕνα δεῖγμα ἀπό τήν μετά Χριστόν ἐποχή, τήν ἐποχή τῆς χάριτος, τήν νέα καί ἀναγεννημένη ἐν Χριστῷ πνευματική περίοδο - γράφει τά ἀκόλουθα συγκλονιστικά καί ἀποκαλυπτικά, πού φανερώνουν τήν μεγάλη καί ἀνησυχητική διαστροφή καί τήν ἠθική καί πνευματική παραλυσία τῶν ἀνθρώπων (τά ἀποδίδουμε στήν ἁπλῆ γλῶσσα) :
«Ἀποκαλύπτεται ὅμως καί ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν οὐρανό γιά νά τιμωρήση κάθε ἀσέβεια καί ἀδικία τῶν ἀνθρώπων, πού μέ τά ἄδικα ἔργα τους συγκαλύπτουν τήν ἀλήθεια ... Ἐνῶ γνώρισαν τόν Θεό μέσα ἀπό τή δημιουργία, οὔτε τόν δόξασαν, οὔτε τόν εὐχαρίστησαν ὡς Θεό. Ἀντίθετα, ἡ σκέψις τους ἀκολούθησε λαθεμένο δρόμο, καί ἡ ἀσύνετη καρδιά τους βυθίστηκε στό σκοτάδι τῆς πλάνης. Ἔτσι, ἐνῶ θριαμβολογοῦσαν γιά τή σοφία τους, κατάντησαν ἀνόητοι, ὡς τό σημεῖο, ἀντί γιά τόν Δημιουργό ἀθάνατο Θεό, νά προσκυνοῦν εἴδωλα πού παρασταίνουν θνητούς ἀνθρώπους, πουλιά, τετράποδα καί ἑρπετά.
»Γι' αὐτό τούς παρέδωσε ὁ Θεός στίς βρωμερές ἐπιθυμίες τους ὥστε νά ἀτιμάζουν μόνοι τους τά σώματά τους. Στή θέσι τῆς ἀλήθειας τοῦ Θεοῦ ἔβαλαν τό ψέμα καί σεβάσθηκαν καί λάτρεψαν τήν κτίσι ἀντί γιά τόν Κτίστη, πού εἶναι αἰώνια εὐλογημένος. Γι' αὐτό τόν λόγο, λοιπόν, τούς παρέδωσε ὁ Θεός σέ ἐπαίσχυντα πάθη: Οἱ γυναῖκες ἀντικατέστησαν τίς φυσικές σχέσεις μέ ἀφύσικες (παρά φύσιν σχέσεις). Τό ἴδιο καί οἱ ἄνδρες˙ ἄφησαν τή φυσική σχέσι μέ τήν γυναίκα καί φλογίστηκαν μέ σφροδρό πάθος ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο, διαπράττοντας ἀσχήμιες μεταξύ τους, καί πληρώνοντας ἔτσι μέ τό ἴδιο τους τό σῶμα τό τίμημα πού ταίριαζε στήν πλάνη τους. Καί ἀφοῦ τό ἐθεώρησαν περιττό νά γνωρίσουν τόν Θεό ἐνσυνείδητα, τούς παρέδωσε ὁ Θεός στή μωρία τους, κι ἔτσι κάνουν ἀνάρμοστα πράγματα. Εἶναι γεμᾶτοι ἀπό κάθε λογῆς ἀδικία, πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία. Εἶναι γεμᾶτοι φθόνο, φόνο, φιλονικία, ἀπάτη καί κακοήθεια ... Καί ἐνῶ γνωρίζουν καλά τήν θεϊκή προειδοποίηση, πώς ὅσοι συμπεριφέρονται ἔτσι εἶναι καταδικασμένοι σέ αἰώνιο θάνατο, ὄχι μόνον κάνουν ὅλα ὅσα ἀναφέραμε, ἀλλά καί ἐπιδοκιμάζουν (καί ἐπιβραβεύουν) ὅσους βλέπουν νά συμπεριφέρωνται ἔτσι».
Μέ πόση ἀκρίβεια φωτογραφίζει καί τήν σύγχρονη ἐποχή μας ὁ μεγάλος τῶν ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος, φίλοι μου ἀκροατές! Ἀλλά, εἶναι καιρός νά κάνουμε ἕνα μουσικό διάλειμμα μέ ἐπίκαιρους ἐκκλησιαστικούς ὕμνους καί ἀμέσως θά συνεχίσωμε τήν ἐκπομπή μας.
-Συνεχίζουμε, ἀγαπητοί μου ἀκροατές, τήν ἑβδομαδιαία μας ἐκπομπή «Τό Μήνυμα τῆς Κυριακῆς», πού ἐκπέμπεται ἀπ' τούς Ραδιοφωνικούς σταθμούς τῶν Κυθήρων, καί μέσῳ τοῦ διαδικτύου, ἀπό τό Παναγιοσκέπαστο νησί τῆς Μυρτιδιώτισσας.
Μιλήσαμε μέχρι τώρα γιά τήν προσέγγισι τοῦ παραλύτου τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, τήν θεραπεία του καί τήν σύστασι πού τοῦ ἔκαμε νά προσέχη στό ἑξῆς νά μήν ἁμαρτάνη, ὅπως καί πρῶτα, γιά νά μήν πάθη κάτι χειρότερο.
Ἀκόμη, κάναμε λόγο γιά τήν ἠθική καί πνευματική παραλυσία τοῦ ἀνθρώπου, πού προέρχεται ἀπό τίς βαρειές καί ἀμετανόητες ἁμαρτίες καί τήν παραβίασι τῶν ἠθικῶν καί πνευματικῶν νόμων, ἀπό τή ζωή τῆς ἠθικῆς διαστροφῆς καί παρανομίας, ἀπό τήν ἔκλυσι τῶν ἠθῶν. Καί περί αὐτῶν μᾶς διεβεβαίωσαν θεόπνευστα κείμενα ἀπό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη, τά ὁποῖα μέ ἀκρίβεια φωτογραφίζουν τήν ἐποχή μας, πού διέρχεται μεγάλη ἠθική καί πνευματική κρίσι.
Δυστυχῶς σήμερα ἡ ἠθική παραλυσία καί διαστροφή, ὄχι μόνο εἶναι ἀσύδοτη καί ἀσύστολη ἐν πολλοῖς, ἀλλά καί προβάλλεται καί διαφημίζεται ... Τό πονηρό ὀνομάζεται καλό, καί τό καλό πονηρό, τό σκοτάδι φῶς καί τό φῶς σκοτάδι, τό πικρό γλυκύ καί τό γλυκύ πικρό, κατά τόν Προφήτη Ἡσαΐα.
Ὅσοι ἐπιλέγουν αὐτές τίς καταστάσεις, αὐτόν τόν ἠθικό ἐκτραχηλισμό καί κατήφορο ἔχουν τό δικαίωμα νά τό κάνουν ὡς ἐλεύθερα καί αὐτεξούσια πρόσωπα μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται. Ἡ συντεταγμένη, ὅμως, Πολιτεία τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Γένους μας δέν νομιμοποιεῖται οὔτε ἀπό τόν ἀνθρώπινο νόμο - τό Σύνταγμα, πού διέπεται ἀπό ἠθικές καί πνευματικές ἀρχές καί ἔχει ὡς κορωνίδα του τήν ἐπίκλησι τῆς Ἁγίας Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος καί ἀναγνωρίζει τήν χριστιανική πίστι τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τήν ἐπίσημη θρησκεία τοῦ Κράτους - οὔτε ἀπό τόν θεῖο καί χριστιανικό νόμο, ὁ ὁποῖος εἶναι διαφανής καί κρυστάλλινος.
Τό νά ἐπιχειρῆται μέ πολιτειακούς νόμους ἡ ἠθική διαστροφή τῶν ἠθικῶν καί πνευματικῶν νόμων, πού ἀείποτε ἴσχυσαν καί ἰσχύουν, τόσο στήν ἀρχαία πρό Χριστοῦ ἐποχή, ὅσο καί στήν μεταγενέστερη μετά Χριστόν ἐποχή, διά νά εὐνοηθοῦν ὡρισμένες ὁμάδες συνανθρώπων μας ἤ νά ὑποστηρίζωνται καί νά προβάλλωνται αὐτά καί καινοφανῆ μοντέλα νέου καί παραδόξου τρόπου ζωῆς ἀπό αἱρετούς τοπικούς ἄρχοντες, νά διοργανώνονται ἐπίσημες ἐκδηλώσεις, χρηματοδοτούμενες ἀπό τόν κρατικό κορβανᾶ, μέ τό σκεπτικό νά προσελκύσωμε τουρισμό στήν πατρίδα μας μέ τόν τρόπο αὐτό, εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνο καί ἀνησυχητικό γιά τήν κοινωνία μας ἀπό ἠθικῆς καί πνευματικῆς σκοπιᾶς. Αὐτό, ἄλλωστε, τό ἐπιβεβαιώνουν καί τά συχνά-πυκνά καθημερινά γεγονότα βίας, ληστείας, ἐγκληματικότητος καί ἠθικῆς ἀσυδοσίας.
Ἡ ἐποχή μας, ἀτυχῶς, ὑπενθυμίζει παρόμοια τρομερά ἐκφυλιστικά φαινόμενα τῆς ἐποχῆς τῶν Σοδόμων καί Γομόρρας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού ἐπέσυραν τότε παραδειγματικά τήν καταστροφή τῶν δύο αὐτῶν πόλεων καί τόν κατακλυσμό τῆς ἐποχῆς τοῦ Νῶε. Ὁ Πανάγαθος Θεός νά λυπηθῆ τήν ἀνθρωπότητα, τήν πατρίδα μας καί ὅλο τόν κόσμο, πού σκληρά δοκιμάζονται σήμερα.
Στή συνέχεια θά ἀκούσωμε τόν σοφό καί ἅγιο διδάσκαλο τῶν ταραγμένων καιρῶν μας, τόν ἅγιο Νεκτάριο Ἐπίσκοπο Πενταπόλεως, καθώς θά μᾶς μιλήση γιά τό μέγιστο κακό τῆς ἠθικῆς ὑποδούλωσης καί γιά τήν συνείδησι τοῦ ἀνθρώπου πού ἐπαναστατεῖ καί διαμαρτύρεται γιά τό κακό, γιά τόν ἠθικό νόμο καί τόν ἠθικό βίο, πού ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο καί τόν ἐξομοιώνει μέ τόν Θεό (Ὀσμή εὐωδίας Πνευμ. Φιλοκαλικά Γ', Ἁγ. Νεκταρίου, σελ. 951-952, 946-947, 948-949).
Μέγιστον κακόν ἡ ἠθική ὑποδούλωσις.
Ἡ ἁμαρτία καί ὁ θάνατος εἶναι δεινά ἐπακόλουθα τῆς ὑποδουλώσεως τῆς ἐλευθέρας βουλήσεως τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς παρακοῆς καί παραβάσεως τοῦ θείου ἠθικοῦ νόμου... Ἐάν ὁ Ἀδάμ, ὡς αὐτεξούσιο καί ἐλεύθερο ὄν, δέν ὑπέτασσε τήν ἠθικήν του ἐλευθερίαν στό διάβολο, οὐδέποτε θά παρέβαινε τήν θεία ἐντολή∙ ἡ ἁμαρτία ἄρα καί ὁ θάνατος ὑπῆρξαν ἐπακόλουθα τῆς ἠθικῆς ὑποδούλωσης τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ ἠθική ὑποδούλωσις εἶναι συνεπῶς μέγιστο κακό, διότι φέρει τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο, δηλαδή τήν ἐξαχρείωσι τῆς εἰκόνας καί τήν διαφθορά τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος.
Ἡ ἁμαρτία εἶναι μεγάλο κακό, διότι δηλητηριάζει τήν ψυχή, βάζει μέσα της νοσογόνα σπέρματα, τήν λιώνει, τήν διαφθείρει καί τελικά τῆς προετοιμάζει τόν θάνατο. Ὅπως οἱ ἀρρώστειες διαφθείρουν τά σώματα καί τά θανατώνουν, ἔτσι καί οἱ ἁμαρτίες τήν ψυχή∙ ἡ ψυχή πού εἶναι ἄρρωστη, εἶναι βεβαρημένη ἀπό τό πάθος τῆς ἁμαρτίας καί δέν μπορεῖ νά ἀνυψωθῆ στόν οὐρανό καί νά ἰδῆ τό φῶς τῆς ἀλήθειας.
Ὁρισμός καί σκοπός τῆς συνειδήσεως.
Ἡ συνείδησις εἶναι ἡ εἴδησις, ἡ γνῶσις τοῦ ἠθικοῦ νόμου, συνεχίζει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, τήν ὁποία ἔχει ἡ ψυχή γιά νά διακρίνει τίς πράξεις σέ ἀγαθές καί κακές καί ἀμερόληπτα νά κρίνει τό ποιόν αὐτῶν τῶν πράξεων καί νά κατακρίνει μέν τίς κακές, νά ἐγκρίνει δέ τίς ἀγαθές. Τήν συνείδησι ἔχει ἡ ψυχή ἔμφυτη∙ ἔχει δηλαδή ἡ ψυχή ἔμφυτη δύναμη νά γνωρίζει τί εἶναι δίκαιο καί τί ἄδικο∙ ποιό εἶναι τό ἀγαθό καί ποιό εἶναι τό κακό∙ τί εἶναι ἀληθινό καί τί ψεύτικο.
Οὐδέν ἀλγεινότερον συνειδήσεως ἐξεγειρομένης καί ἐλεγχούσης.
Καί στή συνέχεια λέει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ὅτι ἡ συνείδησις ἐκείνου τοῦ ἀνθρώπου πού ἀθετεῖ τόν ἠθικόν νόμον εἶναι τυραννική, εἶναι φοβερή∙ δέν ὑπάρχει πιό βασανιστικότερο γιά τήν ψυχή ἐκείνη πού ἁμαρτάνει ὅταν ἡ συνείδησις διεγείρεται, ἐξεγείρεται καί τόν ἐλέγχει∙ διότι τίποτα δέν ταράσσει καί δέν χτυπάει τήν ψυχήν περισσότερον, ὅσον ὁ ἔλεγχος τῆς συνείδησης. Τό δικαστήριο τῆς συνειδήσεως εἶναι ἀδέκαστο καί αὐστηρότατο.
Ὁ ἠθικός νόμος εἶναι ἡ μυστική δύναμις ἡ προάγουσα καί τελειοῦσα τόν ἄνθρωπον.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος λέγει, ὅτι ὁ ἠθικός νόμος εἶναι ἡ μυστική δύναμις πού προάγει καί τελειοποιεῖ τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἠθικός νόμος εἶναι ἔμφυτος στόν ἄνθρωπο νόμος καί ἐκδηλώνεται ὡς συμφυής διάθεσις τοῦ ἀνθρώπου καί κλίσις πρός τό ἀγαθόν, πρός τό ἀληθινό, πρός τό δίκαιο.
Ὁ ἠθικός νόμος ὁδηγεῖ στή τελείωσι καί στήν ἁγιότητα καί ἀναδεικύει τόν ἄνθρωπο φωτεινό καί θεόμορφο ὁμοίωμα. Ὁ ἠθικός νόμος ἐλευθερώνει ἀπό τήν δουλεία τῶν παθῶν καί ἀναδεικνύει τούς τηρητές του ἠθικά ἐλεύθερους. Ὁ ἠθικός νόμος εἶναι ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή, αἰώνια ζωή. Αὐτοί πού φυλάσσουν τόν ἠθικό νόμο ἔχουν διάνοια φωτισμένη καί καρδία καθαρή. Αὐτός πού φυλάττει τόν ἠθικό νόμο εἶναι φίλος τοῦ Θεοῦ καί εἶναι κάτω ἀπό τήν Θεία Χάρι. Αὐτός πού τηρεῖ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ διώχνει μακριά τούς φόβους καί αὐτός πού φυλάει τόν νόμο εἶναι ἔξω ἀπό ὅλους τούς φόβους τῆς ζωῆς.
Ὁ ἠθικός νόμος εἶναι ἀγαθό μέγιστο πού ἔχει δωρηθεῖ στόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Θεό γιά νά ζήση στή γῆ ἐλεύθερος καί νά εἶναι μακάριος καί νά ἀναδειχθῆ ἰσχυρός, νά ἀνυψωθῆ σέ μεγάλη δόξα καί νά βαδίζη πάντοτε πρός τήν τελειότητα. Ὁ ἠθικός νόμος εἶναι ἡ μυστική δύναμις ἡ ὁποία ἀνυψώνει καί τελειοποιεῖ τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἠθικός νόμος εἶναι ἡ θαυματουργός δύναμις ἡ ὁποία ἐξυμνεῖ καί ἀνεβάζει μέχρι τόν οὐρανό τόν ἄνθρωπο. Ὁ ἠθικός νόμος εἶναι ὁ φωτεινός καί τηλαυγής φάρος πού φωτίζει τόν ἄνθρωπο μέσα στό πέλαγος τῆς ζωῆς του. Ὁ ἠθικός νόμος εἶναι ὁ ἀκύμαντος λιμένας, στόν ὁποῖο ἡ γαλήνη τῆς καρδίας πάντονε ἐπικρατεῖ, εἶναι τό ἀπόρθητο φρούριο, τό ὁποῖο δέν καταλαμβάνεται ἀπό τούς ἐπιδρομεῖς ἐχθρούς καί διασώζει σέ ἀσφάλεια ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶναι μέσα σ' αὐτό τό φρούριο τοῦ ἠθικοῦ νόμου. Ὁ ἠθικός νόμος εἶναι ἡ ἀσφαλής ἄνοδος πρός τόν Θεόν.
Διατί ὁ ἠθικός βίος εἶναι ὁ ἁρμόζων εἰς τόν ἄνθρωπον βίος.
Στή συνέχεια, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος λέγει, μεταξύ ἄλλων, γιατί ὁ ἠθικός βίος εἶναι αὐτός πού ταιριάζει στόν ἄνθρωπο. Ὁ ἠθικός βίος εἶναι ὁ ταιριαστός γιά τόν ἄνθρωπο βίος πρῶτον, γιατί σ' αὐτήν τήν ἠθική ζωή πληροῦνται, ἐκπληρώνονται οἱ ἱεροί πόθοι τῆς καρδιᾶς του. Δεύτερον, ὁ ἠθικός βίος εἶναι σύμφωνος πρός τόν γραπτόν μέσα στήν καρδιά του νόμον. Τρίτον, διότι τό ἀγαθόν ἦθος, τό καλό ἦθος εὐχαριστεῖ τήν καρδιά τοῦ ἠθικοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἱκανοποιεῖ. Τέταρτον, διότι δέν τοῦ ἀρέσει ὁ ἀνήθικος βίος καί τόν βδελύσσεται, τόν ἀποστρέφεται καί πέμπτον, διότι αἰσθάνεται ὅτι μόνος ὁ ἠθικός βίος ταιριάζει σ'αὐτόν τόν ἄνθρωπο πού ἀγαπᾶ τήν ἠθική ζωή.
Ὁ κατά Χριστόν ἠθικός βίος ἁγιάζει τόν ἄνθρωπον καί τῷ Θεῷ ἐξομοιοῖ.
Καί τέλος νά ἀναφέρουμε, τί λέγει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος γιά τόν κατά Χριστό ἠθικό βίο, γιατί μέχρι τώρα μίλησε γιά τόν ἠθικό βίο καί τόν ἠθικό νόμο. Τώρα μιλάει γιά τόν κατά Χριστόν ἠθικό βίο, ὁ ὁποῖος ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο καί τόν ἐξομοιώνει μέ τόν Θεόν.
Ὁ ἠθικός βίος εἶναι ὁ κατά Χριστόν βίος. Ὁ κατά Χριστόν ἠθικός βίος εἶναι ὁ ἀληθινός ἠθικός βίος. Αὐτός τούς καθιστᾶ τούς ἀνθρώπους κοινωνούς τῶν Θείων Μυστηρίων. Αὐτός τήν εἰρήνη τήν ἐπιβραβεύει στήν καρδιά καί τό θεῖο ἔλεος χαρίζει στόν ἄνθρωπο, τόν πνευματικό ἄνθρωπο. Αὐτός τήν διάνοια τήν διατηρεῖ καθαρή καί τήν ἀναπτερώνει γιά νά μεταρσιώνεται πρός τόν Θεόν. Αὐτός ὁ ἠθικός βίος τήν ψυχή τήν ἀνεβάζει καί τήν προάγει ἀπό τά γήινα πρός τά οὐράνια. Αὐτός ταπεινώνει τό φρόνημα. Αὐτός τίς ὁρμές τίς συγκρατεῖ. Αὐτός ὁ ἠθικός βίος δαμάζει τά πάθη. Αὐτός κατευνάζει τίς ἐπιθυμίες.
Ὁ κατά Χριστόν ἠθικός βίος ἀναδεικνύει ἀγαθούς καί καλούς ἀνθρώπους. Αὐτός ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ἐπιστήμη. Αὐτός ὁδηγεῖ στήν πραγματική εὐτυχία. Αὐτός φέρει καί ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν δόξα, τήν ἀληθινή δόξα. Αὐτός χαρίζει τήν τιμή. Αὐτός πλέκει τούς στεφάνους. Αὐτός προετοιμάζει τό τιμημένο γῆρας, τά τιμημένα γηρατειά. Αὐτός χαρίζει τήν ὑγεία. Αὐτός δίνει τήν σταθερότητα στόν ἄνθρωπο. Αὐτός χαρίζει τήν ἀνδρεία. Αὐτός διαπλάσσει τόν χαρακτῆρα. Αὐτός, ὁ ἠθικός βίος, ὁ χριστιανικός ἠθικός βίος, χαρίζει τήν εὐγένεια. Αὐτός τήν ψυχή τήν ἀνεβάζει πνευματικά. Αὐτός περιφρουρεῖ τόν ἄνθρωπο μέ τήν σωφροσύνη. Αὐτός χαρίζει τήν ἁγνότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. Αὐτός περισώζει τήν παρθενία τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος.
Αὐτά τά τόσο σπουδαῖα καί περισπούδαστα μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος.
Νά κάνουμε ἕνα ἀκόμη μουσικό διάλειμμα, φίλοι μου ἀκροατές, καί ἀμέσως θά συνεχίσωμε τήν ἐκπομπή μας.
-Ἀγαπητοί μου ἀκροατές, συμπολίτες μας Κυθήριοι, Ἀντικυθήριοι καί ὅσοι ἄλλοι μᾶς ἀκοῦτε ἀπ' τούς Ραδιοφωνικούς σταθμούς τῶν Κυθήρων, καί μέσῳ τοῦ διαδικτύου, συνεχίζουμε τήν καθιερωμένη ἐκπομπή μας «Τό Μήνυμα τῆς Κυριακῆς» ἀπό τό νησί τῆς Μυρτιδιώτισσας.
Ἀναφερθήκαμε μέχρι τώρα στή θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Βηθεσδά πού ἔκανε ὁ Χριστός μας καί στήν σωτήρια συμβολή, πού τοῦ ἔδωσε, ὅταν τόν ξαναεῖδε. Εἴπαμε γιά τήν ἠθική παραλυσία τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ, πού προκάλεσε τήν σωματική, καθώς ἐπίσης καί γιά τήν ἠθική διαστροφή καί τίς συνέπειές της. Καί ἀκόμη, ἀκούσαμε καί τή σχετική διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου γιά τίς θλιβερές αὐτές ἠθικές καί πνευματικές καταστάσεις, ἀλλά καί γιά τόν ἠθικό καί πνευματικό νόμο καί τήν ἠθική ζωή.
Ἀκολούθως θά ἐπικαλεσθοῦμε τρία παραδείγματα, τά ὁποῖα ἐπιβεβαιώνουν τά παραπάνω καί ἀφοροῦν στά ὀλέθρια ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας.
(«Ὅταν θέλης νά ξεκουράζεσαι», Α', ΟΧΑ «Λυδία», σελ. 121, 180-182, 184-186).
Ὁ δολοφόνος
Στήν Βραζιλία, ὑπάρχει ἕνα φυτό πού ὀνομάζεται δολοφόνος. Ἀνήκει στήν κατηγορία τῶν ἀναρριχωμένων. Στήν ἀρχή σέρνεται γύρω ἀπό τό δένδρο. Χωρίς καμμιά ἰδιαίτερη σπουδή. Ὅταν, ὅμως, περιζώση τόν κορμό, ἐξελίσσεται ραγδαίως καί περιτυλίσσει ὅλα τά κλωνάρια τοῦ δένδρου. Ὅταν ὁ δολοφόνος φθάση στήν κορυφή, τό δένδρο εἶναι πλέον νεκρό ἀπό τόν θανάσιμο ἐναγκαλισμό.
Τόν ἴδιο ἀκριβῶς ἐναγκαλισμό κάμνει καί ἡ ἁμαρτία στόν ἄνθρωπο. Στήν ἀρχή ἐκδηλώνεται δειλά-δειλά, ἀλλά ὅταν προχωρήση καί ριζώση στόν ἐσωτερικό μας κόσμο, τότε ἐξελίσσεται ραγδαῖα, μᾶς περισφίγγει καί ἐπιφέρει τόν πνευματικό μας θάνατο.
Τά φουντούκια στό σταμνί
Ὁ Αἴσωπος ἀναφέρει πώς κάποτε ἕνα μικρό παιδί εἶχε μιά ἰδιαίτερη ἀδυναμία στά φουντούκια. Ψάχνοντας, βρῆκε ἕνα σταμνί γεμᾶτο ἀπό φουντούκια. Στά γρήγορα χώνει τό χεράκι του μέσα στό σταμνί καί γεμίζει τή χούφτα του. Δυστυχῶς, ὅμως, τό στόμιο τοῦ σταμνιοῦ ἦταν στενό. Χωροῦσε ἄδειο τό χέρι, ὄχι ὅμως καί τήν χούφτα του γεμάτη. Ἔκανε πολλές προσπάθειες, ἀλλά δέν κατώρθωσε νά ἐλευθερώση τό χεράκι. Τά μάτια του γέμισαν ἀπό δάκρυα. Ἔκλαιγε καί φώναζε βοήθεια. Τρέχει ὁ παπποῦς μέ ἀγωνία.
-Τί ἔπαθες παιδί μου;
Ὁ μικρός εἶπε τήν ἱστορία του. Καί ὁ παπποῦς εἶπε.
-Ἄφησε τά φουντούκια μέσα στό σταμνί καί τράβηξε τό χέρι σου.
Αὐτό καί ἔγινε. Τό χέρι του ἐλευθερώθηκε, ἀλλά ὁ καρπός τῆς ἀδυναμίας του ἔμεινε κλεισμένος καί πάλι στό σταμνί.
Τό ἴδιο κάνουν καί στήν ἐποχή μας πολλοί χριστιανοί. Βυθίζουν λαίμαργα τό χέρι τῆς ζωῆς μέσα σέ κάποιο ἁμαρτωλό πιθάρι καί ἔχουν τήν ἀπαίτησι καί τά φουντούκια τῆς ἁμαρτίας νά κρατοῦν σφιχτά στό χέρι, ἀλλά καί τό χέρι νά κρατοῦν ἐλεύθερο.
Ἡ ἀληθινή ἐλευθερία δίδεται σ' αὐτούς, πού ἔχουν τό θάρρος νά κόβουν τόν ὁποιοδήποτε ἁμαρτωλό δεσμό καί νά ξερριζώνουν ἀπό τήν φύτρα της τήν ὁποιαδήποτε ἁμαρτωλή κλίσι. Ἀλλοιῶς, καί τό χέρι δεμένο στό σταμνί τῆς ἁμαρτίας, καί τά μάτια γεμᾶτα δάκρυα, καί ἡ καρδιά πνιγμένη μέσα στόν δυσβάστακτο πόνο.
Μιά ἄλλη πανούκλα θερίζει.
Τό 1374 ἡ πανούκλα θέριζε τήν Ἰταλία. Εἶναι ἀδύνατον νά διαβάση κανείς τήν περιγραφή τῆς ἐπιδημίας δίχως νά συγκινηθῆ.
Ἕνας χρονογράφος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης τήν περιγράφει μέ τόν ἀκόλουθο τρόπο :
«Δέν ἔβλεπες, παρά πρόσωπα χλωμά. Στά σπίτια ὅπου ἄλλοτε ἀντηχοῦσαν τά φαιδρά παιδικά γέλια, βασίλευε τώρα νεκρική σιγή. Μονάχα ὁ κρότος ἀκουγόταν ἀπό τίς ρόδες κάθε νεκροφόρας πού γυρνοῦσε στά σπίτια καί μάζευε τούς νεκρούς τῆς ἡμέρας.
Ἡ πανούκλα, ἐκεῖ κοντά στούς τάφους, προσέβαλλε ἀκόμα καί τούς ἱερεῖς καί τούς νεκροθάπτες. Τήν ὥρα πού ἔθαπταν τούς νεκρούς ἔπεφταν καί οἱ ἴδιοι νεκροί. Πολλοί ἄνθρωποι ἀπέφευγαν κάθε ἐπικοινωνία καί προτιμοῦσαν τήν ἀπομόνωσι, ἀπό φόβο μήπως προσβληθοῦν ἀπό τό μικρόβιο τῆς ἐπιδημίας.
Στούς δρόμους καί στίς πλατεῖες ἔπεφταν οἱ ἄνθρωποι, ὅπως τά μῆλα ἀπ' τή μηλιά. Σέ πολλές συνοικίες δέν ὑπῆρχε οὔτε ἕνας ζωντανός, γιά νά πληροφορήση τόν ὁδηγό τῆς νεκροφόρας, ἄν ὑπῆρχαν νεκροί γιά μετακόμισι. Τά δικαστήρια ἔπαυσαν νά λειτουργοῦν, ἐπειδή πλέον κανείς δέν ἐνδιαφέρονταν γιά τούς νόμους».
Πράγματι, δραματική ἡ περιγραφόμενη σκηνή.
Ἀλλοίμονο, ὅμως! Μιά ἄλλη, ἠθική πανούκλα, μαστίζει καί ἐρημώνει τίς σύγχρονες μεγαλουπόλεις. Ἐάν ἐπρόκειτο νά ἐνταφιασθοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι πού ἔχουν προσβληθῆ ἀπό τήν ἠθική πανούκλα -τήν ἁμαρτία- μπροστά σέ πόσες πόρτες ἔπρεπε νά σταματήση ἡ νεκροφόρα, νά περιμαζέψη τά ναυάγια πού πνίγονται μέσα στά λασπόνερα τῆς ἀκολασίας;
Πόσες ψυχές νεαρῶν ὑπάρξεων δέν σήπονται καθημερινῶς στά νυκτερινά κέντρα, τά μπάρ, τίς ντισκοτέκς καί τόσα ἄλλα ποικιλώνυμα κέντρα διαφθορᾶς! Ἀλήθεια, γι' αὐτά τά παιδιά δέν θά φροντίση κανείς;
Ἀγαπητοί μου ἀκροατές,
Ἔπειτα ἀπό ὅσα ἀκούσαμε γιά τήν θεραπεία τοῦ παραλύτου ἀπό τήν σωματική καί πνευματική του παραλυσία, ὕστερα ἀπό ὅσα μᾶς ἐδίδαξε σχετικά μέ αὐτή, ἀλλά καί μέ τήν ἠθική ζωή καί τόν ἠθικό νόμο ὁ ἅγιος Νεκτάριος καί μετά ἀπό τά εὔγλωττα καί διδακτικά παραδείγματα γιά τήν ἁμαρτία, τό μήνυμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς εἶναι νά παλεύουμε ἐνάντια στήν ἁμαρτία καί κατά τῆς ἠθικῆς καί πνευματικῆς παραλυσίας καί διαστροφῆς καί νά ἀγαπᾶμε τόν ἠθικό καί πνευματικό νόμο τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἐλεύθερη καί ἀρωματισμένη ἀπό τά μῦρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πνευματική ἐν Χριστῷ ζωή.
Χαίρετε ἀγαπητοί μου ἀκροατές,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!